Γεώργιος Μπουοντελμόντι
Ο Γεώργιος Μπουοντελμόντι ("Giorgio de' Buondelmonti", περί το 1403 - μετά το 1435), υπήρξε Δεσπότης της Ηπείρου με έδρα τα Ιωάννινα για ένα διάστημα περίπου 20 ημερών (1411) υπό την αντιβασιλεία της μητέρας του Γιεβντοκίγιας Μπάλσιτς. Μετά από πολλά χρόνια εξορίας ο Γεώργιος επανεμφανίζεται στην Βυζαντινή αυτοκρατορία που υπηρέτησε ως σύντροφος τον Δημήτριο Παλαιολόγο γιο του αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου. Ο Γεώργιος ενεπλάκη κατόπιν σε πολλές υποθέσεις που αφορούσαν την αυτοκρατορική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης όπως με την Δημοκρατία της Ραγούσας τουλάχιστον μέχρι την δεκαετία του 1430.
| Γεώργιος Μπουοντελμόντι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1411 Δεσποτάτο της Ηπείρου |
| Θάνατος | 1453 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ησαύ Μπουοντελμόντι και Γιεβντοκίγια Μπάλσιτς |
| Οικογένεια | Μπουοντελμόντι |
| Θυρεός | |
 | |
Πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ Γεώργιος Μπουοντελμόντι ήταν μεγαλύτερος γιος του Ησαύ Μπουοντελμόντι και της τρίτης συζύγου του Γιεβντοκίγιας Μπάλσιτς που ήταν κόρη του λόρδου της Ζέτας Τζούρατζ Α΄ Μπάλσιτς.[1] Ο Γεώργιος είχε τουλάχιστον έναν μικρότερο αδελφό του οποίου το όνομα δεν υπάρχει στις ιστορικές πηγές.[1] Το όνομα του το πήρε από τον παππού του από μητέρα Τζούρατζ Α΄ Μπάλσιτς, το οποίο προκύπτει από το Ελληνικό "Γεώργιος".[1][2] Οι γονείς του παντρεύτηκαν (1402) και ο ίδιος γεννήθηκε περίπου έναν χρόνο αργότερα.[1][3] Ο Ησαύ Μπουοντελμόντι με καταγωγή από την Φλωρεντία υπήρξε κυβερνήτης των Ιωαννίνων (1385-1411), πήρε τον τίτλο χάρη στον γάμο του με την Μαρία Αγγελίνα Δούκαινα Παλαιολογίνα, χήρα του προηγούμενου Σέρβου ηγεμόνα Θωμά Β΄ Πρελιούμποβιτς. Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος παρέδωσε την διετία 1385-1386 στον πατέρα του τον τίτλο του Δεσπότη.[4] Τα Ιωάννινα εκείνη την εποχή ήταν ανεξάρτητα από τον αυτοκρατορικό έλεγχο της Κωνσταντινούπολης, ο Ησαύ διατηρούσε ωστόσο στενές σχέσεις με επιδιώξεις να ενταχθεί στην πολιτική επιρροή του Βυζαντίου.[1] Ο πατέρας του τον αρραβώνιασε με μια κόρη του Μορίς Σπάτα ενός επικίνδυνου Αλβανού γείτονα που κυβερνούσε το Δεσποτάτο της Άρτας (1410), ο στόχος του ήταν η πολιτική συμμαχία.[1][3] Οι δύο ηγεμόνες ήθελαν να ενωθούν απέναντι στον κοινό τους εχθρό, τον Κάρολο Α΄ Τόκκο που κυβερνούσε στα γειτονικά Επτάνησα την Παλατινή Κομητεία της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου.[3] Την εποχή του αρραβώνα του πατέρα του ο Γεώργιος ήταν περίπου επτά ετών.[1]
Κυβερνήτης των Ιωαννίνων
Επεξεργασία
Ο Ησαύ Μπουοντελμόντι πέθανε (6 Φςβρουαρίου 1411), τον διαδέχθηκε ο ανήλικος Γεώργιος που χαιρετίστηκε ως Δεσπότης μαζί με την κόρη του Μορίς Σπάτα που ήταν συγκυβερνήτης του.[1][4] Αμέσως μετά συστάθηκε συμβούλιο αντιβασιλείας για να κυβερνήσει μέχρι την ενηλικίωση του υπό την προεδρία της μητέρας του Γιεβντοκίγιας.[1][4] Το σύντομο χρονικό διάστημα που κυβέρνησε ήταν πολύ ταραγμένο, η μητέρα του κυβέρνησε τυραννικά εφαρμόζοντας πολιτικές αντίθετες με αυτές του συζύγου της. Ο Μορίς Σπάτας προσπάθησε ταυτόχρονα να γίνει ο ίδιος κύριος των Ιωαννίνων και έστειλε στρατό να τρομοκρατήσει τον πληθυσμό της πόλης.[1] Η Γιεβντοκίγια Μπάλσιτς έστειλε αγγελιοφόρους κρυφά στην Σερβία, ο στόχος της ήταν να αναζητήσει έναν νέο σύζυγο στον οποίο θα μπορούσε να προσφέρει το στέμμα της πόλης των Ιωαννίνων. Ο λαός της πόλης έμαθε το σχέδιο, έντονα εξοργισμένοι έδιωξαν από τα Ιωάννινα την Γιεβντοκίγια και τους γιους της.[1] Η Γιεβντοκίγια έφυγε με τους γιους της από τα Ιωάννινα μόλις 20 μέρες μετά τον θάνατο του συζύγου της (26 Φεβρουαρίου 1411). Ο Παλατίνος κόμης της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου Κάρολος Α΄ Τόκκος κλήθηκε ταυτόχρονα από τον λαό των Ιωαννίνων να κυβερνήσει την πόλη τους, έφτασε αμέσως μετά (1 Απριλίου 1411).[1][4]
Τα μετέπειτα χρόνια
Επεξεργασία
Η Γιεβντοκίγια Μπάλσιτς και οι γιοι της δραπέτευσαν στην αυλή του Τζον Ζενεβίσι, ενός Αλβανού μεγιστάνα που κατείχε εδάφη στην Ήπειρο.[1] Ο Τζον Ζενεβίσι συμμάχησε με τον Μορίς Σπάτα, νίκησαν τον Κάρολο Α΄ Τόκκο (1412) αλλά δεν μπόρεσαν να τον εμποδίσουν στον στόχο του να κατακτήσει τα Ιωάννινα. Την ίδια εποχή ο Ζενεβίσι έβαλε στόχο να γίνει ο ίδιος κυβερνήτης των Ιωαννίνων, όταν το έμαθε η Γιεβντοκίγια δραπέτευσε από την αυλή του μαζί με τους γιους της σε άγνωστο προορισμό.[1] Σύμφωνα με ιστορικούς ο Γεώργιος Μπουοντελμόντι ταυτίζεται με τον Βυζαντινό αξιωματούχο Γεώργιο Ιζαούλ, καταγράφεται μετά την δεκαετία του 1420 σε διάσπαρτες πηγές. Ο Ιζαούλ αναγνωρίζεται ως ο Γεώργιος Μπουοντελμόντι επειδή καταγράφεται ως "γιος δεσπότη" με την ίδια περίπου ηλικία, είχε επίσης μια Σερβική κληρονομιά λόγω της μητέρας του.[1] Το όνομα Ιζαούλ προέρχεται πιθανότατα από τον πατέρα του Ησαύ ή "γιος του Ησαύ", οι Βυζαντινοί είχαν απέχθεια στα Λατινικά επώνυμα ως "βάρβαρα" και προτιμούσαν τα πατρώνυμα.[1] Ο Γεώργιος Ιζαούλ παντρεύτηκε την κόρη του Ιλάριο Ντόρια με την Ζαμπία Παλαιολογίνα, νόθης κόρης του Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου (1422).[5] Την ίδια εποχή ο Γεώργιος δεν ήταν διεκδικητής μόνο των Ιωαννίνων αλλά και της Ζέτας μαζί με τον αδελφό του αφού είχαν πεθάνει όλοι οι αρσενικοί κληρονόμοι της Οικογένειας Μπάλσιτς.[1] Ο γάμος του με την κόρη του Ιλάριο Ντόρια πιθανότατα ήταν μέρος της συνωμοσίας που είχε στόχο να διαταράξει την εξουσία που είχε στα Βαλκάνια η Οθωμανική αυτοκρατορία, η άλλη κόρη του παντρεύτηκε ταυτόχρονα τον Οθωμανό διεκδικητή Μουσταφά Κιουτσούκ.
Στην περίπτωση που θα νικούσε ο Μουσταφά Κιουτσούκ ο Γεώργιος Ιζαούλ είχε πολλές ελπίδες να του παραχωρήσει ο Βυζαντινός αυτοκράτορας τα πατρικά του εδάφη.[1] Ο Δεσπότης Δημήτριος Παλαιολόγος γιος του αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου δραπέτευσε για την Ουγγαρία, τον συνόδευσαν ο Γεώργιος Ιζαούλ και ο Ιλάριο Ντόρια. Ο κορυφαίος ιστορικός Γεώργιος Σφραντζής αναφέρει ότι ο Δημήτριος Παλαιολόγος είχε στόχο να αποστατήσει στους Οθωμανούς, στην συνωμοσία εμπλέχτηκαν ο Γεώργιος και ο πεθερός του. Ο Δημήτριος Παλαιολόγος επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη (1427), δεν γνωρίζουμε αν βρισκόταν στην συνοδεία του ο Γεώργιος Ιζαούλ.[1] Η Γιεβντοκίγια Μπάλσιτς δραπέτευσε με τους δυο γιους της για την Δημοκρατία της Ραγούσας, ο στόχος της ήταν να ζητήσει την βοήθεια της Δημοκρατίας για να εξασφαλίσει τους γιους της το Πριγκιπάτο της Ζέτας. Τα αιτήματα της προκάλεσαν διπλωματικά επεισόδια, ανάγκασαν την Δημοκρατία της Ραγούσας να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις τόσο με την ίδια όσο και με τον νόμιμο κυβερνήτη της Ζέτας Στέφανο Λαζάρεβιτς. Η οικογένεια έμεινε στην Ραγούσα και κατόπιν έφυγε για την Μεθώνη Μεσσηνίας, πιθανότατα είχε συμμετοχή στις εκστρατείες εκείνη την εποχή των Παλαιολόγων στην Πελοπόννησο. Ο αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος και ο μικρότερος αδελφός του Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος βρισκόντουσαν σε πόλεμο με τον Κάρολο Α΄ Τόκκο, ο Γεώργιος Ιζαούλ πολεμούσε στο πλευρό τους.[1] Ο Γεώργιος Ιζαούλ βρέθηκε κατόπιν στην Κωνσταντινούπολη (1434), έφυγε προσωρινά για ένα ταξίδι στην Μεθώνη (26 Απριλίου 1434) και κατόπιν επέστρεψε (5 Μαΐου 1434).[1] Η τελευταία φορά που καταγράφεται το όνομα του Γεωργίου Ιζαούλ ήταν σε μια δωρεά που έκανε στην Ραγούσα (24 Αυγούστου 1435), δεν γνωρίζουμε την ημερομηνία του θανάτου του.[1]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 Ganchou, Thierry (2008). "Giourgès Izaoul de Ioannina, fils du despote Esau Buondelmonti, ou les tribulations balkaniques d'un prince d'Épire dépossédé". Medioevo Greco (in French). 8: 1–41
- ↑ https://stil.kurir.rs/porodica/vase-dete-vi/59693/dajte-svome-sinu-junacko-ime-ovako-su-se-zvali-nasi-vitezovi-i-kraljevi
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Nicol, Donald M. (1984). The Despotate of Epiros 1267-1479: A Contribution to the History of Greece in the Middle Ages. Cambridge University Press. σ. 173
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Fine (jr.), John V. A.; Fine, John Van Antwerp (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press. σσ. 354–356
- ↑ Ganchou, Thierry (2020). "Zampia Palaiologina Doria, épouse du prétendant ottoman Muṣṭafā: un fils de Bāyezīd Ier (1421) ou de Meḥmed Ier (1422)?". Impératrices, princesses, aristocrates et saintes souveraines: De l'Orient chrétien et musulman au Moyen Âge et au début des Temps modernes
Πηγές
Επεξεργασία- Σούλης, Γεώργιος. Σέρβοι και Βυζάντιο. Αθήνα, 1995.
- Fine, John V. A., Jr., The Late Medieval Balkans. Ann Arbor, 1987 (αγγλικά)
- Ganchou, Thierry (2008). "Giourgès Izaoul de Ioannina, fils du despote Esau Buondelmonti, ou les tribulations balkaniques d'un prince d'Épire dépossédé". Medioevo Greco (Στα Γαλλικά)