Ο Γεώργιος Φακρασής (άκμασε 1342–55) ήταν Βυζαντινός ευγενής και στρατηγός, αξιόλογος ως υποστηρικτής του Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού στον Βυζαντινό εμφύλιο πόλεμο των ετών 1341–47.

Γεώργιος Φακρασής
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπρωτοστράτωρ

Ο Φακρασής ήταν πρώιμος οπαδός του Καντακουζηνού και το 1342–43 διοικούσε το ιππικό τού τελευταίου στο Διδυμότειχο. [1] [2] Μέχρι το 1346 είχε ανέλθει στο βαθμό του πρωτοστράτορα και εκείνη τη χρονιά προκάλεσε μία συντριπτική ήττα κοντά στη Σηλυμβρία στις δυνάμεις του Ντομπροτίτσα δεσπότη της Δοβρουτσάς, που είχε κληθεί να βοηθήσει την αντιβασιλεία της χήρας Αυτοκράτειρας Άννας της Σαβοΐας. Ο ίδιος ο Ντομπροτίτσα πιάστηκε αιχμάλωτος, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει στην Κωνσταντινούπολη αμέσως μετά. [1] [2]

Μετά τη νίκη του Καντακουζηνού στον εμφύλιο πόλεμο, το 1351 ο Φακράσης οδήγησε μέρος τού στρατού, υπό τον Μανουήλ Ασάν (αδελφό της αυτοκράτειρας Ειρήνης Ασανίνας) στην αποτυχημένη πολιορκία της Γενουατικής αποικίας του Γαλατά. [1] [2] Το 1355 έγραψε μία περίληψη της θεολογικής διαμάχης μεταξύ του Γρηγορίου Παλαμά και του Νικηφόρου Γρηγορά για τη Ησυχαστική έριδα. [1]

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 PLP.
  2. 2,0 2,1 2,2 Guilland 1967, σελ. 487.

Πηγές Επεξεργασία

  • Guilland, Rodolphe (1967). "Le Protostrator". Recherches sur les institutions byzantines [Studies on the Byzantine Institutions]. Berliner byzantinische Arbeiten 35 (in French). Vol. I. Berlin and Amsterdam: Akademie-Verlag & Adolf M. Hakkert. pp. 478–497. OCLC 878894516.
  • Trapp, Erich; Beyer, Hans-Veit; Kaplaneres, Sokrates; Leontiadis, Ioannis (1994). Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit (in German). Vol. 12. Vienna: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-7001-3003-1.