Γιάννης Βαλαώρας

Έλληνας ποδοσφαιριστής

Ο Γιάννης Βαλαώρας (23 Μαΐου 1958) είναι Έλληνας πρώην ποδοσφαιριστής.

Γιάννης Βαλαώρας
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης23 Μαΐου 1958
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1976-1978A.O. Ανθούπολη Λάρισας
1978-1992Α.Ε. Λάρισας346(102)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1980-1985Ελλάδα4(0)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Βιογραφικό

Επεξεργασία

Ο Γιάννης Βαλαώρας έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα με προπονητή τον Λάκη Μπακαρλιώτα στην Ανθούπολη το 1976-77, μια ομάδα που είχε ήδη βγάλει παίκτες όπως ο Γκόλαντας, ο Βασιλείου που έπαιξαν στην ΑΕΛ. Eφτασε στον τελικό στο Κύπελλο Ερασιτεχνών Ποδοσφαίρου Ελλάδος - ηττήθηκε από τον Α.Ο. Καρδίτσας στο Ε.Α.Κ. Βόλου.

Το 1978, στα 20 του, τον αποκτά η Λάρισα, στην οποία αγωνίστηκε από την περίοδο 1978-79 και για 14 χρόνια ως το 1992. H ΑΕΛ έδωσε στην Ανθούπολη 150.000, με τρία γραμμάτια των 50.000.[1] Ήταν το διάστημα που η ΑΕΛ έκανε ανανέωση και με τον Παύλο Γρηγοριάδη στον πάγκο, έδινε τις ευκαιρίες σε νεά παιδιά. Παράλληλα στην ομάδα ήταν ο Δράμαλης, o Κώστας Μαλουμίδης και ο Νίκος Αργυρούλης.

Tο 1980 είχε ενδιαφερθεί o Παναθηναϊκός. Tην επόμενη χρονιά το 1981 ο Ολυμπιακός, o Μακεδονικός και η ΑΕΚ. Η διοίκηση τότε, με πρόεδρο τον Σαμαρά, έκανε τα πάντα για να τον κρατήσει (τότε τα συμβόλαιο ήταν 8ετή και είχε δικαίωμα της ανώτερης προσφοράς η ομάδα). To 1988 η Σερβέτ, η Αϊντραχτ Φρανγκφούρτης, και η Σαμπντόρια, είχε κάνει πρόταση στη ΑΕΛ, αλλά η διοίκηση δεν το συζήτησε (η Αϊντραχτ, πήρε τελικά τον Μπουμ Κου Τσα).

Ήταν ο ηγέτης της ομάδας και από τους βασικούς πρωταγωνιστές στις επιτυχίες της τη δεκαετία 80 έως 90, με το 11 στην πλάτη που αγαπήθηκε όσο λίγοι από το κοινό των «βυσσινί». Έχοντας σημειώσει 102 γκολ είναι ο πρώτος σκόρερ με τη φανέλα της ΑΕΛ (63 τέρματα στην Α΄ και 10 στη Β΄Εθνική). Το όνομά του έγινε σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων της ιστορικής ΑΕΛ, «Ήρθε η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα», ενώ έχει συνδέσει την σπουδαία καριέρα του με το μοναδικό πρωτάθλημα που κατέκτησε ποτέ επαρχιακή ομάδα, έχοντας 27 συμμετοχές και 6 γκολ.[2]

Η χειρότερη ημέρα που σημάδεψε τη ζωή του, ήταν η 6η Σεπτεμβρίου 1979, όταν βρέθηκε στο ίδιο αυτοκίνητο (καθ’ οδόν για την Αθήνα για προπόνηση με Εθνική Ελπίδων) με τους «αδελφούς» και συμπαίκτες του Δημήτρη Μουσιάρη και Δημήτρη Κοκολίτσιο, οι οποίοι σκοτώθηκαν ακαριαία όταν το αμάξι τους συγκρούστηκε μετωπικά με λεωφορείο του ΚΤΕΛ Λαμίας.[3]

Καριέρα στην ΑΕΛ

Επεξεργασία
  • 1978-79, συμμ. 25 γκολ 2
  • 1979-80, συμμ. 28 γκολ 7
  • 1980-81, συμμ. 31 γκολ 5
  • 1981/82, συμμ. 31 γκολ 10
  • 1982/83, συμμ. 31 γκολ 6
  • 1983/84, συμμ. 27 γκολ 3
  • 1984/85, συμμ. 24 γκολ 4
  • 1985/86, συμμ. 25 γκολ 8
  • 1986/87, συμμ. 21 γκολ 7
  • 1987/88, συμμ. 27 γκολ 6
  • 1988/89, συμμ. 26 γκολ 0
  • 1989/90, συμμ. 25 γκολ 3
  • 1990/91, συμμ. 21 γκολ 3
  • 1991/92, συμμ. 4 γκολ 0

Τίτλοι-διακρίσεις

Επεξεργασία

Στις 16 Ιανουαρίου 1980 έκανε το ντεμπούτο στην Εθνική Ελλάδος με την οποία αγωνίστηκε 4 φορές.

Στις 13 και 15/5/1978 αγωνίστηκε με την Εθνική ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου Ελλάδας στο Κύπελλο Ερασιτεχνών ΟΥΕΦΑ στους δύο αγώνες της τελικής φάσης που έγιναν στο Στάδιο Καραϊσκάκη, στον ημιτελικό με την Ιρλανδία, όπου σκόραρε το 2ο γκολ και στον τελικό με τη Γιουγκοσλαβία.

Παραπομπές

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία