Γιολάντα της Βρετάνης
Η Γιολάντα της Βρετάνης ή Γιολάντα του Ντρε (Ντρε, 1218 - 10 Οκτωβρίου 1272) από τον Οίκο του Ντρε κυβέρνησε τις κομητείες Παντιέβρ και Λα Τρινιτέ-Πορέτ στο Δουκάτο της Βρετάνης. Η Γιολάντα αρραβωνιάστηκε σε ηλικία 7 ετών (1226) τον Ερρίκο Γ΄ της Αγγλίας, αλλά τελικά παντρεύτηκε τον ετεροθαλή αδελφό του Ούγο ΙΑ΄ του Λουζινιάν. Με τον γάμο της απέκτησε 7 παιδιά και έγινε κόμισσα του Λα Μαρς και του Ανγκουλέμ. Την περίοδο 1250 - 1256 διετέλεσε επίτροπος για λογαριασμό του γιου της Ούγου ΙΒ΄.
| Γιολάντα της Βρεττάνης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Yolande de Bretagne (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1218[1][2] |
| Θάνατος | 10 Οκτωβρίου 1272[3] Château de Bouteville |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Βιλνέβ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ούγος ΙΑ΄ του Λουζινιάν (από 1236)[4] |
| Τέκνα | Ούγος ΙΒ΄ του Λουζινιάν Αλίκη των Λουζινιάν της Ανγκουλέμ Μαρία του Λουζινιάν[5] Isabelle de Lusignan |
| Γονείς | Πέτρος Α΄ της Βρετάνης και Αλίκη της Βρετάνης |
| Αδέλφια | Ιωάννης Α΄ της Βρετάνης |
| Οικογένεια | Οίκος του Ντρε |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Η Γιολάντα γεννήθηκε στα τέλη του 1218 και ήταν η μοναδική κόρη του Πέτρου Α΄ δούκα της Βρετάνης και της Αλίκης των Τουάρ, κόρης του Γκυ υποκόμη του Τουάρ.[6] Αμφιθαλείς αδελφοί της ήταν ο Ιωάννης Α΄ δούκας της Βρετάνης και ο Αρθούρος (1220-1224), ενώ από τον δεύτερο γάμο του πατέρα της με τη Νικόλ είχε έναν μικρότερο ετεροθαλή αδελφό, τον Ολιβιέ ντε Μπραιν (1231-1279). Η μητέρα της Αλίκη πέθανε όταν η ίδια η Γιολάντα ήταν μόλις 3 ετών (21 Οκτωβρίου 1221). Οι γονείς του πατέρα της ήταν ο Ροβέρτος Α΄ κόμης του Ντρε και η Γιολάντα του Κουσί· οι γονείς της μητέρας της ήταν ο Γκυ υποκόμης του Τουάρ και η Κωνσταντία της Βρετάνης.[7] Η Γιολάντα έλαβε ως προίκα (1236) τους τίτλους της κόμισσας του Παντιέβρ, του Φερ-αν-Ταρντενουά και του Λονγκζυμώ, που κράτησε μαζί με τον αδελφό της και τον πατέρα της. Ο αδελφός της Ιωάννης Α΄ της έδωσε επίσης τον τίτλο της κόμισσας του Πορέτ.
Οικογένεια Επεξεργασία
Η Γιολάντα αρραβωνιάστηκε σε ηλικία 7 ετών (19 Οκτωβρίου 1226) τον βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο Γ΄, αλλά ο γάμος δεν πραγματοποιήθηκε.[8] Η αντιβασίλισσα της Γαλλίας Λευκή της Καστίλης, που δεν ήθελε με κάποιο τρόπο να αποκτήσει ο Ερρίκος Γ΄ δύναμη και εξουσία στη Γαλλία, πίεσε τον πατέρα της να διαλύσει τον αρραβώνα. Με πίεση της αντιβασίλισσας η Γιολάντα αρραβωνιάστηκε για δεύτερη φορά τον γιο εκείνης Ιωάννη (1227)· όμως δεν πραγματοποιήθηκε ούτε αυτός ο γάμος, επειδή ο μικρός Ιωάννης πέθανε σε ηλικία 13 ετών (1232).[9] Η Γιολάντα αρραβωνιάστηκε για τρίτη φορά τον Θεοβάλδο Α΄ της Ναβάρρας, ωστόσο ο αρραβώνας αυτός διαλύθηκε όπως οι δύο προηγούμενοι.[10] Ο τέταρτος μνηστήρας της ήταν ο Ούγος ΙΑ΄ του Λουζινιάν (1226)· ο γάμος τελικά έγινε τον Ιανουάριο του 1236.[11] Ο σύζυγός της -ετεροθαλής αδελφός του Ερρίκου Α΄ της Αγγλίας- διαδέχθηκε τον πατέρα του στην κομητεία του Λουζινιάν και του Μαρς (1249). Μαζί του απέκτησε:
- Ούγος ΙΒ΄ π. 1235/40-1270, κύριος του Λουζινιάν, Ζ΄ κόμης του Λα Μαρς και Γ΄ κόμης του Ανγκουλέμ.
- Γκυ απεβ. 1288/89.
- Γοδεφρείδος απεβ. 1264.
- Αλίκη 1236-1290, παντρεύτηκε τον Ζιλμπέρ ντε Κλαρ 7ο κόμη του Γκλώστερ.[12]
- Μαρία 1242-μετά το 1266, παντρεύτηκε τον Ροβέρτο ντε Φερέρ 6ο κόμη του Ντέρμπυ.[13]
- Ισαβέλλα 1248-1304, παντρεύτηκε τον Μαυρίκιο κύριο ντε Μπελβίλ.
- Γιολάντα απεβ. 1305, παντρεύτηκε τον Πέτρο Α΄ κύριο του Πρεώ.
Ο σύζυγός της Ούγος ΙΑ΄ έπεσε σε μάχη στην Αίγυπτο (6 Απριλίου 1250), έτσι η Γιολάντα διετέλεσε επίτροπος στο όνομα του ανήλικου γιου της Ούγου ΙΒ΄. Η Γιολάντα πέθανε σε ηλικία 54 ετών στο Σαράντ (10 Οκτωβρίου 1272) και η ταφή της έγινε στο Αββαείο του Βιλνέβ. Οι τίτλοι του κόμητος του Παντιέβρ και του Πορέτ κατασχέθηκαν από τον αδελφό της Ιωάννη Α΄ της Βρετάννης.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00005253. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p4272.htm#i42712. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00005253.
- ↑ p4272.htm#i42712. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Richard 1983, σ. 28
- ↑ Richard 1983, σ. 28
- ↑ Pernoud 1975, σ. 123
- ↑ Painter 1937, σ. 84
- ↑ Painter 1937, σ. 84
- ↑ Davenport 1975, σ. 94
- ↑ Pollock 2015, σ. 195
- ↑ Pollock 2015, σ. 156
Πηγές Επεξεργασία
- Davenport, Millia (1975). The Secular Spirit: Life and Art at the End of the Middle Ages. The Metropolitan Museum of Art.
- Painter, Sidney (1937). "The Historical Setting of Robert veez de Perron". Modern Language Notes. The Johns Hopkins University Press. Vol. 52, No. 2 Feb.
- Pernoud, Régine (1975). Blanche of Castile. Coward, McCann & Geoghegan.
- Pollock, M.A. (2015). Scotland, England and France after the Loss of Normandy, 1204-1296. The Boydell Press.
- Richard, Jean (1983). Lloyd, Simon (ed.). Saint Louis: Crusader King of France. Translated by Birrell, Jean. Cambridge University Press.