Γιούζεφ Πανκιέβιτς
Ο Γιούζεφ Πανκιέβιτς (πολωνικά: Józef Pankiewicz) (29 Νοεμβρίου 1866, Λούμπλιν – 4 Ιουλίου 1940, Λα Σιοτά) ήταν Πολωνός ιμπρεσιονιστής ζωγράφος, γραφίστας και δάσκαλος, ο οποίος πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του στη Γαλλία.
| Γιούζεφ Πανκιέβιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Józef Pankiewicz (Πολωνικά) |
| Γέννηση | 29 Νοεμβρίου 1866[1][2][3] Λούμπλιν[4] |
| Θάνατος | 4 Ιουλίου 1940[5][6] Λα Σιοτά[7][4] |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Ποβόνσκι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά[8][9][10] |
| Σπουδές | Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βαρσοβίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[11][6] διδάσκων πανεπιστημίου καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[6] |
| Επηρεάστηκε από | Σχολή της Μπαρμπιζόν Βόιτσεχ Γκέρσον Αλεξάντερ Γκιερίμσκι Κλοντ Μονέ Πιέρ Μπονάρ Φελίξ Φενεόν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής[12] Χρυσή Δάφνη (Πολωνική Ακαδημία Λογοτεχνίας)[13] Διοικητής του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας (10 Νοεμβρίου 1933)[14] |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Από το 1884 έως το 1885, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρσοβίας υπό τους Βόιτσεχ Γκέρσον και Αλεξάντερ Καμίνσκι. Αφού έλαβε υποτροφία, πήγε στην Αγία Πετρούπολη για να σπουδάσει στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών.[15] Το 1889, μαζί με τον συνεργάτη του στο στούντιο, Βουαντίσουαφ Ποντκοβίνσκι, πήγαν στο Παρίσι για να συμμετάσχουν στην Έκθεση Universelle και του απονεμήθηκε ένα αργυρό μετάλλιο για τον πίνακά του μιας λαχαναγοράς.[16]
Όσο ήταν εκεί, επηρεάστηκε από τους ιμπρεσιονιστές και, όταν επέστρεψε στην Πολωνία το 1890, προσπάθησε να εισαγάγει εκεί τις τελευταίες γαλλικές τάσεις. Η αντίδραση των κριτικών ήταν σε μεγάλο βαθμό εχθρική. Κάποιος έφτασε στο σημείο να τον συμβουλέψει να δει έναν οπτομέτρη. Επέμεινε, ωστόσο, και αργότερα δημιούργησε μια σειρά από πορτρέτα εμπνευσμένα από το έργο του Τζέιμς Άμποτ ΜακΝίλ Ουίσλερ. Το πορτρέτο του, «Κυρία Όντερφελντ και η κόρη της», κέρδισε ένα χρυσό μετάλλιο στην Παγκόσμια έκθεση του Παρισιού το 1900.[16] Ήταν επίσης συχνός εκθέτης στο Σαλόν.
Το 1897, έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Πολωνών Καλλιτεχνών «Sztuka». Τα επόμενα 9 χρόνια, ταξίδευε συνεχώς σε όλη τη Δυτική Ευρώπη, μέχρι που διορίστηκε Καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Κρακοβίας το 1906.[15] Συνέχισε να ταξιδεύει στη Γαλλία, ειδικά κατά μήκος των ακτών της Μεσογείου, δημιουργώντας μια μεγάλη σειρά από τοπία και απόψεις της πόλης που έδειχναν όλο και περισσότερο την επιρροή του Πωλ Σεζάν.
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έζησε στην Ισπανία, όπου γνώρισε τον Ρομπέρ Ντελωναί και απορρόφησε για άλλη μια φορά νέες μεταϊμπρεσιονιστικές επιρροές στο στυλ του, κυρίως το φωβισμό. Έγινε αρχηγός μιας ομάδας νέων καλλιτεχνών γνωστών ως Καπιστές (Χρωματιστές), τα μέλη της οποίας ήταν αντίθετα στη ρομαντισμικής παράδοση στην πολωνική τέχνη.[15] Το 1923 επέστρεψε στην Ακαδημία της Κρακοβίας. Μετά το 1925 διετέλεσε Διευθυντής του παραρτήματός της στο Παρίσι. Μεταξύ των αξιοσημείωτων μαθητών του ήταν οι Γιούζεφ Τσάπσκι, Αλίτσια Χαλίτσκα, Μοΐζ Κισλίνγκ, Γιαν Ρούμπτσακ, Ζίγκμουντ Βαλισέφσκι και Βάτσουαφ Ζαβαντόφσκι.
Μεταξύ των πολέμων, το στυλ του εξελίχθηκε ξανά, έγινε πιο διακοσμητικό και ζωγράφισε μια σειρά από νεκρές φύσεις. Συνέχισε επίσης να ζωγραφίζει τοπία στη Νότια Γαλλία. Το 1927, ονομάστηκε μέλος της Λεγεώνας της Τιμής.[17] Το 1933 του απονεμήθηκε το Τάγμα της Αναγέννησης της Πολωνίας. Μια μεγάλη έκθεση των έργων του πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Μουσείο της Κρακοβίας για τον εορτασμό των 70ών γενεθλίων του το 1936.[16] Την επόμενη χρονιά, συνταξιοδοτήθηκε και πήγε να ζήσει στη Λα Σιοτά, κοντά στη Μασσαλία, όπου εκεί και πέθανε.
Επιλεγμένοι πίνακες Επεξεργασία
-
Rue Cardinale, Παρίσι -
Ταξί τη νύχτα -
Θωνάρια χόρτων, Εθνικό Μουσείο του Κιέλτσε -
Γυναίκα που χτενίζει τα μαλλιά της
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb133269980. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 «Józef Pankiewicz». (Ολλανδικά) RKDartists. 61699.
- ↑ 3,0 3,1 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00135435. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 4,0 4,1 psb.21617.1.
- ↑ «Pankiewicz, Józef» 13 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /59618. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ «Grove Art Online» (Αγγλικά) Oxford University Press. Οξφόρδη, Μπέιζινγκστοουκ, Νέα Υόρκη. ISBN-13 978-1-884446-05-4. ISBN-10 1-884446-05-1.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb133269980. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. kup20020000073913. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ CONOR.SI. 162085219.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 5 Νοεμβρίου 2010. 500029453. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
- ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2021.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 Biographical notes Αρχειοθετήθηκε 2018-09-10 στο Wayback Machine. @ Agra Art.
- ↑ 16,0 16,1 16,2 Brief biography and appreciation @ Culture.pl
- ↑ Documentation @ the Base Léonore.
Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία
- Γιάνους Γιανόφσκι, "Józef Pankiewicz wobec "łacińskiej tradycji" malarstwa europejskiego" (Ο Πανκιέβιτς και η «Λατινική Παράδοση» στην ευρωπαϊκή ζωγραφική), Pamiętnik Sztuk Pięknych, Πανεπιστήμιο «Νικόλαος Κοπέρνικος» του Τόρουν
- Ελζμπιέτα Χαραζίνσκα (εκδ.), Józef Pankiewicz 1866-1940. Życie i dzieło. (κατάλογος έκθεσης) Εθνικό Μουσείο της Βαρσοβίας, 2006 (ISBN 83-7100-335-8)
- Στεφάνια Κσιστοφόβιτς-Κοζακόφσκα, Józef Pankiewicz, Σειρά "Mistrzowie malarstwa polskiego", Kluszczyński, 1996 (ISBN 83-86328-64-9)