Γιόχαν Γιάκομπ Ντιλένιους

Γερμανός βοτανολόγος

Ο Γιόχαν Γιάκομπ Ντιλένιους (Johann Jacob Dillenius, 16842 Απριλίου 1747) ήταν Γερμανός βοτανολόγος.

Γιόχαν Γιάκομπ Ντιλένιους
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12  Δεκεμβρίου 1684 ή 22  Δεκεμβρίου 1684[1][2] ή 1687[3][4][5]
Ντάρμστατ[6]
Θάνατος2  Απριλίου 1747[7] ή 13  Απριλίου 1747[1][2]
Οξφόρδη[8]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας[3]
Landgraviate of Hesse-Darmstadt
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα[9]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Γκίσεν
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταβοτανολόγος
πτεριδολόγος
βρυολόγος
διδάσκων πανεπιστημίου
μυκητολόγος
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Πανεπιστήμιο του Γκίσεν[10]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαSherardian Professor of Botany (1734–1747)
ΒραβεύσειςΕταίρος της Βασιλικής Εταιρίας (1727)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η ζωή του Επεξεργασία

 
Το γεράνι (Pelargonium inquinans) από το Hortus Elthamensis

Ο Ντιλένιους γεννήθηκε στο Ντάρμστατ και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Γκίσεν. Το 1721, με την προτροπή του Άγγλου βοτανoλόγου Γουίλιαμ Σέραρντ, εγκαταστάσθηκε στην Αγγλία. Το 1734 ο Ντιλένιους διορίσθηκε Καθηγητής της βοτανικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αυτό οφειλόταν στη διαθήκη του Σέραρντ, ο οποίος με τον θάνατό του το 1728 άφησε κληρονομιά στο πανεπιστήμιο τρεις χιλιάδες λίρες για τη δημιουργία και διατήρηση ομώνυμης έδρας βοτανικής, τη βιβλιοθήκη του και το φυτολόγιό του[11], όλα υπό τον όρο ότι ο Ντιλένιους θα διοριζόταν ως ο πρώτος καθηγητής σε αυτή την έδρα.[12] Ο Γερμανός βοτανολόγος έγινε έτσι ο πρώτος «Σεραρδιανός Καθηγητής της Βοτανικής» στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Ο Ντιλένιους πέθανε σε ηλικία 63 ετών στην Οξφόρδη από αποπληξία. Τα χειρόγραφά του και οι συλλογές αποξηραμένων φυτών, με πολλά σχέδια, αγοράσθηκαν από τον διάδοχό του στην έδρα Χάμφρυ Σίμπθορπ (1713–1797) και τελικώς περιήλθαν στην κατοχή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Κατάλογος των συλλογών του Ντιλένιους που διατηρούνται στην Οξφόρδη, υπάρχει στο The Dillenian Herbaria του Τζωρτζ Κλάριτζ Ντρους (Οξφόρδη 1907).[11]

Το έργο του Επεξεργασία

Στο Γκίσεν ο Ντιλένιους συνέγραψε εργασίες βοτανικής που δημοσιεύθηκαν στο Ephemerides naturae curiosorum. Το 1719 εξέδωσε το έργο του για τη χλωρίδα στην περιοχή του Πανεπιστημίου του Γκίσεν, τον Catalogus plantarum sponte circa Gissam nascentium, εικονογραφημένο με σχέδια του ιδίου, ο οποίος περιείχε περιγραφές νέων ειδών.[11]

Το 1724 ο Ντιλένιους επιμελήθηκε την γ΄ έκδοση του Synopsis Methodica Stirpium Britannicarum του Τζων Ρέι. Σε αυτή ενσωμάτωσε είδη φυτών που είχε ανακαλύψει ο Σάμιουελ Μπριούερ και έρευνες για τα βρύα από τον Adam Buddle.[13][14] Το έργο αυτό παρέμεινε πρότυπη αναφορά για τους Βρετανούς βοτανολόγος μέχρι την έκδοση του Species plantarum του Λινναίου το 1761.

Το 1732 δημοσίευσε το έργο Hortus Elthamensis[15], έναν κατάλογο των σπάνιων φυτών που βρίσκονταν στη συλλογή του μικρού αδελφού του Γουίλιαμ Σέραρντ, του Τζέιμς, στο Έλταμ (Eltham) του νοτιοανατολικού Λονδίνου. Ο Τζέιμς Σέραρντ, έχοντας συσσωρεύσει περιουσία ως φαρμακοποιός, αφοσιώθηκε στην κηπουρική και τη μουσική. Για το έργο αυτό ο Ντιλένιους σχεδίασε 324 σχέδια. Ο Κάρολος Λινναίος πέρασε έναν μήνα με τον Ντιλένιους στην Οξφόρδη το 1736 και μετά του αφιέρωσε το έργο του Critica Botanica, ενώ το 1753 ονόμασε και το γένος τροπικών δένδρων Dillenia προς τιμή του.[11]

Ο Ντιλένιους συνέγραψε επίσης μια φυσική ιστορία των βρύων, υπό τον τίτλο Historia muscorum (1741), που κάλυπτε επίσης τα ανθοκερωτόφυτα και τις ηπατικές.[16] Για το έργο αυτό βοηθήθηκε από έναν άλλο Γερμανό βοτανολόγο που ζούσε στην Αγγλία, τον Τζωρτζ Τσαρλς Ντήρινγκ (George Charles Deering, πέθανε το 1749), με τον οποίο μελέτησαν μαζί και τους μύκητες.

Επιλεγμένες δημοσιεύσεις Επεξεργασία


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13326841r. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 LIBRIS. 2  Οκτωβρίου 2012. libris.kb.se/katalogisering/tr5798fc093b5fd. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  4. 4,0 4,1 Biodiversity Heritage Library. 126832. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. 5,0 5,1 The Stuttgart Database of Scientific Illustrators 1450–1950. 2221. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  7. www.britannica.com/biography/Johann-Jakob-Dillenius. Ανακτήθηκε στις 20  Απριλίου 2018.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  9. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13326841r. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2019.
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3   Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμαChisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Dillen, Johann Jakob» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 8 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 272 
  12.   Stephen, Leslie, επιμ.. (1888) «Dillenius, John James» Dictionary of National Biography 15 London: Smith, Elder & Co, σελ. 79 
  13. Martin, John. «Brewer, Samuel». Oxford Dictionary of National Biography (online έκδοση). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/3366.  (Subscription or UK public library membership required.)
  14. Browne, Janet. «Buddle, Adam». Oxford Dictionary of National Biography (online έκδοση). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/3883.  (Subscription or UK public library membership required.)
  15. Dillenius 1732.
  16. David L. Hawksworth (26 Ιουνίου 2003). The Changing Wildlife of Great Britain and Ireland. CRC Press. σελ. 78. ISBN 978-0-415-32681-0. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία