Γιώργος Μίχας
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Γιώργος Μίχας γεννήθηκε στο Λουτράκι στις 4 Μαΐου 1963.Από πολύ μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη μουσική, αφού στα 5 του είχε ήδη την πρώτη του κιθάρα. Στα 8 του ξεκινάει μαθήματα και τελειώνει την παιδική του ηλικία ξέροντας ήδη πολύ καλή κιθάρα και τούμπα. Στα 15 του χρόνια αρχίζει να ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική. Ακολουθεί μια σειρά μαγαζιών όπου και εργάζεται έχοντας φτιάξει το δικό του συγκρότημα και από τα 20 του αρχίζει να γράφει τραγούδια και εμφανίζεται μπροστά στον κόσμο. Η μουσική δείχνει να είναι τα πάντα γι αυτόν. Οι μουσικές του προτιμήσεις ήταν τρεις: τα blues, η rock, η jazz και αυτό αποδεικνύεται με το ότι αγόραζε συνεχώς δίσκους με τέτοιο περιεχόμενο. Στη δεκαετία του '80 μετακομίζει στην Αθήνα. Εκεί σπουδάζει και μαγεύεται στους ήχους του punk, του darkwave και της ψυχεδέλειας. Το 1983 βρίσκεται με το συγκρότημα Sabotage μεταξύ ενός σχιζοφρενικού, μεταπάνκ, ηλεκτρονικού μπλουζοψυχεδελικού σχήματος, που έγραψε την δική του ιστορία αλλά χωρίς να μπει στη δισκογραφία.
Ο πρώτος του δίσκος Επεξεργασία
Ο πρώτος του δίσκος ονομαζόταν «Άδηλος τόπος» και κυκλοφόρησε το 1999 μετά από μεγάλες μουσικές διαδρομές που πραγματοποιήθηκαν. Περιέχει rock, blues αλλά και ρεμπέτικα κομμάτια. Κερδίζει πολύ καλές κριτικές για αυτή του τη δουλειά και συνεχίζει το πάθος του με τη μουσική. Διακρίνεται πλέον ως ένας μποέμ καλλιτέχνης και πολύ καλός συνθέτης. Το 2002 συνεργάζεται στη δισκογραφική δουλειά της Θεοδοσίας Τσάτσου «Κόκκινο» συμμετέχοντας με τέσσερεις δικές του συνθέσεις σε μουσική και στίχους, όπως το «Στη Θάλασσα», «Που να' σαι Τώρα» τα οποία αγαπήθηκαν όσο τίποτα άλλο και έγιναν πολύ γνωστά.
Επιστροφή το 2003 Επεξεργασία
Επανέρχεται με τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά του, το 2003 με τίτλο «Πιο Πέρα Από Τα Όνειρα» κάτι το οποίο μας ζητά ο ίδιος να φτάσουμε με τη μουσική του. Αυτός ο δίσκος περιέχει δεκατρία τραγούδια σε μουσική και στίχους δικούς του. Ήχοι ηλεκτρονικοί, lounge, tribal και ενορχηστρώσεις, στις οποίες συμμετέχουν ερμηνευτικά η Θεοδοσία Τσάτσου με δυο κομμάτια, η Ελισάβετ Καρατσόλη με ένα τραγούδι και η Βασιλική Γούναρη με δύο κομμάτια, όπου άλλοτε περιγράφουν μια μουσική πραγματικότητα γεμάτη δυναμισμό και άλλοτε, σου δίνουν ευκαιρία να δραπετεύσεις και να ξεκινήσεις το ταξίδι. Η αποτοξίνωσή του από την ελληνική μουσική είναι οι ξένες μπαλάντες και εκφράζεται μέσα από το ραδιοφωνικό σταθμό.
Χρησιμοποιεί διαφορετικούς ήχους και ακούσματα με σκοπό να δελεάσει τον ακροατή. Το είδος της μουσικής που γράφει δεν δεσμεύεται από φόρμες και στυλ. Ο ίδιος πιστεύει πως «οι μελωδίες όπως άλλωστε και η ζωή είναι ένα ταξίδι σε κόσμους φανταστικούς». Γι αυτό, όπως μας προτείνει και ο ίδιος, θα πρέπει να τους εξερευνούμε, να τους «λεηλατούμε», να παίρνουμε ότι έχουμε ανάγκη και να φεύγουμε για άλλους τόπους.