Γκαστόν Λερού
Ο Γκαστόν Λερού (Gaston Leroux,1868 -1927) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, γνωστός για τα μυστηριώδη και αστυνομικά μυθιστορήματά του. [4]Έγραψε το μυθιστόρημα το Φάντασμα της Όπερας (1910), που μεταφέρθηκε πολλές φορές στον κινηματογράφο και στο θέατρο. Το μυθιστόρημά του Το Μυστήριο του κίτρινου δωματίου είναι επίσης ένα από τα πιο διάσημα «μυστήρια των κλειδωμένων δωματίων».[5]
| Γκαστόν Λερού | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gaston Leroux (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 6-5-1868 Παρίσι - Γαλλία |
| Θάνατος | 15-4-1927 (59 ετών) Νίκαια (Γαλλία) |
| Τόπος ταφής | Cimetière du Château[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2][3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος, συγγραφέας |
| Αξιοσημείωτο έργο | Το Φάντασμα της Όπερας, το Μυστήριο του Κίτρινου Δωματίου |
| Περίοδος ακμής | 1887 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Γκαστόν-Αλφρέ-Λουί Λερού μεγάλωσε στη Νορμανδία και πήγε σχολείο στην πόλη Ε. Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο της Καέν, μετακόμισε στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 1886 και εγγράφηκε στη Νομική Σχολή. Κληρονόμησε μεγάλη περιουσία και έζησε πλουσιοπάροχα μέχρι το 1890, οπότε και έφτασε κοντά στη χρεοκοπία. Έγινε δικηγόρος το 1890 και άσκησε το επάγγελμα αυτό μέχρι το 1893. Για να συμπληρώσει τα έσοδά του, έγραφε θεατρική κριτική και δικαστηριακά χρονικά για την εφημερίδα Η ηχώ του Παρισιού (L'Echo de Paris).[6]
Το άρθρο του για τη δίκη του αναρχικού Ωγκύστ Βαγιάν, αυτουργού της βομβιστικής επίθεσης στη Βουλή των Αντιπροσώπων, άρεσε στον εκδότη της εφημερίδας Λε Ματέν, ο οποίος πρόσφερε στον Λερού τη θέση του δικαστικού ανταποκριτή στην εφημερίδα του, που την εποχή εκείνη ήταν από τις πιο σημαντικές του Παρισιού. Ο Λερού είχε έτσι την ευκαιρία να παρακολουθεί δίκες χαρακτήρων που θα μπορούσαν να εμφανιστούν στα μυθιστορήματά του, ειδικά τους αναρχικούς και βομβιστές.
Μια άλλη περίπτωση στην οποία συμμετείχε ήταν η έρευνα και η σε βάθος κάλυψη της υπόθεσης της Όπερας του Παρισιού[7], το υπόγειο της οποίας περιλάμβανε ένα κελί που κρατούσε κρατούμενους της Κομμούνας των Παρισίων.
Από το 1901 έγινε επίσημος ανταποκριτής της Λε Ματέν και έκανε πολλά ταξίδια στη Γαλλία και στο εξωτερικό, κυρίως στην Ισπανία και στο Μαρόκο. Η εφημερίδα Λε Ματέν, δημοσίευσε το 1903 σε συνέχειες, το έργο Ο κυνηγός των θησαυρών (Le Chercheur de tresors), μυθιστόρημα που τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε με τον τίτλο Η διπλή ζωή του Θεόφραστου Λονγκέ (La double vie deThéophraste Longuet). Από τον Ιούνιο 1904 έως τον Μάρτιο 1906, ως επίσημος διεθνής ανταποκριτής της Λε Ματέν, ταξίδεψε στη Ρωσία και κάλυψε τις πρώτες εξεγέρσεις εναντίον του τσάρου και την κατάρρευση της τσαρικής αυτοκρατορίας.
Το 1907 εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία και άρχισε να γράφει μυθιστορήματα, με πρώτο Το Μυστήριο του κίτρινου δωματίου, όπου παρουσιάζει μια δολοφονία μέσα σε κλειστό δωμάτιο. Ήταν ένα αριστούργημα εφευρετικότητας, που αργότερα ενέπνευσε τους σουρεαλιστές, και του χάρισε την επιτυχία το 1908. Συνέχισε να γράφει μυθιστορήματα στο ίδιο πνεύμα, Το Φάντασμα της Όπερας το 1910, Η Ματωμένη κούκλα (La Poupée sanglante) το 1923 και τη σειρά Σερί-Μπιμπί (Chéri-Bibi) από το 1913. Το τελευταίο μυθιστόρημά του, Mister Flow, εμφανίζεται το 1927 και γυρίστηκε ταινία στον κινηματογράφο το 1936.[8]
Ο Ζοζέφ Ρουλταμπίγ, νεαρός μαθητευόμενος δημοσιογράφος-ντετέκτιβ ασυνήθιστης νοημοσύνης, εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Μυστήριο του κίτρινου δωματίου και γίνεται ο ήρωας πολλών μυθιστορημάτων του, όπως Το Άρωμα της Γυναίκας με τα Μαύρα (Le Parfum de la dame en noir,1908), ο Ρουλταμπίγ στον Τσάρο (Rouletabille chez le Tsar, 1912) ή το Έγκλημα του Ρουλταμπίγ (Le Crime de Rouletabille,1921).[9]
Το 1918 ίδρυσε τη δική του εταιρεία παραγωγής ταινιών, την Société des Cinéromans, στη Νίκαια με τον René Navarre και τον Arthur Bernède, με σκοπό να δημοσιεύουν μυθιστορήματα και στη συνέχεια να τα μεταφέρουν στον κινηματογράφο. Η εταιρεία εξαφανίστηκε με το τέλος του βωβού κινηματογράφου.
Πέθανε το 1927 στη Νίκαια.
Ο Γκαστόν Λερού κατά τη διάρκεια της πολύκροτης υπόθεσης Ντρέιφους ήταν υπέρμαχος της αθωότητας του λοχαγού Άλφρεντ Ντρέιφους.[10]
Ήταν επίσης εναντίον της θανατικής ποινής, κατά της οποίας αγωνίστηκε και μέσω των έργων του, ειδικότερα μέσω του θεατρικού έργου Το σπίτι των δικαστών (La Maison des juges, 1906).
Έργα Επεξεργασία
Μυθιστορήματα και διηγήματα Επεξεργασία
(αναφέρονται τα μεταφρασμένα στα Ελληνικά έργα)
- 1907 : Le Mystère de la chambre jaune (μυθιστόρημα) (Το Μυστήριο του κίτρινου δωματίου) ― ελλην. μετάφρ. Βαγγέλης Γιαννίσης, Εκδόσεις Διόπτρα
- 1908 : Le Parfum de la dame en noir (μυθιστόρημα) (Το Άρωμα της Γυναίκας με τα Μαύρα) ― ελλην. μετάφρ. Βαγγέλης Γιαννίσης, Εκδόσεις Διόπτρα
- 1909 : Le Fauteuil hanté (μυθιστόρημα) (Η στοιχειωμένη θέση) Εκδ. Α. Α. Λιβάνη
- 1910 : Le Fantôme de l'Opéra (μυθιστόρημα) (Το Φάντασμα της Όπερας),εκδ. Λιβάνης-Νέα σύνορα
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 commons
.wikimedia .org /wiki /File:Leroux _family _grave _at _the _cimeti%C3%A8re _du _chateau _in _Nice .jpg. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11912592d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 18100323.
- ↑ . «dioptra.gr/suggrafeas/gaston-leroux/».
- ↑ http://www.online-literature.com/leroux/
- ↑ Biographie de Gaston Leroux
- ↑ 7,0 7,1 Timothée Picard, La Civilisation de l'opéra : sur les traces d'un fantôme, Paris, Fayard, 2016.
- ↑ . «britannica.com/biography/Gaston-Leroux».
- ↑ . «fnac.com/Gaston-Leroux/bio».
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, τόμ. 38, σελ.172
