Γκιζέλα των Φράγκων
Η Γκιζέλα των Φράγκων (Gisele, Άαχεν, Κολωνία, Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, 757 – 810) ήταν κόρη του Πιπίνου του Βραχέως με την σύζυγο την Μπερτράντα του Λον, αδέλφια της ήταν ο Καρλομάγνος και ο Καρλομάνος Α΄.[7][8] Ήταν μνηστευμένη με τον Λέων Δ΄ γιο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε΄ αλλά η συμφωνία έσπασε. Είχε έναν σύντομο αρραβώνα με τον γιο του Λοβαρδού βασιλιά Δεσιδέριου (770), ο αρραβώνας έσπασε με τον ίδιο τρόπο. Η Γκιζέλα επέλεξε τελικά να αποσυρθεί για το υπόλοιπο της ζωής της σε μοναστήρι και να αφοσιωθεί στην θρησκεία. Η ακριβής ημερομηνία που πέθανε δεν είναι γνωστή, πέθανε πιθανότατα την διετία 810-811 στο Τσελ, Σεν-ε-Μαρν, Ιλ-ντε-Φρανς σε ηλικία περίπου 53 - 54 ετών, στην ίδια μονή που έζησε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής της.[9] Πολλοί πιστεύουν ότι τα μοναδικά αδέλφια της Γκιζέλας ήταν ο Καρλομάγνος και ο Καρλομάνος Α΄, η θεωρία είναι εσφαλμένη αφού ο Πεπίνος ο Βραχύς είχε τουλάχιστον επτά νόμιμα παιδιά, η Γκιζέλα είχε άλλον έναν μεγαλύτερο αδελφό, δυο μεγαλύτερες αδελφές και έναν μικρότερο αδελφό που πέθανε σε νηπιακή ηλικία.[10]
| Γκιζέλα των Φράγκων | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gisèle (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 757[1] |
| Θάνατος | 810[1] Σελ[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Eορτασμός αγίου | 21 Μαΐου |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μοναχή |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Gerold, Prefect of Bavaria[2] |
| Τέκνα | Adrian (?)[3] Eribo Graf von Orleans[3] |
| Γονείς | Πιπίνος ο Βραχύς και Μπερτράντα του Λον[1] |
| Αδέλφια | Καρλομάνος Α΄[4] Καρλομάγνος[5] Pepin[6] Chrothais[6] Adelais[6] |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Καρολιδών[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αββέσσα (800–810, Chelles Abbey) |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ βιογράφος του Καρλομάγνου Έινχαρντ τονίζει ότι η Γκιζέλα αφοσιώθηκε στην θρησκεία από την παιδική της ηλικία, έγινε μοναχή στο "αβαείο του Τσελ" και αργότερα ηγουμένη.[7] Η Γκιζέλα επέβλεπε σαν ηγουμένη του Τσελ μια από τις πιο δημοφιλείς μοναστικές μεταρρυθμίσεις τον 8ο - 9ο αιώνα.[8] Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για την εκπαίδευση της, είναι γνωστές οι επιστολές που έγραψε και δέχτηκε από τον Αλκουίνο της Υόρκης στην Λατινική γλώσσα. Ο Έινχαρντ γράφει επιπλέον ότι είχε τόσο καλές σχέσεις με τον αδελφό της Καρλομάγνο που "την μεταχειριζόταν όπως την μητέρα του". Ο Αλκουίνος της Υόρκης ήταν στενός οικογενειακός φίλος, όταν έγραψε ένα ποίημα για τα παιδιά του Καρλομάγνου έκανε το ίδιο για την Γκιζέλα, "ο Αλκουίνος την χαιρέτησε σαν μια ευγενή αδελφή με στενούς δεσμούς αγάπης, αυτό φάνηκε στις προσευχές των αδελφών της στην Τουρ".[11] Οι στενοί δεσμοί της Γκιζέλας με τον Αλκουίνο φαίνονται επιπλέον σε άλλη μία επιστολή στην οποία την ευχαριστούσε θερμά για την δωρεά ενός καπέλου. Τον Σεπτέμβριο του 798 σε μια άλλη επιστολή της εκφράζει την θλίψη της επειδή η ασθένεια του τον εμπόδισε να την επισκεφτεί, την ευχαριστεί για το δώρο ενός σταυρού από το μοναστήρι της και την μνημονεύει σαν την πιο αγαπημένη του αδελφή.[12] Ο Αλκουίνος αφιέρωσε τέλος δύο βιβλία από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον στην ίδια και την ανεψιά της Ροτρούδη.[11] Η Γκιζέλα συμμετείχε έντονα στην Καρολίγγεια Αναγέννηση, οικοδόμησε ξανά την Παναγία της Παρθένου στο Τσελ και μια βιβλιοθήκη ύστερα από επιστολή του Αλκουίνου, έστειλε έναν μαθητή και φίλο της να την επιβλέψει.[11] Ο Καρλομάγνος και η δεύτερη σύζυγος του Χίλντεγκαρντ του Φίντσγκαου ονόμασαν την μικρότερη κόρη τους Γκιζέλα προς τιμή της θείας της.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 186-187. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ p67241.htm#i672401. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 185-186. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 191-197. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 187. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ 7,0 7,1 https://www.geni.com/profile/6000000002336752737/events/6000000002336752740
- ↑ 8,0 8,1 Sanctity and Power: The Dual Pursuit of Early Medieval Women, Suzanne F. Wemple, Becoming Visible: Women in European History, ed. Renate Bridenthal, Claudia Koonz and Susan Stuard, (Houghton Mifflin Company, 1987), 139
- ↑ https://www.geni.com/profile/6000000002336752737/events/6000000010112210904
- ↑ https://gw.geneanet.org/comrade28?lang=en&pz=charles&nz=piard&p=king+pippin+iii+the+short+of+the&n=franks
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Dales, Douglas (29 November 2012). Alcuin: His Life and Legacy. James Clarke & Co. σ. 90
- ↑ Dales, Douglas (29 November 2012). Alcuin: His Life and Legacy. James Clarke & Co. σ. 91
Πηγές
Επεξεργασία- Dales, Douglas (29 November 2012). Alcuin: His Life and Legacy. James Clarke & Co.