Γκουιντομπάλντο Β΄ ντελλα Ρόβερε
Ο Γκουιντομπάλντο (Γκουίντο-Ουμπάλντο) Β΄, ιταλ.: Guidobaldo II della Rovere (2 Απριλίου 1514 – 28 Σεπτεμβρίου 1574) από τον Οίκο ντελλα Ρόβερε ήταν Ιταλός κοντοτιέρος, ο οποίος διαδέχθηκε τον πατέρα του Φραντσέσκο-Μαρία Α΄ ντελλα Ρόβερε ως δούκας του Ουρμπίνο από το 1538 έως το τέλος του το 1574. Ο Γκουιντομπάλντο Β΄ ήταν ένας σημαντικός προστάτης των τεχνών γενικά, και του Τιτσιάνο ειδικότερα, παραγγέλνοντας το δικό του πορτρέτο και αγοράζοντας την Αφροδίτη του Ουρμπίνο του Τιτσιάνο.
| Γκουιντομπάλντο Β΄ ντελλα Ρόβερε, δούκας του Ουρμπίνο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Guidobaldo II Della Rovere (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 2 Απριλίου 1514[1][2] Ουρμπίνο |
| Θάνατος | 28 Σεπτεμβρίου 1574 Ουρμπίνο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κοντοτιέρος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Βικτώρια Φαρνέζε Τζούλια ντα Βαράνο |
| Τέκνα | Φραγκίσκος Μαρία Β΄ ντελλα Ρόβερε Virginia della Rovere Isabella della Rovere Lavinia Feltria della Rovere |
| Γονείς | Φραντσέσκο Μαρία Α΄ ντελλα Ρόβερε και Ελεονώρα Γκοντζάγκα |
| Αδέλφια | Τζούλιο ντελλα Ρόβερε |
| Οικογένεια | Οικογένεια ντελλα Ρόβερε |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | δούκας (από 1538, Δουκάτο του Ουρμπίνο) Captain General of the Church (από 1553) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Νεανική ζωή Επεξεργασία
Ήταν γιος του Φραντσέσκο-Μαρία Α΄ και της Eλεονόρα Γκοντζάγκα, κόρης του . [3] Το 1535, παρά την παπική απαγόρευση, νυμφεύτηκε τη Τζούλια ντα Βαράνο, κόρη του δούκα του Καμερίνo και της Κατερίνα Τσύμπο. [4] Σε απάντηση στον γάμο του με την Τζούλια, ο πάπας Παύλος Γ' αφόρισε τον Γκουιντομπάλντο Β΄, τη σύζυγο εκείνου Τζούλια και την πεθερά εκείνου Κατερίνα Τσύμπο, το 1535. [4] Μετά την τοποθέτησή του ως δούκα του Καμερίνο, ο Παύλος Γ' έθεσε το δουκάτο υπό απαγόρευση. [5] Μετά τη δολοφονία του πατέρα του, ο Γκουιντομπάλντο Β΄ έγινε δούκας του Ουρμπίνο το 1538.
Σταδιοδρομία Επεξεργασία
,_Wearing_an_Armor_by_Filippo_Negroli.jpg)
Το 1546 έλαβε μία condotta ως στρατιωτικός ηγέτης (governatore) από τη Δημοκρατία της Βενετίας, την οποία ο πατέρας του υπηρέτησε γενναία ως διοικητής κατά τη διάρκεια των Ιταλικών Πολέμων. Μετά το τέλος της Τζούλια ντα Βαράνο το 1547, το 1548 νυμφεύτηκε τη Βιττόρια Φαρνέζε, κόρη του Πιέρ-Λουίτζι δούκα της Πάρμας και της Τζερολάμα Ορσίνι, κόρης του Λουντοβίκο Ορσίνι και της εξαδέλφης του Τζιούλια Κόντι. Αργότερα έγινε παπικός κυβερνήτης του Φάνo, έλαβε επίσης τον τίτλο του γενικού διοικητή (capitano generale) των Παπικών Κρατών, καθώς και εκείνη του επάρχου (prefectus) της Ρώμης.
Το 155, προσλήφθηκε από τον βασιλιά της Ισπανίας, βοηθώντας τον Μπερνάντο Σανσεβερίνο (που είχε νυμφευτεί την Iσαβέλλα, μία από τις κόρες του Γκουιντομπάλντο Β΄) στον πόλεμο κατά των Οθωμανών.
Την 1η Ιανουαρίου 1573 μία εξέγερση ξέσπασε κατά του Γκουιντομπάλντο στο Ουρμπίνo, λόγω της υπερβολικής φορολογικής επιβάρυνσης, που ασκούσε στο κράτος του. Αντέδρασε καταστέλλοντας αιματηρά την ταραχή.
Οικογένεια Επεξεργασία
Τα επιπλέον παιδιά του περιλαμβάνουν:
- Φραντσέσκο-Μαρία Β΄, ο οποίος τον διαδέχθηκε ως δούκας του Ουρμπίνο.
- Iσαβέλλα, παντρεύτηκε τον Nικολό-Μπερναντίνο Σανσεβερίνο, 6° πρίγκιπα του Μπιζινιάνο.
- Λαβίνια, παντρεύτηκε τον Aλφόνσο-Φέλιξ δε Άβαλος Ακουίνο υ Γκονθάγκα, μαρκήσιο του Βάστο.
Αφού αρρώστησε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Φεράρα και το Πέζαρο, απεβίωσε στην τελευταία πόλη το 1574.
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w61g0zqz. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Real Academia de la Historia. 2011. 60857/guidobaldo-ii-della-rovere. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Reiss 2013, σελ. 177.
- ↑ 4,0 4,1 Robin 2007, σελ. 277.
- ↑ Brigden 2013, σελ. 227.
Πηγές Επεξεργασία
- Brigden, Susan (2013). «Henry VIII and the Crusade against England». Στο: Betteridge. Henry VIII and the Court: Art, Politics and Performance. Ashgate.
- Reiss, Sheryl E. (2013). «A Taxonomy of Art Patronage in Renaissance Italy». Στο: Bohn. A Companion to Renaissance and Baroque Art. Wiley-Blackwell.
- Robin, Diana (2007). Publishing Women: Salons, the Presses, and the Counter-Reformation in Sixteenth-Century Italy. The University of Chicago Press.