Ο Γουίλιαμ Νέβιλ (15 Ιουλίου 1497 - 1545) ήταν δεύτερος γιος του Ριχάρδου Νέβιλ, 2ου βαρόνου του Λάτιμερ και της Άννας Στάφορντ, κόρης του Σερ Χάμφρεϊ Στάφορντ του Γκράφτον, Γούστερσαϊρ, και της Αικατερίνης Φρέι (πέθανε στις 12 Μαΐου 1482).

Γουίλιαμ Νέβιλ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση15  Ιουλίου 1497[1] ή 15  Ιουλίου 1497[2]
Θάνατος1545
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
Οικογένεια
ΣύζυγοςElizabeth Greville[4]
ΤέκναRichard Neville[5]
ΓονείςΡιχάρδος Νέβιλ, 2ος βαρόνος του Λάτιμερ[5] και Anne Stafford[5]
ΑδέλφιαΤζων Νέβιλ, 3ος βαρόνος του Λάτιμερ
Τζορτζ Νέβιλ
Οικογένειαοίκος του Νέβιλ

Ο Γουίλιαμ Νέβιλ ήταν διάσημος ποιητής και έγραψε "Το κάστρο της ευχαρίστησης", κατηγορήθηκε για προδοσία και για εμπλοκή του σε μαγεία. Ο Νέβιλ υπηρέτησε στην νεότητα του στο νοικοκυριό του Καρδιναλίου Τόμας Ουόλσεϊ (1473 - 1530) και ήταν μετά το 1524 απεσταλμένος για να κλείσει ειρήνη στο Γούστερσαϊρ. Κατείχε εδάφη στο Γούστερσαϊρ και στο Γκλόστερσαιρ πολλά από τα οποία παραχωρήθηκαν στον ίδιο και στην σύζυγο του από τον πεθερό του Σερ Ζιλ Γκρεβίλλ, τα εδάφη αυτά βρέθηκαν τις δεκαετίες του 1520 και του 1530 σε δικαστική διαμάχη.[6]

Κατηγορίες για μαγεία Επεξεργασία

Ο Τόμας Γουντ κατηγόρησε τον Δεκέμβριο του 1532 τον Νέβιλ για προδοσία με τον ισχυρισμό ότι είχε προβλέψει τον θάνατο του βασιλιά και την τοποθέτηση του ίδιου κόμη του Γουόρικ. Ο Γουίλιαμ Νέβιλ κατηγορήθηκε επίσης για μαγεία με στόχο να φτιάξει έναν αόρατο μανδύα για τον εαυτό του με δυο επίπεδα από υφάσματα το ένα μεταξύ δερμάτων και το υπόλοιπο να γεμίσει με ένα μείγμα από κόκαλα, δέρμα, κιμωλία, ρετσίνα και σκόνη γυαλιού.[7] O πρώην Καγκελάριος Τόμας Λι έκανε επίσης τον Μάρτιο του 1533 παρόμοιους ισχυρισμούς.[8] Οι δυο αδελφοί του Γουίλιαμ Νέβιλ Τζωρτζ και Χριστόφορος είχαν κατηγορηθεί επίσης για τους ίδιους λόγους αλλά κατάφεραν να απαλλαγούν.[9] Ο Νέβιλ έκανε αίτημα στον Τόμας Κρόμγουελ (1534) που ανέφερε ότι είχε βαρύτατες οικονομικές απώλειες και δεν μπορούσε να αποκαταστήσει τον εαυτό του από τις άδικες σε βάρος του κατηγορίες .[10]

Ποίηση Επεξεργασία

Ο Νέβιλ έγραψε το "Το κάστρο της ευχαρίστησης", ένα αλληγορικό έργο στο οποίο ένας ονειροπόλος οδηγείται υπό την καθοδήγηση του Μορφέα σε ένα κάστρο και συναντάει διάφορες αλληγορικές προσωπικότητες, εκεί αναγνωρίζει την ματαιοδοξία των ανθρώπινων υποθέσεων. Το ποίημα συνοδεύεται από στίχους του Ρομπέρ Κοπλαντ (1515 - 1547) και έχει βαθιά επίδραση από το ποίημα του Στίφεν Χουις (1502 - 1523). Το "Το κάστρο της ευχαρίστησης" δημοσιοποιήθηκε από τον Χένρι Πέπγουελ (1518) και από τον Γουίνκιν ντε Γουόρντ (1530).[11] Η ημερομηνία του θανάτου του Γουίλιαμ Νέβιλ είναι άγνωστη, οι περισσότεροι ιστορικοί υποθέτουν το 1545 επειδή εκείνη την χρονιά μεταβιβάστηκαν τα εδάφη του στον γιο του.[12]

Οικογένεια Επεξεργασία

Τα αδέλφια του ποιητή Γουίλιαμ Νέβιλ ήταν :[13]

  • Τζων Νέβιλ, 3ος βαρόνος του Λάτιμερ, παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο την Ντόροθυ ντε Βερ, κόρη του Σερ Τζωρτζ Βερ και της Μάργκαρετ Στάφορντ της αδελφής και συγκληρονόμου του Τζων ντε Βερ, 14ου κόμητος της Οξφόρδης. Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Ελισάβετ Μουσγκράβ και σε τρίτο γάμο την Αικατερίνη Παρ μετέπειτα βασίλισσα και έκτη σύζυγο του Ερρίκου Η΄ της Αγγλίας.[14]
  • Σερ Τόμας Νέβιλ του Πίγκοτς Χωλ στο Άρντλειγκ του Έσσεξ, παντρεύτηκε την Μαρία Τε κόρη και συγκληρονόμο του Σερ Τόμας Τε με την οποία απέκτησε έναν γιο τον Τόμας.[15]
  • Μάρμαντιουκ Νέβιλ του Μάρκς Τε, παντρεύτηκε την Ελισάβετ Τε, κόρη και συγκληρονόμο του Σερ Τόμας Τε με την οποία απέκτησε έναν γιο τον Κρίστοφερ που πέθανε νέος και μια κόρη την Αλιάνορ που παντρεύτηκε τον Τόμας Τε, εκουίρο του Λέιερ ντε λα Χάι στο Έσσεξ.[16]
  • Τζωρτζ Νέβιλ, αρχιδιάκονος του Καρλάιλ, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1509 και τάφηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1567 στο Γουέλλ του βόρειου Γιορκσάιρ.[17]
  • Χριστόφορος Νέβιλ [18]
  • Μάργκαρετ Νέβιλ, παντρεύτηκε στις 22 Νοεμβρίου 1505 με παπική απαλλαγή τον Έντουαρντ Ουίλομπι του Άλκεστερ, Γουόρικσερ (πέθανε τον Νοέμβριο του 1517) γιο του Ρόμπερτ Ουίλομπι, 2ου βαρόνου του Ουίλομπι του Μπρόκ (πέθανε 11 Νοεμβρίου 1521) και της πρώτης συζύγου του Ελισάβετ Μποσάμπ με τον οποίο απέκτησε τρεις κόρες : Ελισάβετ (πέθανε στις 15 Νοεμβρίου 1562) που παντρεύτηκε τον Σερ Φούλκων Γκρεβίλλ (πέθανε στις 10 Νοεμβρίου 1559), την Άννα (πέθανε το 1528) και την Λευκή (πέθανε πριν το 1543) που παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Ντότρεϊ.[19] Η Ελισάβετ Ουίλομπι και ο Σερ Φούλκων Γκρεβίλλ ήταν οι παππούδες του αυλικού και συγγραφέα Φούλκων Γκρεβίλλ 1ου βαρόνου του Μπρούκ.[20] Μετά τον θάνατο του Έντουαρντ Ουίλομπι τον Νοέμβριο του 1517 η χήρα του Μαργαρίτα Νέβιλ παντρεύτηκε τον Σερ Γουίλιαμ Γκασκόιν του Γκάουθορπ, γιο του Σερ Γουίλιαμ Γκασκόιν του Γκάουθορπ και της συζύγου του Μάργκαρετ Πέρσι, 4ης κόρης του Χένρι Πέρσι, 3ου κόμη του Νορθάμπερλαντ. Απέκτησαν δυο παιδιά τον Σερ Τζων Γκασκόιν, λόρδο του Λάουθ στο Λινκολνσάιρ που παντρεύτηκε την Μπάρμπαρα και την Ντόροθυ Γκασκόιν που παντρεύτηκε τον Ρόμπερτ Κόνσταμπλ του Φλάμπορουγκ, γιο του Κοινοβουλευτικού Σερ Μάρμαντιουκ Κόνσταμπλ από την πρώτη του σύζυγο Ελισάβετ κόρη του Τόμας Ντάρσι, 1ου βαρόνου του Ντάρσι.[21][22][23]
  • Ντόροθυ Νέβιλ, παντρεύτηκε τον Τζων Ντέοναϊ
  • Ελισάβετ Νέβιλ, παντρεύτηκε πριν το 1531 τον Σερ Κρίστοφερ Ντάνμπι (1505 - 14 Ιουνίου 1571) του Φάρνλει στο δυτικό Γιορκσάιρ, μόνο γιο του Σερ Κρίστοφερ Ντάνμπι (πέθανε 17 Μαρτίου 1518) και της Μάργκαρετ Σκρόυπι, κόρης του Τόμας Σκρόυπι, 5ου βαρόνου του Σκρόυπι (πέθανε το 1475). Απέκτησαν έξι γιους : Σερ Τόμας Ντάνμπι, Κρίστοφερ Ντάνμπι, Τζων Ντάνμπι, Τζέιμς Ντάνμπι, Μάρμαντιουκ Ντάνμπι, Γουίλιαμ Ντάνμπι και οκτώ κόρες : Ντόροθυ που παντρεύτηκε τον Σερ Τζων Νέβιλ, Μαρία, Ιωάννα που παντρεύτηκε τον Ρογήρο Μέινελ, Μάργκαρετ που παντρεύτηκε τον Κρίστοφερ Χόπτον, Άννα που παντρεύτηκε τον Σερ Γουόλτερ Κάλβελρυ, Ελισάβετ που παντρεύτηκε τον Τόμας Γουέντγουορθ, Μαγδαληνή που παντρεύτηκε τον Μάρμαντιουκ Ουάιβιλ και Μάργκερι που παντρεύτηκε τον Κρίστοφερ Μάλορι.[24] Η Άννα Ντάνμπι και ο Σερ Γουόλτερ Κάλβελρυ ήταν οι παππούδες του Γουόλτερ Κάλβελρυ (πέθανε το 1605) που ο φόνος το παιδιών του δραματοποιήθηκε σε μια εισαγωγή τραγωδίας του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.[25] Ο αδελφός της Άννας Γουίλιαμ Ντάνμπι φαίνεται ότι ήταν ο Γουίλιαμ Ντάνμπι που εργάστηκε σαν δικαστικός ανακριτής στις έρευνες για τον θάνατο του Κρίστοφερ Μάρλοου (1593).
  • Αικατερίνη Νέβιλ [26]
  • Σουζάννα Νέβιλ (1501 - 1560), παντρεύτηκε τον επαναστάτη Ρίτσαρντ Νόρτον (πέθανε στις 9 Απριλίου 1585) τον μεγαλύτερο γιο του Τζων Νόρτον (πέθανε το 1557) και της Άννας Ράντκλιφ [27]
  • Ιωάννα Νέβιλ [28]

Ο Γουίλιαμ Νέβιλ παντρεύτηκε πριν τις 1 Απριλίου 1529 σαν δεύτερη σύζυγο την Ελισάβετ Γκρεβίλλ, κόρη και διάδοχο του Ζιλ Γκρεβίλλ (πέθανε στις 1 Απριλίου 1528) του Γουίκ, Γούστερσαϊρ καγκελάριου της Νότιας Ουαλίας και της Άννας, κόρης και διαδόχου του Σερ Γουίλιαμ Ρέντ στο Μπάκιγχαμσαϊρ. Ο Νέβιλ και η Ελισάβετ Γκρεβίλλ απέκτησαν :[29]

  • Ριχάρδος Νέβιλ (πέθανε στις 27 Μαίου 1590), παντρεύτηκε την Μπάρμπαρα Άρντεν, κόρη του Γουίλιαμ Άρντεν του Πάρκ Χολ στο Γουόρικσερ και της Ελισάβετ Κόνγουεϊ κόρης του Έντουαρντ Κόνγουεϊ του Αρροόυ, μαζί της απέκτησε έναν γιο τον Έντμουντ Νέβιλ.[30][31][32] Η Μπάρμπαρα Άρντεν είχε δυο αδελφούς : Ο Έντουαρντ Άρντεν του Πάρκ Χωλ στο κάστρο του Μπρόμγουιτς στο Γουόρικσερ, παντρεύτηκε την Μαρία Θροσμόρτον, τρίτη κόρη του Σερ Ρόμπερτ Θροσμόρτον και ο Φραγκίσκος Άρντεν του Πέντμορ που παντρεύτηκε την κόρη και διάδοχο του Έντμουντ Φόξ της Οξφόρδης. Η Μπάρμπαρα Άρντεν είχε επίσης δυο αδελφές : Άννα Άρντεν που παντρεύτηκε τον Τζων Μπάρνσλυ του Μπάρνσλυ Χολ στο Γουόρικσερ, την Μπρίτζετ Άρντεν που παντρεύτηκε τον Ούγο Μάσσει στο Τσεσάιρ, και την Τζόυς Άρντεν που παντρεύτηκε τον Τζων Λάντμπρουκ.[33] Η διαθήκη του Γουίλιαμ Άρντεν δείχνει ότι η Μπάρμπαρα είχε άλλες τέσσερις αδελφές : Τζέιν, Φραγκίσκη και δυο αδελφές με το όνομα Ούρσουλα.[34]
  • Μαρία Νέβιλ
  • Σουζάνα Νέβιλ

Ο γιος του μεγαλύτερου αδελφού του Τζων Νέβιλ, 3ου βαρόνου του Λάτιμερ Τζων Νέβιλ, 4ος βαρόνος του Λάτιμερ πέθανε χωρίς γιους και τον τίτλο του βαρόνου του Λάτιμερ διεκδίκησαν ανεπιτυχώς ο γιος του Γουίλιαμ Ριχάρδος Νέβιλ και στην συνέχεια ο εγγονός του Έντμουντ Νέβιλ.[35]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6m4387c. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 p1665.htm#i16642.
  3. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 6  Μαΐου 2020.
  4. p1665.htm#i16642. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  6. Edwards 2004.
  7. Elton 1972, p. 50.
  8. Edwards 2004.
  9. Elton 1972, p. 55.
  10. Edwards 2004.
  11. Edwards 2004.
  12. Edwards 2004.
  13. Richardson I 2011, pp. 119–20; Richardson III 2011, pp. 2–4; Macnamara 1895, pp. 101, 102, 144, 150.
  14. Cokayne 1929, p. 483; Dockray 2004.
  15. Burke 1866, p. 398.
  16. Burke 1866, p. 398.
  17. Ford 2004; Burke 1866, p. 398.
  18. Burke 1866, p. 398.
  19. Richardson I 2011, pp. 336–8; Richardson II 2011, p. 269; Burke 1866, p. 398.
  20. Gouws 2004.
  21. The History of Parliament: the House of Commons 1509-1558, ed. S.T. Bindoff, 1982. CONSTABLE, Sir Marmaduke II (by 1498-1560), of London and Nuneaton, Warws.
  22. The Visitation of Yorkshire in the years 1563 and 1564, by William Flower, Norroy King of Arms. Harleian Society 1881. Editor: Charles Best Norcliffe MA
  23. Cracroft's Peerage - Gascoigne, of Gawthorpe, co. York Archived 3 July 2012 at the Wayback Machine.
  24. Richardson IV 2011, pp. 12–13; Burke 1866, p. 398.
  25. Burlinson 2004; Lowe 2004.
  26. Burke 1866, p. 398.
  27. Hicks 2004; Burke 1866, p. 398.
  28. Burke 1866, p. 398.
  29. Edwards 2004; Burke 1866, p. 398; Bindoff 1982, p. 609.
  30. Cokayne suggests this may be Wick Sapey or Upper Wick in St. John in Bedwardine, a manor held by the Ardens of Park Hall; Cokayne 1959, p. 560.
  31. Cokayne states that Barbara was the daughter of Thomas Arden.
  32. Archbold & 1885–90, p. 249; Cokayne 1959, pp. 559–61; Loomie 2004; Richardson III 2011, p. 3.
  33. Fetherston 1877, pp. 73, 181–2.
  34. Stopes 1901, pp. 175–6.
  35. Cokayne 1929, p. 486; Cokayne 1959, p. 560.

Πηγές Επεξεργασία

  • Archbold, William Arthur Jobson (1885–90). Neville, Edmund (1560?–1630?). Dictionary of National Biography, 1885–1890. 40. pp. 249–50.
  • Bindoff, S.T. (1982). The House of Commons 1509–1558. III. London: Secker and Warburg.
  • Burke, Bernard (1866). A Genealogical History of the Dormant, Abeyant, Forfeited, and Extinct Peerages of the British Empire. London: Harrison.
  • Burlinson, Christopher (2004). Calverley, William (d. 1572). Oxford Dictionary of National Biography.
  • Cokayne, George Edward (1929). The Complete Peerage edited by Vicary Gibbs. VII. London: St Catherine Press.
  • Cokayne, George Edward (1959). The Complete Peerage edited by Geoffrey H. White. XII (Part II). London: St Catherine Press.
  • Elton, Geoffrey R. (1972). Policy and Police; The Enforcement of the Reformation in the Age of Thomas Cromwell. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 49–57.
  • Edwards, A.S.G. (2004). Neville, William (b. 1497, d. in or before 1545). Oxford Dictionary of National Biography.
  • Fetherston, John, ed. (1877). The Visitation of the County of Warwick in the Year 1619 Taken by William Camden, Clarencieux King of Arms. XII. London: Harleian Society.
  • Ford, L.L. (2004). Neville, Richard, second Baron Latimer (c.1467–1530). Oxford Dictionary of National Biography.
  • Gouws, John (2004). Greville, Fulke, first Baron Brooke of Beauchamps Court (1554–1628). Oxford Dictionary of National Biography.
  • Hicks, Michael (2004). Norton, Richard (d. 1585). Oxford Dictionary of National Biography.
  • Horrox, Rosemary (2004). Lovell, Francis, Viscount Lovell (b. c.1457, d. in or after 1488). Oxford Dictionary of National Biography.
  • Loomie, A.J. (2004). Neville, Edmund (b. before 1555, d. in or after 1620). Oxford Dictionary of National Biography.
  • Lowe, J. Andreas (2004). Calverley, Walter (d. 1605). Oxford Dictionary of National Biography.
  • Macnamara, F.N. (1895). Memorials of the Danvers Family (of Dauntsey and Culworth). London: Hardy & Page. Retrieved 2012-12-15.
  • Richardson, Douglas (2011). Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families, ed. Kimball G. Everingham. I (2nd ed.).
  • Richardson, Douglas (2011). Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families, ed. Kimball G. Everingham. II (2nd ed.).
  • Richardson, Douglas (2011). Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families, ed. Kimball G. Everingham. III (2nd ed.).
  • Richardson, Douglas (2011). Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families, ed. Kimball G. Everingham. IV (2nd ed.).
  • Stopes, Charlotte Carmichael (1901). Shakespeare's Family. London: Elliot Stock.