Γουλιέλμος του Ταλού
Ο Γουλιέλμος κόμης του Ταλού αγγλ.: William count of Talou (Arques) [α] (πριν το 1035 - 1086) ήταν ισχυρό μέλος της οικογένειας των Νορμανδών δουκών, που άσκησε την επιρροή του κατά την πρώιμη βασιλεία του Γουλιέλμου Α΄ του Κατακτητή της Αγγλίας και δούκα της Νορμανδίας.
| Γουλιέλμος του Ταλού | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11ος αιώνας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | unknown de Ponthieu[1] |
| Γονείς | Ριχάρδος Β΄ της Νορμανδίας[2] και Papia of Envermeu[2] |
| Αδέλφια | Ελεονώρα της Νορμανδίας Αλίκη της Νορμανδίας Μοζέ Ριχάρδος Γ΄ της Νορμανδίας Ροβέρτος Α΄ της Νορμανδίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ιστορικό Επεξεργασία
Ο Γουλιέλμος ήταν γιος του Ριχάρδου Β΄ δούκα της Νορμανδίας από την Παπία του Ενβερμέ. [4] Αδερφός του ήταν ο Mώγκερ, ο οποίος έγινε αρχιεπίσκοπος του Ρουέν το 1037 ή λίγο μετά. [5]
Το 1035, μετά τον θάνατο του δούκα Ροβέρτου Α' στο προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ, ο Γουλιέλμος του Ταλού αμφισβήτησε το δικαίωμα του ανιψιού του να διαδεχθεί τον πατέρα του, βασίζοντας τη δική του αξίωση στη νόμιμη καταγωγή από τον Ριχάρδο Β'. [6] Αλλά ο νεαρός δούκας Γουλιέλμος είχε την υποστήριξη του πανίσχυρου θείου του, Ροβέρτου Β΄ αρχιεπισκόπου του Ρουέν. [4] Όταν ο Ροβέρτος Β΄ ο αρχιεπίσκοπος απεβίωσε το 1037, υπήρξε ένα κενό εξουσίας και όλη η Νορμανδία έπεσε σε αταξία. [7] Σε μία προφανή προσπάθεια να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της κατάστασης, ο Μώγκερ έγινε αρχιεπίσκοπος στη θέση του Ροβέρτου Β΄ και ο αδελφός του Γουλιέλμος έγινε κόμης του Ταλού, [7] αλλά, σύμφωνα με τον Γουλιέλμο του Ζουμιέζ, κράτησε την κομητεία του ως ευεργέτημα σε αντάλλαγμα για την πιστή του υπηρεσία στον νεαρό δούκα Γουλιέλμο. [8]
Επανάσταση Επεξεργασία
Ο Μώγκερ και ο κόμης Γουλιέλμος ασχολήθηκαν με την αύξηση του πλούτου και της εξουσίας τους στις νέες αντίστοιχες θέσεις τους, ανεξάρτητα από τον δούκα Γουλιέλμο. [9] Αλλά ο Γουλιέλμος του Ταλού συνέχισε να μηχανορραφεί σε συνωμοσίες εναντίον του νεαρού ανιψιού του, προσέχοντας το όνομά του να μην εμφανιστεί σε καμία από τις εξεγέρσεις ή συνωμοσίες. [10] Όμως το 1049 στη μάχη του Ντομφρόν, ο Γουλιέλμος κόμης του Ταλού εγκατέλειψε τον επικυρίαρχο δούκα Γουλιέλμο στη μέση της μάχης [11] και, αφήνοντας τον όρκο του για υποτέλεια, επέστρεψε στο κάστρο του στο Αρκ (Arques) και άρχισε να οργανώνει τη δική του εξέγερση. [12] Ο δούκας Γουλιέλμος έστελνε επανειλημμένα αγγελιοφόρους, καλώντας τον θείο του Γουλιέλμο κόμη του Ταλού να τον παρακολουθήσουν και να του δείξουν την πίστη του, αλλά μέσα στην αλαζονεία του ο κόμης του Ταλού περιφρόνησε καθένα από αυτά και ασφαλίστηκε στο κάστρο του. [13] Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι, όπως θυμάται ο ίδιος ο Κατακτητής στην ομιλία του στην επιθανάτιο κλίνη του το 1087:
"Οι θείοι μου, Μώγκερ αρχιεπίσκοπος του Ρουέν και ο αδελφός του Γουλιέλμος, στον οποίο είχα δώσει τις κομητείες του Αρκ και του Ταλού, με περιφρονούσαν ως νόθο και παρότρυναν τον βασιλιά Ερρίκο και τον Ενγκελράν κόμη του Ποντιέ να πάρουν τα όπλα εναντίον μου. Έλαβα αυτή τη μυστική πληροφορία στο Κοτεντέν και χωρίς να χάσω χρόνο άρχισα την πορεία μου, ενάντια στις απόψεις των συμβούλων μου. Στέλνοντας μπροστά στο Αρκ μερικά ελαφρά στρατεύματα, που ήταν πρόθυμα για τη μάχη, ακολούθησα και εγώ με το κύριο σώμα, το οποίο δεν ήταν καθόλου σημαντικό, να πολιορκήσω το κάστρο. Αλλά πριν φθάσω στην περιοχή μεταξύ των δύο ποταμών, του Ση και του Γκαρέν, ο εμπροσθοφυλακή συγκρούστηκε με τον Ενγκελράν, πολεμώντας γενναία σκότωσε τον ανδρείο ιππότη και κατατρόπωσε τις δυνάμεις του. Πιέζοντας τον κόμη του Ταλού στην πολιορκία τον ανάγκασα να εξοριστεί. Έχασε τις περιοχές του και δεν επέτρεψα να επιστρέψει ενόσω ζούσε. Επίσης με παπικό διάταγμα καθαίρεσα το θρασύ αρχιεπίσκοπο, ο οποίος δεν τήρησε τη δέσμευσή του προς εμένα, ούτε το καθήκον του προς τον Θεό και τοποθέτησα τον σεβάσμιο μοναχό Μαυρίλιο, που έτυχε να είχε έλθει τότε από τη Φλωρεντία εκεί."
Η εξέγερση του Γουλιέλμου του Ταλού διήρκεσε από το 1052 έως το 1054, οπότε εκδιώχθηκε από τη Νορμανδία και κατέφυγε στην αυλή του Ευστάθου Β΄ κόμη της Βουλώνης. [14] Και οι δύο θείοι, ο Γουλιέλμος του Ταλού και ο Μώγκερ, παρά το γεγονός ότι ηττήθηκαν και εξορίστηκαν, είχαν γενναιόδωρα εισοδήματα, για να ζήσουν από τον Κατακτητή. [7] Ο Γουλιέλμος ήταν ο τελευταίος κόμης του Ταλού. [15] Ο Γουλιέλμος του Ταλού απεβίωσε το 1086.
Σημειώσεις Επεξεργασία
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ p15846.htm#i158451. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ R. Allen Brown, The Normans and the Norman Conquest, (Boydell Press, 1985), 34.
- ↑ 4,0 4,1 David C. Douglas, William the Conqueror (University of California Press, Berkeley, Los Angeles, 1964), p. 38
- ↑ David C. Douglas, William the Conqueror (University of California Press, Berkeley, Los Angeles, 1964), pp. 40-1
- ↑ Elisabeth M. C. Van Houts, The Normans in Europe (Manchester University Press, Manchester and New York, 2000), p. 57
- ↑ 7,0 7,1 7,2 David Crouch, The Normans; the History of a Dynasty (Hambledon Continuum, London & New York, 2007) p. 61
- ↑ George Garnett, John Hudson, Law and Government in Medieval England and Normandy: Essays in Honour of Sir James Holt (University of Cambridge Press, New York, 1994), p. 102
- ↑ Felice Lifshitz, The Norman Conquest of Pious Neustria (Pontifical Institute of Mediaeval Studies, Toronto, 1995), p. 195
- ↑ Edward Augustus Freeman, The History of the Norman Conquest of England, Its Causes and Its Results, Vol. III (The Clarendon Press, 1875), p. 121
- ↑ Paul Hilliam, William the Conqueror: First Norman King of England (Rosen Publishing Group, New York, 2005) p. 24
- ↑ David C. Douglas, William the Conqueror (University of California Press, Berkeley and Los Angeles, 1964), p. 388
- ↑ Elisabeth M. C. Van Houts, The Normans in Europe (Manchester University Press, Manchester and New York, 2000), p. 68
- ↑ François Neveux, A Brief History of the Normans, Trans. Howard Curtis (Constable & Robinson, London, 2008), p. 123
- ↑ David Douglas, 'The Earliest Norman Counts', The English Historical Review, Vol. 61, No. 240 (May, 1946), p. 151
Πρόσθετες παραπομπές Επεξεργασία
- The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumièges, Orderic Vitalis, and Robert of Torigni, επιμέλεια και μετάφραση Elisabeth MC Van Houts, Clarendon Press, Οξφόρδη, 1995.