Ο Δανιήλ ήταν Πατριάρχης Αντιοχείας κατά τα έτη 1767–1791.

Δανιήλ Αντιοχείας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση18ος αιώνας
Θάνατος1793
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχριστιανός ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΕλληνορθόδοξος Πατριάρχης Αντιοχείας (1767–1791)

Είχε προηγουμένως διατελέσει πρωτοσύγκελος του Οικουμενικού Πατριαρχείου[1] και στις 5 Αυγούστου 1767 εξελέγη Μητροπολίτης Δαμασκού[2].

Έγινε Πατριάρχης μετά τον θάνατο του Φιλήμονα, στις 6 Αυγούστου 1767. Επί των ημερών της Πατριαρχίας του υπήχθη ξανά στο Πατριαρχείο Αντιοχείας η Μητρόπολη Χαλεπίου, η οποία είχε υπαχθεί στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως λόγω της εκτεταμένης δράσης της Ουνίας εκεί. Πλέον είχε διαλυθεί το τάγμα των Ιησουιτών και η Ουνία είχε υποχωρήσει[3].

Παραιτήθηκε οικειοθελώς στις 15 Δεκεμβρίου 1791[4].

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Γαλανοπούλου, Δήμητρα (2011). «Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Νεόφυτος Ζ΄ και το έργο του». Διδακτορική διατριβή (Πανεπιστήμιο Αθηνών): 95. http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/26883#page/1/mode/2up. 
  2. Μητροπολίτης από Μ.Πρωτοσυγκέλλων, Αθηναγόρας (1932). «Ο θεσμός των συγκέλλων εν τω Οικουμενικώ Πατριαρχείω». Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών: 267. https://ir.lib.uth.gr/xmlui/bitstream/handle/11615/19053/article.pdf?sequence=1&isAllowed=y. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2022. 
  3. Γαλανοπούλου, Δήμητρα, όπ.π., σελ. 95-96
  4. Χαμουδόπουλος, Μηνάς (1882). «Πατριαρχικαί πινακίδες». Εκκλησιαστική Αλήθεια Β (ΙΖ): 263. https://books.google.de/books?id=7EkWAAAAYAAJ&hl=el&pg=PA263#v=onepage&q&f=false. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2022. 

Πηγές Επεξεργασία