Δείκτης άκρων

Ο δείκτης άκρων (αγγλικά: intermembral index) είναι ένας λόγος που χρησιμοποιείται για να συγκρίνει τις αναλογίες των άκρων ζώων ως ποσοστό. Ισούται με το μήκος των μπροστινών άκρων (βραχιόνιο οστό συν την κερκίδα) προς το μήκος των πίσω άκρων (μηριαίο οστό συν την κνήμη) πολλαπλασιασμένο επί 100, και εκφράζεται μαθηματικά ως:

${\tfrac {(\beta \rho \alpha \chi \iota {\acute {\mathrm {o} }}\nu \iota \mathrm {o} +\kappa \epsilon \rho \kappa {\acute {\iota }}\delta \alpha )}{(\mu \eta \rho \iota \alpha {\acute {\iota }}\mathrm {o} +\kappa \nu {\acute {\eta }}\mu \eta )}}\times 100$

Χρησιμοποιείται συχνά στη μελέτη πρωτευόντων καθώς βοηθάει στην πρόβλεψη του μοτίβου κίνησης. Για τιμές κάτω από 100, τα μπροστινά άκρα είναι κοντύτερα από τα πίσω, τιμή που είναι κοινή στα πρωτεύοντα που πηδούν και στους δίποδους ανθρωπίδες. Τα τετράποδο πρωτεύοντα τείνουν να έχουν τιμές πάνω από 100, ενώ τα πρωτεύοντα που κινούνται στα δέντρα κρεμάμενα από κλαδιά έχουν τιμή πολύ μεγαλύτερη από 100. Η πληροφορία αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόβλεψη των μοτίβων κίνησης εξαφανισμένων πρωτευόντων σε περιπτώσεις που έχουν βρεθεί απολιθώματα και μπροστινών και πίσω άκρων.