Δεξιά Όχθη της Ουκρανίας
Δεξιά Όχθη της Ουκρανίας (ουκρανικά: Правобережна Україна, Pravoberezhna Ukrayina; ρωσικά: Правобережная Украина, Pravoberezhnaya Ukraina; πολωνικά: Prawobrzeżna Ukraina, σλοβακικά: Pravo breh Ukrajiny, ουγγρικά: Jobb parti Ukrajna) αποκαλούνται ιστορικά τα εδάφη ενός μέρους της σύγχρονης Ουκρανίας στη δεξιά (δυτική) όχθη του ποταμού Δνείπερου. Τα εδάφη αυτά αντιστοιχούν στις σύγχρονες Περιφέρειες (Oblast) των Βίνιτσα, Ζιτόμιρ, Κιροβογκράντ, καθώς και τα δυτικά μέρη του Κιέβου και του Τσερκάσι. Χωρίστηκε από την Αριστερή Όχθη κατά το δεύτερο ήμισυ του 17ου αιώνα.
Η δεξιά όχθη της Ουκρανίας οροθετείται από τις ιστορικές περιοχές της Βολώνιας και Ποδολίας στα δυτικά, τη Μολδαβία στα νοτιοδυτικά, Yedisan και Ζαπορίζια προς τα νότια, την Αριστερή Όχθη της Ουκρανίας στα ανατολικά, και Πολεσία προς τα βόρεια.
Οι κύριες πόλεις της περιοχής περιλαμβάνουν το Τσερκάσι, το Κροπιβνίτσκι, τη Μπίλα Τσέρκβα (Bila Tserkva), το Ζιτόμιρ και την Ολεξάντρια (Oleksandriia).
Ιστορία Επεξεργασία
Η ιστορία της Ουκρανίας, της δεξιάς και της αριστερής όχθης, συνδέεται στενά με την Εξέγερση Χμελντίσκι του 1648–57. Η επικράτεια αποτελούσε μέρος της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας υπό τον Οίκο των Βάσα μέχρι τον Ρωσο-πολωνικό πόλεμος που πυροδοτήθηκε από τη συμμαχία του Χμελντίσκι με τη Μόσχα μέσω της Συμφωνίας του Περεγιάσλαβ το 1634. [1] Μετά τη 13ετή σύγκρουση, το νικηφόρο Βασίλειο της Ρωσίας ενσωμάτωσε την Αριστερή Όχθη της Ουκρανίας μαζί με την πόλη του Κιέβου το 1667 μετά την Εκεχειρία του Ανδρούσοβο . Εν τω μεταξύ, η Δεξιά Όχθη της Ουκρανίας παρέμενε στην Κοινοπολιτεία μέχρι τους Διαμελισμούς της Πολωνίας στα τέλη του 18ου αιώνα. Ως μέρος της Περιφέρειας της Ήσσονος Πολωνίας του Πολωνικού Στέμματος, στα νότια της Πολωνίας, χωρίστηκε σε δύο βοεβοδάτα (στατιωτικές διοιηκήσεις): του Κιέβου και της Μπρατισλάβας. Το 1669, ο Αταμάνος Πέτρο Ντοροσένκο επέτρεψε στην Ουκρανία της Δεξιάς Όχθης να αποτελέσει μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. [2] Το νοτιότερο τμήμα στη Δεξιά Πλευρά της Ουκρανίας, Podolia, δέχθηκε την εισβολή των Οθωμανών το 1672. Οι πόλεις του Κιέβου και της Μπρατισλάβας συνέχισαν να είναι υπό τον έλεγχο του Πέτρο Ντοροσένκο έως τη κατάληψή τους από τους Τούρκους το 1681, μετά τη στροφή του Ντοροσένκο προς τη Μόσχα. Μετά τη νίκη των Χριστιανικών δυνάμεων το 1683 στη Μάχη της Βιέννης, η Συνθήκη του Κάρλοβιτς το 1699, επέστρεψε αυτά τα εδάφη στην Κοινοπολιτεία. Κατά τον 18ο αιώνα, πραγματοποιήθηκαν δύο εξεγέρσεις Κοζάκων. Το 1793, η Δεξιά Όχθη της Ουκρανίας προσαρτήθηκε από τη Ρωσική Αυτοκρατορία στο Δεύτερο Διαμελισμό της Πολωνίας, [3] έγινε μέρος του guberniya («κυβερνείο») της Μικρής Ρωσίας .
Τον 19ο αιώνα, ο πληθυσμός της Δεξιάς Όχθης της Ουκρανίας ήταν ως επί το πλείστον Ουκρανικός, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της γης ανήκε στην πολωνική ή εκπολωνισμένη ουκρανική αριστοκρατία . Πολλές από τις κωμοπόλεις ανήκαν στο Συνοριακές Περιοχές (Черта оседлости) και είχαν σημαντικό εβραϊκό πληθυσμό, ενώ η πολωνόφωνη αριστοκρατία ήταν ως επί το πλείστον Ρωμαιοκαθολική. Μόνο κατά τον 18ο αιώνα, το μεγαλύτερο μέρος της αγροτιάς στράφηκε προς την Ουνία, και μετά τους Διαμελισμούς της Πολωνίας, επέστρεψε σε μεγάλο βαθμό στη Ορθοδοξία, πολύ πριν τη κατάργηση της Ουνίας το 1839. Στη συνέχεια, η Δεξιά Όχθη της Ουκρανίας χωρίστηκε σε τέσσερις περιφέρειες ( guberniyas), καθεμία με τη δική της διοίκηση: Κίεβο, Βολυνία, Kherson και Podolia .
Αταμάνοι (1685 – 1699) Επεξεργασία
- 1684 – 1689 Andriy Mohyla
- 1689 – 1692 Hryshko Ivanovych
- 1693 – 1699 Samiylo Samus
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ Michał Szuster, Uniwersytet Śląski (2006). «Władysław IV Vasa; genealogia, heraldyka». Poczet.com (Internet Archive). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2014.
- ↑ Kołodziejczyk, Dariusz (2004). «Introduction». The Ottoman Survey Register of Podolia (ca. 1681) Part I: Text, Translation, and Commentary. Harvard University Press. σελ. 3.
- ↑ Orest Subtelny; Ukraine: A History; University of Toronto Press; 2000. (ISBN 0-8020-8390-0). pp 117-145-146-148