Ο Δημήτρης Κούκουρας(1892-1947) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και αντιστασιακός. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους, στην Εκστρατεία της Κριμαίας, στη Μικρασιατική εκστρατεία και στον ΕΛΑΣ. Εκτελέστηκε στην προσπάθεια του να ενταχθεί στον ΔΣΕ.

Δημήτρης Κούκουρας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1892
Κάτω Αχαΐα
Θάνατος13  Ιουνίου 1947
Λάρισα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΒαλκανικοί Πόλεμοι

Νεανικά χρόνια Επεξεργασία

Γεννήθηκε το 1892[1] στη Δύμη στην Κάτω Αχαΐα. Το 1911 τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές και κατατάχθηκε εθελοντής στο Ελληνικό Στρατό. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους όπου τιμήθηκε δύο φορές με παράσημο ανδρείας. Συμμετείχε στην εκστρατεία εναντίον της Σοβιετικής Ρωσίας το 1919 όπου παρακολούθησε και την εξέγερση των Γαλλικών ναυτικών πληρωμάτων. Στη Μικρασιατική εκστρατεία τραυματίστηκε σοβαρά. Το 1918 ορκίστηκε ανθυπολογαχός του Πεζικού ενώ συμπλήρωσε τις σπουδές του σε σχολές στρατιωτικών (Ευελπίδων, Πολέμου κ.α). Την περίοδο 1934-1935 ήταν καθηγητής στη Στρατιωτική σχολή Τοπογραφίας. Το 1935 προήχθη σε ταγματάρχη.

Ύστερα Χρόνια Επεξεργασία

Αποτάχθηκε από τον στρατό από την δικτατορία Μεταξά με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Εντάχθηκε στο Αντιδικτατορικό Μέτωπο Στρατού και για τη δράση του εξορίστηκε στην Αμοργό. Έκανε αίτηση να πολεμήσει στο Ελληνοϊταλικό πόλεμο που δεν έγινε δεκτή. Στην Κατοχή εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ ως διοικητής της 7ης Ταξιαρχίας.[2] Στην Απελευθέρωση γράφτηκε στον πίνακα Β' (εκεί εγγράφονταν οι αξιωματικοί που υπηρέτησαν στον ΕΛΑΣ) και εξορίστηκε στη Νάξο όπου απέδρασε τον Απρίλιο του 1947 μαζί με άλλους 11 εκτοπισμένους αξιωματικούς του ΕΛΑΣ.

Μετά την απόδραση του, κατέφυγε στις δυνάμεις του Δημοκρατικού στρατού της ανατολικής Στερεάς, γρήγορα όμως αιχμαλωτίστηκε τραυματισμένος και παραπέμφθηκε στο στρατοδικείο Λαμίας το οποίο τον καταδίκασε σε θάνατο παρότι ο εισαγγελέας πρότεινε την αναγνώριση ελαφρυντικών λόγω πρότερης ένδοξης δράσης και γήρατος. Τελικά εκτελέστηκε στις 13 Ιουνίου 1947[3]. Στη δίκη και την εκτέλεση του παρότι άρρωστος κράτησε θαρραλέα στάση. Ήταν παντρεμένος και είχε μια κόρη.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Γιάννης Πριόβολος, Μόνιμοι αξιωματικοί στον Ε.Λ.Α.Σ. - Οικειοθελώς ή εξ ανάγκης, Νότια και Κεντρική Ελλάδα, Εκδόσεις Αλφειός, 2009, σελ 449.
  2. Πριόβολος, ό.π., σελ 613
  3. Πριόβολος, ό.π., σελ 614.

Πηγές Επεξεργασία

  • Λάμπρος Μάλαμας Έξι χρονικά της Εθνικής Αντίστασης 5. Μήτσος Κούκουρας - ένας γενναίος της αυτοθυσίας.
  • Η απόδραση των 12 KOKKINOΣ ΦΑΚΕΛΟΣ.
  • εφημερίδα Ριζοσπάστης Φύλλο: 12/6/1975, Σελίδα: 5
  • Έλληνες εξόριστοι Αξιωματικοί στη Νάξο και η απόδραση των δώδεκα του Μιχάλη Βαρδάνη Αντιστρατήγου ε.α. τ. Προέδρου ΣΦΕΑ 1967 – 1974
  • Μόνιμοι αξιωματικοί του Πυροβολικού που εντάχθηκαν στον "Δημοκρατικό Στρατό" υπό Υποστρατήγου ε.α Χρήστου Βήττου. Πυροβολητής Αρ Φύλλου 19, έτος 2006