Δημήτριος Κ. Στούρτζας-Σκεϊάνου
Ο Δημήτριος Κ. Στούρτζας-Σκεϊάνου, ρουμαν.: Dimitrie C. Sturdza-Scheianu (19 Μαΐου 1839 - 6 Φεβρουαρίου 1920) ήταν ρουμάνος ιστορικός.
| Δημήτριος Κ. Στούρτζας-Σκεϊάνου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 19 Μαΐου 1839 |
| Θάνατος | 6 Φεβρουαρίου 1920 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρουμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρουμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός πολιτικός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννημένος στο Iάσιο στην αριστοκρατική οικογένεια Στούρτζα, οι γονείς του προσέλαβαν ιδιωτικά ξένους δασκάλους για την εκπαίδευσή του. Έτσι ο Στούρτζας έμαθε Γαλλικά, Γερμανικά, Λατινικά, Αρχαία Ελληνικά και Παλαιά Σλαβονικά, τη λειτουργική γλώσσα της Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Θεωρούμε ότι αργότερα σπούδασε γεωργία και νομική, αλλά δεν είναι γνωστό πού. Μέλος του Συντηρητικού Κόμματος, εκλέχθηκε στην Βουλή των Αντιπροσώπων. Εκεί συχνά μίλησε για την κατάσταση των αγροτών, που ήταν υποχρεωμένοι να εκτελέσουν το corvée (αγγαρεία), υποστηρίζοντας τη χειραφέτησή τους. [1]
Συλλέκτης βιβλίων, ο Στούρτζας πέρασε πολλά χρόνια αγοράζοντας παλαιά κείμενα στο Ρουμανικά Κυριλλικά. Η μεγάλη, πολύτιμη συλλογή του διέσωσε πολλά έργα για τις μελλοντικές γενιές. Δώρισε ολόκληρη τη βιβλιοθήκη του στη Ρουμανική Ακαδημία, η οποία τον εξέλεξε επίτιμο μέλος το 1907. Ο Στούρτζας μελέτησε επίσης αρχειακά έγγραφα. Μαζί με τον Δημήτριο Στούρτζα και τον Γενάδιο Πετρέσκου, εξέδωσε ένα σύνολο ένδεκα τόμων παλαιών ρουμανικών κειμένων, που δημοσιεύθηκε μεταξύ 1888 και 1909. Επιπλέον το 1891 βοήθησε στη δημοσίευση εγγράφων, που συλλέχθηκαν στο εξωτερικό από τον αείμνηστο Ευδόξιο Χουρμουζάκι. Η ευρυμάθεια του Στούρτζα του επέτρεψε να ταξινομήσει τη συλλογή, περίπου έξι χιλιάδες συνολικά έγγραφα, γραμμένα σε πολλές γλώσσες. [2]
Στα τέλη του 1891 ο Στούρτζας έγινε Υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Λάσκαρ Κατάργιου, προτιθέμενος να διορθώσει τις κοινωνικές αδικίες, ιδίως στις αγροτικές περιοχές. Αρνούμενος να υποκύψει στην πίεση για αλλαγή του προγράμματος, παραιτήθηκε εβδομάδες αργότερα. Έπειτα έγινε επικεφαλής της Αγροτικής Τράπεζας, υπηρετώντας μέχρι το 1895 και προσπαθώντας να μετριάσει την οικονομική κατάσταση των αγροτών. Μη βρίσκοντας υποστήριξη για τη μεταρρυθμιστική του τάση στο Συντηρητικό Κόμμα, το άφησε το 1897. Απεβίωσε στο Βουκουρέστι το 1920. [3]
Σημειώσεις Επεξεργασία
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- Liviu Mărghitan, Ioan Mancaș, Academicienii Iașilor . Arad: Editura Ramira, 2008,(ISBN 978-973-88641-6-0)