Δηνάριο Γαλλίας

Το δηνάριο (γαλλ.: denier, λατινικά: denarius‎‎, συντομογραφία: d.) ήταν ένα μεσαιωνικό νόμισμα, το οποίο πήρε το όνομά του από το φραγκικό νόμισμα που είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά στα τέλη του 7ου αι. ^[1] Στα αγγλικά αναφέρεται μερικές φορές ως ασημένια πέννα (penny). Η εμφάνισή του αντιπροσωπεύει το τέλος της χρυσής νομισματοκοπίας, η οποία, στην αρχή της Φραγκοκρατίας, ήταν Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) είτε «ψευδο-Αυτοκρατορική» (είχε γίνει από τους Φράγκους κατά μίμηση της Βυζαντινής νομισματοκοπίας). Ο άργυρος θα ήταν η βάση για τη φραγκική νομισματοκοπία από τότε. Το δηνάριο είχε κοπεί στη Γαλλία και μέρη της ιταλικής χερσονήσου για όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα, σε κράτη όπως το πατριαρχείο της Aκουιλέια, το βασίλειο της Σικελίας, τη Δημοκρατία της Γένοβας, τη Δημοκρατία της Σιένα, και τα Σταυροφορικά κράτη της Ιερουσαλήμ, μεταξύ άλλων.

Ιστορία Επεξεργασία

Το νόμισμα Επεξεργασία

Γύρω στο 755, εν μέσω των Καρολίγγειων μεταρρυθμίσεων, ο Πεπίνος ο Βραχύς εισήγαγε ένα νέο νομισματικό σύστημα, το οποίο τελικά προσαρμόστηκε έτσι, ώστε τα 12 δηνάρια (λατινικά: denarii‎‎, γαλλικά: deniers‎‎) ισοδυναμούσαν με ένα σολδίο (λατιν.: solidi , γαλ.: sols ή sous, αγγλ.: σελίνι) και 20 σολδία ισοδυναμούσαν με μία λίρα (λατιν.: libra, librae, lirae, γαλλ.: livres). ^[2] Αργότερα, τρία δηνάρια ισοδυναμούσαν με ένα liard. Μόνο το δηνάριο ήταν ένα πραγματικό νόμισμα· τα υπόλοιπα ήταν λογιστικά χρήματα. Αυτό το σύστημα και το ίδιο το δηνάριο χρησίμευσαν ως πρότυπο για πολλά από τα νομίσματα της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της βρετανικής λίρας, της ιταλικής λίρας, του ισπανικού ντινέρο και του πορτογαλικού ντινέιρο.

Επιτόκια Επεξεργασία

Στο Παλαιό Καθεστώς στη Γαλλία, το δηνάριο χρησιμοποιήθηκε ως πλασματικό μέτρο των επιτοκίων των δανείων. Έτσι, ένα ποσοστό 4% (1/25) θα εκφραζόταν ως "δηνάρια 25". ένα ποσοστό 5% (1/20) ως "δηνάρια 20"· και ούτω καθεξής. ^[3]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

↑ Peter Spufford (21 Σεπτεμβρίου 1989). Money and Its Use in Medieval Europe. Cambridge University Press. σελ. 27. ISBN 978-0-521-37590-0.
↑ William W. Kibler (Ιανουαρίου 1995). Medieval France: An Encyclopedia. Psychology Press. σελ. 534. ISBN 978-0-8240-4444-2.
↑ Ammannati, Francesco, επιμ. (2012). Religione e istituzioni religiose nell'economia europea, 1000-1800: Religion and religious institutions in the European economy, 1000-1800. Florence: Firenze University Press. σελ. 311. ISBN 9788866551232.

[Spufford1989-1] Peter Spufford (21 Σεπτεμβρίου 1989). Money and Its Use in Medieval Europe. Cambridge University Press. σελ. 27. ISBN 978-0-521-37590-0.

[Kibler1995-2] William W. Kibler (Ιανουαρίου 1995). Medieval France: An Encyclopedia. Psychology Press. σελ. 534. ISBN 978-0-8240-4444-2.

[3] Ammannati, Francesco, επιμ. (2012). Religione e istituzioni religiose nell'economia europea, 1000-1800: Religion and religious institutions in the European economy, 1000-1800. Florence: Firenze University Press. σελ. 311. ISBN 9788866551232.

[1]

[2]

[3]