Διάσκεψη του Καΐρου (1943)

Η διάσκεψη του Καΐρου (10 Αυγούστου – 13 Σεπτεμβρίου 1943) ήταν μία διαπραγματευτική επαφή που πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου μεταξύ των εκεί ευρισκομένων μελών της λεγόμενης εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης υπό τον Εμμανουήλ Τσουδερό και εκπροσώπων των τριών μεγαλύτερων αντιστασιακών οργανώσεων που δρούσαν στην κατεχόμενη Ελλάδα, αναγνωρισμένες ως "συμμαχικά τμήματα, μαχόμενα σε εχθρικό έδαφος". Τους εκπροσώπους (Ανδρέα Τζήμα, Πέτρο Ρούσσο, Ηλία Τσιριμώκο και Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο του ΕΑΜ, Κομνηνό Πυρομάγλου του ΕΔΕΣ και Γεώργιο Καρτάλη της ΕΚΚΑ) συνόδευσε ο επικεφαλής της συμμαχικής αποστολής στην Ελλάδα, Έντι Μάγιερς, ο οποίος μετά το πέρας των συνομιλιών διατάχτηκε να μην επιστρέψει πίσω και αντικαταστάθηκε, έκτοτε, από τον έως τότε υπαρχηγό του, Κρις Γούντχαουζ. Οι εκπρόσωποι έθεσαν στη διάθεση των παραγόντων της κυβέρνησης Τσουδερού ένα υπόμνημα - μνημόνιο που είχαν συντάξει για την κατάσταση στη μεταπολεμική Ελλάδα, ενώ συναντήθηκαν και με τον αυτό-εξόριστο μονάρχη, Γεώργιο Β’. Στον τελευταίο, δήλωσαν ότι δε θα ήταν διατεθειμένοι να συμφωνήσουν για πιθανή επιστροφή του στην απελευθερωμένη χώρα, εάν αυτό δεν εγκρινόταν, προηγουμένως, από τον ελληνικό λαό, που θα εξέφραζε τη βούλησή του με ελεύθερο και αδιάβλητο δημοψήφισμα. Ο βασιλιάς απέφυγε να δώσει απάντηση επί του συγκεκριμένου ζητήματος.

Πηγές

• Ωντέ, Ντομινίκ, «Οι Καπετανέοι», σελ. 105