Με τον όρο διεκτραγώδηση χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε αφήγηση, εξιστόρηση ή παρουσίαση δυσάρεστου γεγονότος ή κατάστασης με τρόπο που να προκαλεί έντονη συγκίνηση, θυμίζοντας τραγωδία.

Ετυμολογικά η λέξη προέρχεται εκ των δι(α) + εκτραγωδώ που σημαίνει διηγούμαι ή παρουσιάζω γεγονός προς εντυπωσιασμό και συγκίνηση. Το ρήμα "διεκτραγωδώ" πρωτοεμφανίστηκε στη νεότερη ελληνική λογοτεχνία το 1888 από τον Στέφανο Κουμανίδη. Η δε διεκτραγώδηση πρωτοεμφανίσθηκε υπό τον λόγιο τύπο "διεκτραγώδησις" το 1896 από τον Δ. Α. Αναστασόπουλο στην τότε εφημερίδα "Πρωινή". Έκτοτε φαίνεται ν΄ αποτελεί ιδιαίτερο προσφιλή τρόπο σε δημοσιογραφικές αναφορές δυσάρεστων γεγονότων ακόμα και της τηλεπαρουσίασης αυτών χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα εντυπωσιακές λέξεις και φράσεις όπως π.χ. κατακρεούργησε αντί μαχαίρωσε, ορφανή στους πέντε δρόμους, πάλευε με τα κύματα, κ.λπ.