Η δυναστεία των Χαμαδιδών ήταν βερβέρικη δυναστεία η οποία βασίλευσε σε μία περιοχή που αποτελεί περίπου τη σημερινή Αλγερία για περίπου ενάμιση αιώνα (1008-1152), μέχρι την κατάλυσή της από τη δυναστεία των Αλμοχάντ. Με την άνοδό τους στην εξουσία απέρριψαν τον Ισμαηλισμό, δόγμα των Φατιμιδών, και επέστρεψαν στη σουνιτική σχολή των Μαλικιτών, αναγνωρίζοντας τους Αββασίδες ως νόμιμους Χαλίφηδες.

Η δυναστεία των Χαμαδιδών (με πράσινο) το 1100 περίπου

Η πρωτεύουσά τους ήταν αρχικά το Αλ Κάλα του Μπενί Χαμάντ, το οποίο ιδρύθηκε το 1007 και σήμερα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Όταν απειλήθηκαν από τους Μπανού Χιλάλ (Banu Hilal), οι οποίοι τέθηκαν επικεφαλής μίας εκστρατείας Φατιμιδών εναντίον των Ζιρίδων και των Χαμαδιδών, μεταφέρθηκαν στη Μπετζάγια (1090).

Το 1014 ο Χαμάντ ιμπν Μπουλουγκίν, ένας Βερβέρος που τοποθετήθηκε κυβερνήτης του κεντρικού Μαγκρέμπ, ανακήρυξε την ανεξαρτησία του από τους Ζιρίδες, οι οποίοι κυβερνούσαν ολόκληρο το Μαγκρέμπ από το Μαρόκο ως την Τυνησία, και αναγνωρίστηκε από τον Αββασίδη Χαλίφη της Βαγδάτης. Οι Ζιρίδες έστειλαν στρατό, όμως δύο χρόνια αργότερα υπογράφηκε ειρήνη, παρόλο που οι Ζιρίδες αναγνώρισαν τη νομιμότητα των Χαμαδιδών μόλις το 1018.

Ο Χαμάντ ίδρυσε νέα πρωτεύουσα στο Μπενί Χαμάντ. Με την εχθρικότητα των Μπανού Χαλίλ να αυξάνεται, υποκινούμενη από τους αντίπαλους Φατιμίδες Χαλίφηδες της Αιγύπτου, μεταφέρθηκαν στην Μπετζάια (Béjaïa), η οποία έγινε μία από τις πλέον ακμάζουσες πόλεις της μεσαιωνικής Μεσογείου (1052).

Ηγεμόνες

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα στο Wikimedia Commons