Ισμαηλισμός
Ο Ισμαηλισμός (Αραβικά: الإسماعيلية, al-Ismāʿīliyya, Περσικά: اسماعیلیان, Κουρδικά: Ismaili, Esmāʿiliyān) είναι κλάδος του σιιτικού Ισλάμ, οι οπαδοί του οποίου είναι επίσης γνωστοί ως Επταδιστές. Οι Ismāʿīlī (ΔΦΑ:ˌ|ɪ|s|m|eɪ|ˈ|ɪ|l|i)[1]) αντλούν το όνομά τους από την αποδοχή του Ισμαήλ ιμπν Τζαφάρ ως ορισμένου πνευματικού διαδόχου του ιμάμη Τζαφάρ αλ-Σαντίκ, διαφέροντας από την κύρια τάση του Σιιτισμού, τους Δωδεκαδιστές, οι οποίοι αποδέχονται τον Μούσα αλ-Καντίμ, νεότερο αδελφό του Ισμαήλ, ως ιμάμη[2].
Η θεολογία του Ισμαηλισμού αντλείται από την εποχή του Μωάμεθ και ως θρησκευτική σέκτα ο Ισμαηλισμός έγινε ένας από τους μεγαλύτερους κλάδους του Σιιτισμού. Με το Χαλιφάτο των Φατιμιδών απέκτησε πολιτική δύναμη από τον 10ο έως τον 12ο αιώνα μ.Χ.[3]. Οι Ισμαηλίτες πιστεύουν στη Μοναδικότητα του Θεού, όπως επίσης και στην ολοκλήρωση της Θείας Αποκάλυψης μέσω του Μωάμεθ, τον οποίο βλέπουν ως "τελευταίο Προφήτη και Αγγελιαφόρο του Θεού προς όλη την Ανθρωπότητα". Οι Ισμαηλίτες και οι Δωδεκαδιστές αποδέχονται τους ίδιους αρχικούς ιμάμηδες από τους απογόνους του Μωάμεθ μέσω της κόρης του Φατιμά και του Αλή (Αλίδες) και για αυτό μοιράζονται αρκετή από την πρώιμη ιστορία τους. Και οι δύο ομάδες βλέπουν την οικογένεια του Μωάμεθ («Λαός του Οίκου», ahl al-bayt) ως θεϊκά επιλεγμένη, αλάνθαστη και καθοδηγούμενη από τον Θεό για να καθοδηγήσει την ισλαμική κοινότητα, πεποίθηση που τους διακρίνει από τον σουνιτικό κλάδο του Ισλάμ.
Παραπομπές σημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ "Ismaʿili". Random House Webster's Unabridged Dictionary.
- ↑ Encyclopaedia Iranica, ISMAʿILISM
- ↑ «Religion of My Ancestors». Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2007.