Εθνικό Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου της Οδησσού
Το Εθνικό Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου της Οδησσού (ουκρανικά: Одеський національний академічний театр опери та балету) είναι το παλαιότερο θέατρο στην Οδησσό και μαζί με τις σκάλες Ποτέμκιν είναι τα πιο διάσημα αξιοθέατα στην πόλη.[2]
| Εθνικό Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου της Οδησσού | |
|---|---|
| Одеський театр опери та балету | |
| Είδος | θεατρική εταιρεία |
| Διοικητική υπαγωγή | Οδησσός[1] και Prymorskyi Raion |
| Τοποθεσία | historical city centre of Odesa και Εθνικό Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου της Οδησσού |
| Χώρα | Ουκρανία[1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1810 |
| Βραβεία | Academic theater |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η πρώτη όπερα άνοιξε το 1810 και καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1873. Το μοντέρνο κτίριο κατασκευάστηκε από τους Fellner & Helmer σε στυλ Νεομπαρόκ (Βιενέζικο Μπαρόκ) και άνοιξε το 1887. Η αρχιτεκτονική της πολυτελούς αίθουσας θεατών ακολουθεί το ύστερο γαλλικό στυλ ροκοκό. Η μοναδική ακουστική της αίθουσας έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε επιτρέπει στους καλλιτέχνες να χρησιμοποιούν ακόμη και έναν χαμηλό τόνο φωνής από τη σκηνή σε οποιοδήποτε μέρος της αίθουσας. Η πιο πρόσφατη ανακαίνιση του θεάτρου ολοκληρώθηκε το 2007.
Ιστορία Επεξεργασία
Ο αρχιτέκτονας της Αγίας Πετρούπολης Τόμας ντε Τόμον σχεδίασε το πρώτο θέατρο όπερας, το οποίο άνοιξε στις 10 Φεβρουαρίου 1810. Το σημερινό θέατρο βρίσκεται σχεδόν ακριβώς στο ίδιο σημείο με το πρώτο πριν από 200 χρόνια. Η κύρια είσοδος με την κιονοστοιχία έβλεπε στη θάλασσα και δεν υπήρχε φουαγιέ.[3][4]
Το 1831, ο Μιχαήλ Βοροντσόφ, γενικός κυβερνήτης της Νοβορόσια Κράι (σήμερα μέρος της Ουκρανίας) αποφάσισε να εκχωρήσει τα παλιά καθιερωμένα τέλη καραντίνας στο Θέατρο της Οδησσού.[5] Ο ιστορικός Τσαρλς Κινγκ εξηγεί ότι ένας από τους ιατρικούς επιθεωρητές στην Οδησσό ήταν επίσης ιδιοκτήτης του θεάτρου της Οδησσού. Όταν οι πωλήσεις εισιτηρίων ήταν χαμηλές, ανακοίνωνε ότι υπήρχε μόλυνση μεταξύ των νεοαφιχθέντων επιβατών και διέταζε να μπουν σε καραντίνα με δικά τους έξοδα. Τα έξοδα του πανδοχείου, όπου οι επιβάτες που διέμεναν θα χρησιμοποιηθούν για την πρόσληψη ενός μεγάλου καλλιτέχνη για το θέατρο.[6]
Τη νύχτα της 2ας Ιανουαρίου 1873, το κτίριο καταστράφηκε από φωτιά.[7] Αμέσως ξεκίνησε μια εκστρατεία συγκέντρωσης κεφαλαίων. Η πόλη ανακοίνωσε διεθνή διαγωνισμό για το καλύτερο σχέδιο και υποβλήθηκαν σαράντα σχέδια, αλλά κανένα δεν επιλέχθηκε.[3][8] Τέλος, το έργο συντάχθηκε σύμφωνα με τις γραμμές της Όπερας της Δρέσδης που χτίστηκε το 1878, με το μη παραδοσιακό φουαγιέ του να ακολουθεί τις καμπυλότητες του αμφιθέατρου.[9]
Τον Αύγουστο του 1941, όταν ο ρουμανικός στρατός βρισκόταν επικίνδυνα κοντά στην Οδησσό, η στρατιωτική διοίκηση της περιοχής της Οδησσού διόρισε μια ειδική αντιαεροπορική μονάδα, στην οποία ανατέθηκε η προστασία του κτιρίου του θεάτρου από τους βομβαρδισμούς. Στις στέγες των σπιτιών δίπλα στο θέατρο, τοποθετήθηκαν πυροβόλα όπλα και τις 73 ημέρες της άμυνας της πόλης.[10] Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Νικήτα Χρουστσόφ, ανησυχώντας για την κατάσταση της πόλης, επισκέφτηκε την Οδησσό αμέσως μετά την απελευθέρωσή της. Ο Χρουστσόφ ανέφερε ότι μόνο μια γωνία του κτιρίου είχε υποστεί ζημιές από εχθρικό βλήμα.[11]
Κατασκευή Επεξεργασία
Η πρόσοψη του κτηρίου είναι διακοσμημένη σε ιταλικό μπαρόκ στιλ. Στις κόγχες βρίσκονται οι προτομές των Μιχαήλ Γκλίνκα, Νικολάι Γκόγκολ, Αλεξάντρ Γκριμπογιέντοφ και Αλεξάντερ Πούσκιν. Η μεγάλη αίθουσα διαμορφώθηκε σύμφωνα με το στυλ του Λουδοβίκου XVI και είναι πλούσια διακοσμημένη με επιχρυσωμένες φιγούρες και σχέδια από γύψο και μάρμαρο. Οι αρχιτέκτονες δημιούργησαν στο φουαγιέ είκοσι τέσσερις εξόδους, για να αποφευχθεί η τραγωδία σε περίπτωση πυρκαγιάς. Στην πλαϊνή πλευρά του θεάτρου υπάρχει ένας κήπος με φρέσκα λουλούδια και θάμνους.[12]
Συλλογή εικόνων Επεξεργασία
-
Η αίθουσα της Όπερας της Οδησσού -
Η σκηνή της Όπερας -
Το εσωτερικό του κτιρίου -
Η οροφή της αίθουσας της Όπερας
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 13651. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ Iljine, Nicholas V., επιμ. (2004). Odessa Memories
. essay by Patricia Herlihy; contributions by Bel Kaufman, Oleg Gubar, and Alexander Rozenboim. Seattle: University of Washington Press. σελ. 13. ISBN 0-295-98345-0.
- ↑ 3,0 3,1 Kononova, G. (1984). Odessa: A Guide. Moscow: Raduga Publishers. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2007. p. 67
- ↑ Karakina, p. 68 Lists the architect's name as Toma de Tomana.
- ↑ Anthony L.H. Rhinelander. (1990). Prince Michael Vorontsov: Viceroy to the Tsar . McGill-Queen's Press - MQUP. ISBN 0-7735-0747-7. p. 110
- ↑ King, Charles (2004). The Black Sea: A History . Oxford University Press: Oxford University Press. ISBN 0-19-924161-9. p. 171
- ↑ Karakina, Yelena· Tatyana Samoilova· Anna Ishchenko (2004). Touring Odessa. BDRUK. ISBN 966-8137-01-9. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2009. p. 67
- ↑ Karakina, p. 67 States: There were forty three entrants, and...Felner and Gelmer were selected.
- ↑ Buildings for Music, Michael Forsythe, Cambridge University Press, p. 344
- ↑ «Archodessa». Odessa Opera House in the Second World War. 2014. http://archodessa.com/all/new-opera-theatre-history-world-war/.
- ↑ Khrushchev, Nikita (2004). Sergei Khrushchev, επιμ. Memoirs of Nikita Khrushchev: The Commissar, 1918-1945. Penn State Press: Pennsylvania State University. ISBN 0-271-02332-5. p. 597
- ↑ Herlihy, Patricia (1991) [1987]. Odessa: A History, 1794-1914. Cambridge, MA: Harvard University Press. ISBN 0-916458-15-6. p. 266-7
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- «Official website of the Odessa National Academic Opera and Ballet Theatre». Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2018.
- «Odessa Opera Theatre». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2006.
- «Odessa urges political parties to finance theatre restoration». TASS. January 18, 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-09-28. https://web.archive.org/web/20070928000140/http://www.2odessa.com/wiki/index.php?title=Magazine_and_Newspaper_articles_on_Odessa#Odessa_urges_political_parties. Ανακτήθηκε στις 2022-03-08.
- Wines, Michael (November 1, 1999). «An Aged Beauty Gets a Facelift From a Geologist». The New York Times: 4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-09-28. https://web.archive.org/web/20070928000140/http://www.2odessa.com/wiki/index.php?title=Magazine_and_Newspaper_articles_on_Odessa#Odessa_Journal:_An_Aged_Beauty. Ανακτήθηκε στις 2022-03-08.