Νικόλαος Πλαστήρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Μεταπολεμικά: ολίγα για τις προσπάθειες συμφιλίωσης |
|||
Γραμμή 20:
Το [[1933]] τις εκλογές κέρδιζε η αντιβενιζελική παράταξη του [[Παναγής Τσαλδάρης|Παναγή Τσαλδάρη]]. Πριν ολοκληρωθεί η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, την νύχτα 5 προς [[6 Μαρτίου]], ο Πλαστήρας οργάνωσε [[Κίνημα Πλαστήρα 6ης Μαρτίου 1933|Κίνημα υπέρ του Βενιζέλου]] και με την έγκριση αυτού, με την δικαιολογία ότι η άνοδος των αντιβενιζελικών στην εξουσία θα σήμαινε το τέλος της Δημοκρατίας. Το κίνημα απέτυχε και κατέφυγε στο εξωτερικό. Στο επόμενο [[Κίνημα 1ης Μαρτίου 1935|Στρατιωτικό Κίνημα, την 1η Μαρτίου 1935]] (πάλι με την έγκριση του Βενιζέλου) προσέφερε και πάλι την υποστήριξή του παρ'όλο που ήταν ακόμη στο εξωτερικό, και μετά την αποτυχία του καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο, όπως και ο Βενιζέλος.
Ο Πλαστήρας ήταν υποστηρικτής δυναμικής επίλυσης του πολιτικού και κοινωνικού ζητήματος και είχε εκφράσει τη συμπάθειά του προς το [[φασιστικό]] καθεστώς της [[Ιταλίας]]. Αυτή του η αντίληψη καθόρισε και τη στάση αναμονής που συνιστούσε στους οπαδούς του μετά την κατάληψη της Ελλάδας απ' τις δυνάμεις του [[Άξονα]], το 1941. Τυπικά αρχηγός του [[ΕΔΕΣ]], δεν αντέδρασε όταν τμήμα της οργάνωσης συνεργάστηκε ανοιχτά με τους κατακτητές.
===Μεταπολεμικά===
| |||