Αέτωμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τους κλασικούς χρόνους η διακόσμηση των αετωμάτων γινόταν με ολόγλυφα αγάλματα των λεγομένων "''εναιετίων''". Παραδείγματα της γλυπτικής αυτής εξέλιξης των εναιετίων, από την ανάγλυφη στην ολόγλυφη μορφή προσφέρει το Μουσείο της Ακρόπολης της Αθήνας όπου και φυλάσσονται τμήματα αετωμάτων από τους ναούς της αρχαϊκής και κλασικής περιόδου του βράχου της Ακρόπολης.▼

Το αέτωμα αργότερα εισήλθε και στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ως αυτόνομη ρυθμική μορφή, ανεξάρτητα δηλαδή του ρυθμού του οικοδομήματος που άλλοτε αποτελούσε οργανικό μέλος, με συνέπεια να υποστεί διάφορες παραλλαγές και νέες διακοσμητικές μεταχειρίσεις. Έτσι στην [[Αναγέννηση]] και αργότερα στην [[Αντιμεταρρύθμιση]] εμφανίσθηκε το "καμπύλο αέτωμα" όπου οι γραμμές έπαψαν να είναι ευθείες και αντικαταστάθηκαν με κυρτές. Συνέχεια παραλλαγή ήταν και το "τεθλασμένο αέτωμα" εναντίον του οποίου είχε διαμαρτυρηθεί έντονα ο αρχιτέκτονας του [[16ος αιώνας|16ου αιώνα]] [[Αντρέας Παλάντιο]]. Στη περίοδο εκείνη το αέτωμα έπαψε ν΄ αποτελεί το κορυφαίο αρχιτεκτονικό τριγωνικό σχήμα ελληνόρυθμης πρόσοψης. Έτσι άρχισε να γενικεύεται ως απλό κόσμημα πρόσοψης, π.χ. γείσο παραθύρου ή κόγχης.▼

Είδη αετωμάτων όμως γνώρισε και ο [[Μεσαίωνας]]. Τα μεσαιωνικά αετώματα παρουσιάζουν οξύ τρίγωνο λίαν κεκλιμένο. Τέλος όλες οι μορφές των αετωμάτων παραλήφθηκαν από την [[αρχιτεκτονική]] στην εσωτερική [[διακοσμητική]] των οικιών φθάνοντας ακόμη και σε κορυφαίες γραμμές επίπλων.▼

===Πηγές===▼