Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Στην [[Ευρώπη]] των αρχών του 19ου αιώνα παρουσιάστηκαν αρκετές μυστικές εταιρείες (π.χ. Καρμπονάροι, Δεκεμβριστές κ.λπ.) με ιδεολογία φιλελεύθερη και κυρίως εθνικιστική. Δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες πληροφορίες για τέτοιες οργανώσεις των Ελλήνων, με εξαίρεση, βεβαίως,
Λίγο πριν από αυτήν, όμως, και συγκεκριμένα το [[1809]] [και όχι το 1814, όπως υποστηρίζει ο Κ.Μ. Σάθας (“Τουρκοκρατούμενη Ελλάς”) ή το 1813 που είχε γράψει ο ιστορικός Τάκης Κανδηλώρος
Ιδρυτής και ψυχή του “Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου” ήταν ο Γρηγόριος Ζαλύκης ή Ζαλίκης ή Ζαλίκογλου, λόγιος άνδρας και διπλωματικός εκπρόσωπος του ηγεμόνα της Βλαχίας Καλλιμάχη, που γεννήθηκε το 1776 στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε στο Βουκουρέστι και από το 1802 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, καταγινόμενος με τα γράμματα και συντάσσοντας, μάλιστα, δύο λεξικά, ένα απλοελληνικό και ένα γαλλικό. Εξαιτίας των ενασχολήσεών του ήρθε σε επαφή και συνδέθηκε με πολλούς γάλλους ελληνιστές και άλλους φιλέλληνες, μεταξύ των οποίων και με τον κόμη Μαρία – Γαβριήλ - [[Ωγκύστ ντε Σουαζέλ Γκουφιέ]] (Marie Gabriel Auguste de Choiseul-Gouffier, 1752-1817), αρχαιολόγο, που είχε διατελέσει πρεσβευτής της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη και κατά την εποχή εκείνη ασχολείτο με την έκδοση του (ήδη, στην εποχή μας, κλασσικού πλέον) περιηγητικού συγγράμματός του «Voyage pittoresque en Grece». Ο Γκουφφιέ χρειαζόταν ένα συνεργάτη που να γνωρίζει τόσο τη γαλλική, όσο και την ελληνική γλώσσα, και έτσι επέλεξε και προσέλαβε ως γραμματέα του τον Ζαλύκη.
Γραμμή 31:
Στο μεταξύ ο Ζαλύκης επέστρεψε, το 1816, στο Παρίσι και διορίστηκε πρώτος γραμματεύς της τουρκικής πρεσβείας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1820, οπότε, καθώς πλησίαζε πλέον η Επανάσταση, πήγε στο Βουκουρέστι και αργότερα, μετά την καταστροφή, του στρατού του Υψηλάντη, κατέφυγε στην Τρανσυλβανία, όπου και πέθανε, πριν ολοκληρωθεί η Ελληνική Επανάσταση και ελευθερωθεί η Ελλάδα. Κατ’ άλλη πηγή, πάντως, ο Ζαλύκης πέθανε στο Παρίσι το 1819, οπότε και έπαυσε να λειτουργεί το “Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο”. Σε κάθε περίπτωση τα απομνημονεύματά του (που αφορούν και στο “Ξενοδοχείο”) δεν γνωρίζουμε να έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα.
==Παραπομπές-σημειώσεις==
<references />
==Πηγές==
| |||