|
Στην [[Ευρώπη]] των αρχών του 19ου αιώνα παρουσιάστηκαν αρκετές μυστικές εταιρείες (π.χ. Καρμπονάροι, Δεκεμβριστές κ.λπ.) με ιδεολογία φιλελεύθερη και κυρίως εθνικιστική. Δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες πληροφορίες για τέτοιες οργανώσεις των Ελλήνων, με εξαίρεση, βεβαίως, τη [[Φιλική Εταιρεία]].
Λίγο πριν από αυτήν, όμως, και συγκεκριμένα το [[1809]] [-και όχι το 1814, όπως υποστηρίζει ο Κ.Μ. Σάθας (“Τουρκοκρατούμενη Ελλάς”) ή το 1813 που είχε γράψει ο ιστορικός Τάκης Κανδηλώρος<ref>''Η Φιλική Εταιρεία''”, 1926, 67.</ref> (“)],- συστάθηκε στο [[Παρίσι]], μία τέτοια μυστική εθνική “εταιριστική”«εταιριστική» οργάνωση με την επωνυμία “Ελληνόγλωσσο«Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο”Ξενοδοχείο» ή/και “Εταιρεία«Εταιρεία των Φίλων”Φίλων», η οποία έμελεέμελλε να αποτελέσει τον προάγγελο της μεταγενέστερης, αλλά πολύ πιο γνωστής, “ΦιλικήςΦιλικής Εταιρείας”Εταιρείας. Άλλες τέτοιες εταιρείες ήταν η “Φιλόμουσος«[[Φιλόμουσος Εταιρεία”Εταιρεία]]», που ιδρύθηκε το 1813 στην [[Αθήνα]] και μια άλλη εταιρεία, επίσης με το όνομα “Φιλόμουσος«Φιλόμουσος Εταιρεία”Εταιρεία», που ίδρυσε το 1814 στη [[Βιέννη]] ο [[Ιωάννης Καποδίστριας]]. Όλες αυτές οι εταιρείες είχαν, φαινομενικά, σκοπούς παιδευτικούς και πολιτιστικούς, στην πραγματικότητα όμως υπέκρυπταν συνωμοτικές επαναστατικές ιδέες και υποδαύλιζαν την εξέγερση του έθνους.
Ιδρυτής και ψυχή του “ΕλληνόγλωσσουΕλληνόγλωσσου Ξενοδοχείου”Ξενοδοχείου ήταν ο Γρηγόριος Ζαλύκης ή Ζαλίκης ή Ζαλίκογλου, λόγιος άνδρας και διπλωματικός εκπρόσωπος του ηγεμόνα της Βλαχίας Καλλιμάχη, που γεννήθηκε το 1776 στη [[Θεσσαλονίκη]], σπούδασε στο [[Βουκουρέστι]] και από το 1802 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, καταγινόμενος με τα γράμματα και συντάσσοντας, μάλιστα, δύο [[λεξικό|λεξικά]], ένα απλοελληνικό και ένα γαλλικό. Εξαιτίας των ενασχολήσεών του ήρθε σε επαφή και συνδέθηκε με πολλούς γάλλους ελληνιστές και άλλους φιλέλληνες, μεταξύ των οποίων και με τον κόμη Μαρία – Γαβριήλ - [[Ωγκύστ ντε Σουαζέλ Γκουφιέ]] (Marie Gabriel Auguste de Choiseul-Gouffier, 1752-1817), αρχαιολόγο, που είχε διατελέσει πρεσβευτής της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη και κατά την εποχή εκείνη ασχολείτο με την έκδοση του (ήδη, στην εποχή μας, κλασσικού πλέον) περιηγητικού συγγράμματός του «Voyage pittoresque en Grece». Ο Γκουφφιέ χρειαζόταν ένα συνεργάτη που να γνωρίζει τόσο τη γαλλική, όσο και την ελληνική γλώσσα, και έτσι επέλεξε και προσέλαβε ως γραμματέα του τον Ζαλύκη.
Ο Γκουφφιέ, ο οποίος μετά την άνοδο στον θρόνο του Ναπολέοντα Α’ έλαβε, το 1784, έδρα στη γαλλική Ακαδημία, έχοντας διατελέσει, κατά τα προλεχθέντα, πρεσβευτής της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη, γνώριζε σε βάθος τόσο την τουρκική όσο και την ελληνική κατάσταση. Κατά τη διάρκεια των περιοδειών του στην Ελλάδα, εκτίμησε τον χαρακτήρα και τα φρονήματα των Ελλήνων και ανέπτυξε έντονα φιλελληνικά αισθήματα, τα οποία εκδήλωσε εμπράκτως μετά την εκστρατεία του Ορλώφ στην Πελοπόννησο, όταν ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος ο Μέγας και οι Ρώσοι γενικότερα προσπάθησαν να επιρρίψουν την ευθύνη της αποτυχίας του εγχειρήματος στους Έλληνες και στην υποτιθέμενη έλλειψη φιλελευθέρου φρονήματος σ’ αυτούς. Ο Γκουφφιέ, τότε, υπερασπίστηκε τους Έλληνες και αναίρεσε τις αιτιάσεις και τους χλευασμούς ανά την Ευρώπη.
|
