Ορθογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Ορθογραφία (= ορθή γραφή) λέγεται η γραφή των λέξεων όπως πρέπει, σύμφωνα με τους κανόνες του συστήματος γραφής που έχουμε. Στην ελληνική γραφή για μερικούς φθόγγους δεν έχουμε μόνο ένα ένα γράμμα, αλλά περισσότερα, πρβ π.χ.: Ο(ο) & Ω(ω), Η(η) & Υ(υ) .... και οι λέξεις γράφονται όπως επακριβώς ακούγονται τονικά και φθογγικά, π.χ. έξοχη & εξοχή, κάλος & καλός... και συνάμα ανάλογα με την έννοια ή την έτυμολογία τους, δηλαδή ανάλογα:<br />

 

 

Η ορθογραφία είναι το εννοιολογικό ένδυμα μιας λέξης. Πιο απλά, ο σκοπός της ορθογραφίας είναι να υποδείχνει στον αναγνώστη και την πιστή προφορά και τη σωστή έννοια (ετυμολογία = τη ρίζα ή την πρωτότυπη λέξη μια παράγωγης, καθώς και το μέρος λόγου ή τον τύπο του σημαινόμενου κ.α.) των λέξεων που γράφουμε, ώστε να έχει βοήθεια και στην κατανόησή των γραπτών λέξεων και και στη διάκριση των ομοήχων. Παρέβαλε π.χ. ότι όταν βλέπει κάποιος μια λέξη να είναι γραμμένη στην κατάληξη με το γράμμα –η αντί ι αυτό σημαίνει ότι το σημαινόμενο είναι θηλυκό, αν είναι με –ι αυτό σημαίνει ότι το σημαινόμενο είναι ουδέτερο, αν είναι γραμμένοι με –οι αυτό σημαίνει ότι είναι πληθυντικού αριθμού κ.τ.λ.: φίλη, φυλή, φιλί, καλή, καλεί, διάλειμμα & διάλυμα..... Παρέβαλε επίσης ότι αντί να γράφουμε στα λεξικά π.χ.: "λιπόν" (αντί λοιπόν) = επίρρημα συμπερασματικό, λιπών = μετοχή, ."λιπόν" (αντί λιπών) = γεν. πληθ. του ουσιαστ. το λίπος, "λιπόν" (αντί λοιπών) = γενική πληθυντικού ουδετέρου, λοιπά,... γράφουμε απλώς: λοιπόν, λιπών, λοιπών…. και ο άλλος καταλαβαίνει τάχιστα το τι απ' όλα εννοούμε. Ομοίως: δείγμα & δήγμα, θήρα & θύρα, πάλη(η) & πάλι , κλίμα & κλήμα, όμως & ώμος(ο), λιμός & λοιμός, τείχος (το), τείχη (τα) & τοίχος (ο), τοίχοι (οι) & τύχη (η) & τύχει (να),... <br />

 

 

Η ορθογραφία είναι απαραίτητη όταν καταγράφουμε λόγο με μη ολοκληρωμένες (ελλιπείς) προτάσεις, όπως π.χ. στους: τίτλους, υπότιτλους, επικεφαλίδες, επιγραφές, πινακίδες και λεξικά, επειδή εκεί λείπουν τ’ άρθρα ή οι αντωνυμίες, τα μόρια και οι σύνδεσμοι που μας υποδείχνουν τη σημασία των λέξεων και κυρίως των ομοήχων. Παρέβαλε π.χ. φθογγικά: "ιταν ι παραγογί τις κρίτις." "θέλο έναν άντρα να με φιλάι." "'Iνε καλός κριτικός". "τις τιμημένις νεκρίς" = ορθογραφικά: Ήταν οι παραγωγοί της Κρήτης. & Ήταν η παραγωγή της Κρήτης. Θέλω έναν άντρα να με φιλάει (στο γάμο μου) & Θέλω έναν άντρα να με φιλάει (από τους εχθρούς).<br />

 

 

Ορθογραφικοί κανόνες λέγονται οι κοινοί τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιούμε στη γραφή τα ορθογραφικά σημάδια ( = τα σημάδια τόνου, στίξης και διαλυτικών) και τα ομόφωνα γράμματα (δηλαδή τα γράμματα: ω υ η αι οι ει μμ νν ... σε σχέση προς τα: ε ι ο μ..), καθώς και τα κεφαλαία γράμματα: Α Β Γ... σε σχέση προς τα μικρά: α β γ.., ώστε να υποδείχνουμε διάφορα νοήματα.<br />