Πάπας Ονώριος Α΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →External links: el interwiki |
Νέα σελίδα: {{Πάπας |όνομα = Ονώριος Α΄ |εικόνα = 150px |από = [[27 Οκτωβρίου|27-1... |
||
Γραμμή 1:
{{Πάπας
|όνομα = Ονώριος Α΄
|από = [[27 Οκτωβρίου|27-10-]][[625]]
|έως = [[12 Οκτωβρίου|12-10-]][[638]]
|προκάτοχος = [[Πάπας Βονιφάτιος Ε΄|Βονιφάτιος Ε΄]]
|διάδοχος = [[Πάπας Σεβερίνος|Σεβερίνος ]]
|θυρεός =
}}
Ο '''Πάπας Ονώριος Α΄''' διετέλεσε [[Πάπας]] Ρώμης από τις [[27 Οκτωβρίου]] του [[625]] έως και το θάνατό του στις [[12 Οκτωβρίου]] του [[638]].
Με βάση το ''[[Liber Pontificalis]]'', ο Πάπας Ονώριος καταγόταν από την [[Καμπανία]] και ήταν γιος του πρόξενου Πετρώνιου. Εκλέχτηκε Πάπας στις 27 Οκτωβρίου του 625, δύο ημέρες μετά το θάνατο του προκατόχου του, [[Πάπας Βονιφάτιος Ε΄|Βονιφάτιου Ε΄]]. Ο εορτασμός της Υψώσεως του[[Σταυρός του Ιησού Χριστού|Τιμίου Σταυρού]] λέγεται ότι θεσπίστηκε την περίοδο της παποσύνης του, η οποία σημαδεύτηκε επίσης με αξιοσημείωτη [[ιεραποστολή|ιεραποστολική]] δράση. Σημαντικό μέρος της δράσης αυτής έλαβε χώρα στην [[Αγγλία]] και ειδικά στο [[Ουέσσεξ]]. Κατόρθωσε επίσης να εξομοιώσει τον εορτασμό του [[Πάσχα]] των [[Ιρλανδία|Ιρλανδών]] με αυτόν της υπόλοιπης Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ο Ονώριος ήταν υποστηρικτής του [[Μονοθελητισμός|Μονοθελητισμού]], ενός δόγματος, το οποίο προτάθηκε από το βυζαντινό αυτοκράτορα [[Ηράκλειος|Ηράκλειο]], με σκοπό να συμφιλιώσει τους [[Μονοφυσιτισμός|Μονοφυσιτιστές]] και του [[Καθολικισμός|Καθολικούς]]. Ο Μονοθελητισμός υποστήριζε ότι ο Χριστός είχε ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας με μία εκδήλωση της θέλησης του σαν θεάνθρωπος. Για το σκοπό αυτό, ο Ωνόριος «έστειλε το διάκονο του, Γάιο» σε μία [[σύνοδος (εκκλησιαστική)|σύνοδο]] στην [[Κύπρος|Κύπρο]] το 634, με διοργανωτή τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου [[Αρκάδιος Β΄|Αρκάδιο Β΄]] και με επιπλέον απεσταλμένους του [[Πατριάρχης Σέργιος Α΄|Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σέργιου Α΄]]. Η αντιμονοθελητική ομάδα της Ιερουσαλήμ, με ηγέτες τον [[Μάξιμος ο Ομολογητής|Μάξιμο τον Ομολογητή]] και τον [[Σωφρόνιος Α΄ Ιεροσολύμων|Σωφρόνιο]], έστειλε στη σύνοδο αυτή τον Αναστάσιο, μαθητή του Μάξιμου, το Γεώργιο της Ρεσένα, μαθητή του Σωφρονίου, δύο μαθητές του Γεωργίου καθώς και οχτώ επισκόπους από την Παλαιστίνη. Όταν οι δύο πλευρές παρουσιάστηκαν εμπρός στον αυτοκράτορα, εκείνος επέμεινε στις μονοθελητικές του απόψεις.<ref>Γεωργίου της Ρεσένα, ''Πρώιμος βίος του Μαξίμου του Ομολογητή'', 316-7</ref>
==Αναθεματισμός==
Περισσότερα από 40 χρόνια μετά το θάνατό του ,ο Ονώριος Α΄ [[ανάθεμα|αναθεματίστηκε]] μαζί με τους Μονοθελήτες από την [[Τρίτη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης|Τρίτη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης]] το 680. Το ανάθεμα που αναγνώστηκε, μετά τους επικεφαλείς Μονοθελήτες αναφέρει, «και μαζί τους ο Ονώριος, ο οποίος ήταν ιεράρχης της Ρώμης, καθώς τους ακολούθησε σε όλα».
Επιπλέον, στις πράξεις της δέκατης τρίτης συνεδρίασης της Συνόδου αναφέρεται, "Και με αυτά καθορίζουμε ότι ο Ονώριος, που υπήρξε για κάποιο διάστημα Πάπας της Παλιάς Ρώμης πρέπει να καθαιρεθεί από την αγία του Θεού Εκκλησία και να αναθεματιστεί, διότι αυτά που έγραψε στον Πατριάρχη Σέργιο, από κάθε άποψη αντανακλούν τις απόψεις του και επιβεβαιώνουν ασεβή δόγματα." Στη δέκατη έκτη συνεδρίαση αποφασίστηκε: «Στο Θεόδωρο της Φαράν, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στο Σέργιο, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στον Κύρο, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στον Ονώριο, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στον Πύρρο, τον αιρετικό, ανάθεμα!»
Ο αναθεματισμός επικυρώθηκε από τον [[Πάπας Λέων Β΄|Πάπα Λέοντα Β΄]], κάτι που αμφισβητείται από ορισμένους, όπως ο [[Καίσαρ Μπαρόνιους]] και ο [[Ρόμπερτ Μπελλαρμίνε]]<ref>[http://www.eclipseofthechurch.com/HonoriusCalumny.htm Η συκοφάντηση του Πάπα Ονώριου Α΄]</ref> αλλά έχει γίνει κοινά αποδεκτό με τη μορφή, «και επίσης ο Ονώριος, που δεν επιχείρησε να αγιοποιήσει την Αποστολική Εκκλησία με τη διδασκαλία της αποστολικής παράδοσης, αλλά με βέβηλη διδασκαλία, που επέτρεψε να ρυπανθεί η καθαρότητά της»<ref>αποσπάσματα από την [[Καθολική Εγκυκλοπαίδεια]]</ref>.
Το ανάθεμα αυτό αποτέλεσε αργότερα ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα ενάντια στο [[παπικό αλάθητο]] στις συζητήσεις της [[Α' Βατικάνεια Σύνοδος|Α' Βατικάνειας Συνόδου]] το 1870, όποου το γεγονός αυτό τελικά δε θεωρήθηκε ότι αντιτειθόταν στο προτεινόμενο δόγμα. Αυτό επειδή, πρώτον οι υποστηρικτές του αλάθητου υποστήριξαν ότι ο Ονώριος δε μιλούσε από καθέδρας στις συγκεκριμένες επιστολές, αν και ο Ρωαμίος ιστορικός [[Χέφελε]] και οι ενέντιοι στοι αλάθητο πίστευαν ότι ο Ονώριος μιλούσσα από καθέδρας. <ref>[http://www.newadvent.org/cathen/07452b.htm Καθολική Εγκυκλοπαίδεια]</ref>, Και δεύτερον εικάζεται ότι δεν καταδικάστηκε ως Μονοθελητής ούτε για τη διδασκαλία της αίρεσης, όπως ισχυρίζονταν οι υποστηρικτές του αλάθητου, αλλά για βαριά αμέλεια και μια χαλαρή ηγεσία σε μια περίοδο που μετις επιστολές και την καθοδήγηση του μπορούσε να συντρίψει την αίρεση στη ρίζα της.
==Παραπομπές==
<references />
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
*[http://www.catholicculture.org/library/view.cfm?recnum=3301
*[http://www.ccel.org/ccel/schaff/hcc4.i.xi.viii.html Ιστορία της Χριστιανικής Εκκλησίας, Τόμος Δ: Μεσαιωνικός Χριστιανισμός. 590-1073 μ.Χ., Φίλιπ Σαφ] {{en}}
▲*[http://www.catholicculture.org/library/view.cfm?recnum=3301 Guilty Only of Failure To Teach]
:''Το πρωτότυπο κείμενο προέρχεται από ένα αντίγραφο της 9ης έκδοσης της ''[[Encyclopædia Britannica]]'' (1881) και από την [http://www.newadvent.org/cathen/07452b.htm Καθολική Εγκυκλοπαίδεια]''
{{Πάπες Ρώμης}}
[[Κατηγορία:Πάπες Ρώμης|Ονωριος Α]]
[[af:Pous Honorius I]]
Γραμμή 58 ⟶ 45 :
[[cs:Honorius I.]]
[[de:Honorius I.]]
[[
[[et:Honorius I]]
[[es:Honorio I]]
|