Αγωγιμότητα διαλυμάτων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της έκδοσης 94.70.8.26, επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Amalgam |
μ μΠροσθ.+κατ |
||
Γραμμή 10:
Τα ηλεκτρόδια με τα οποία γίνεται η μέτρηση είναι σχεδόν πάντα πακτωμένα επάνω σε γυάλινο ή πλαστικό στέλεχος έτσι ώστε οι γεωμετρικές διαστάσεις να παραμένουν σταθερές. Το στέλεχος αυτό ονομάζεται κυψελίδα μέτρησης αγωγιμότητας. Ο λόγος των σταθερών γεωμετρικών διαστάσεων της κυψελίδας, l/A, ονομάζοται σταθερά της κυψελίδας, Κ, και εκφραζεται σε cm-1. Οπότε: k=KG.
Με αύξηση της θερμοκρασίας η ευκινησία των ιόντων αυξάνει κατά 2 ως 3% ανά oC, με αποτέλεσμα την αύξηση της αγωγιμότητας. Η συμπεριφορά αυτή είναι αντίθετη από εκείνη των μεταλλικών αγωγών. Η μεταβολή της αγωγιμότητας με τη θερμοκρασία δίδεται από τη σχέση: '''Gθ=G0[1+α(θ-θ0)]''', όπου:<br>
'''G0''' = η αγωγιμότητα του διαλύματος σε θερμοκρασία αναφοράς θ0.<br>
'''α''' = ο θερμικός συντελεστής της αγωγιμότητας %k-1.<br>
'''θ''' = η θερμοκρασία του διαλύματος σε 0C.<br>
'''θ0''' = η θερμοκρασία αναφοράς, συνήθως 20 ή 25 oC.
Η τιμή του α είναι πάντα θετική για τα υδατικά διαλύματα. Ο παραπάνω τύπος ισχύει μόνο για θερμοκρασία 20C περίπου από την θερμοκρασία αναφοράς. Την ειδική αγωγιμότητα μπορούμε να την υπολογίσουμε άμεσα με την εξίσωση:
Γραμμή 86:
[[Κατηγορία:Φυσικοχημεία]]
[[Κατηγορία:Διαλύματα]]
| |||