Ιμάμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Με τον όρο '''ιμάμ''' ([[Ελληνική γλώσσα|ελληνοπ.]] ιμάμης) εννοείται ο καθοδηγητής, η κεφαλή της μουσουλμανικής κοινότητας. Ο τίτλος χρησιμοποιείται στο [[Κοράνιο]] ως αναφορά σε καθοδηγητές και στον [[Αβραάμ]]<ref> imam. (2009) στην ''Encyclopædia Britannica''. Ανάκτηση 09/08/2009, από Encyclopædia Britannica Online: http://www.britannica.com/EBchecked/topic/283354/imam .</ref>.
Η εννοιολογική θεμελίωση του θρησκευτικού αυτού λειτουργήματος
==Σουνιτισμός==
Αντίθετα, στην ιστορία των [[Σιίτες|σιιτικών]] σεκτών του [[Ισλάμ]] ο ιμάμ είναι απόλυτος πνευματικός καθοδηγητής. Αναφέρεται ως ''αλ μαχντί'' (ο ορθά καθοδηγούμενος). Στον ιμαμιτικό σιισμό η πίστη σε έναν [[μεσσιανισμός|μεσσιανικό]] Ιμάμ, τον τελευταίο, δωδέκατο στη σειρά διαδοχής, δεν είναι μόνον βασική διακήρυξη του ισλαμικού «συμβόλου πίστεως», αλλά επίσης το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται o Ιμαμισμός ως [[θρησκεία]]<ref>Abdulaziz Sachedina (1978), «A Treatise on the Occultation of the Twelfth Imāmite Imam», ''Studia Islamica'', No. 48, 109-124.</ref>. Ο Ιμαμισμός θεωρείται πως άρχισε να προβάλλει ως ανεξάρτητη σιιτική σέκτα στην πρώιμη περίοδο των [[Χαλιφάτο Αβασιδών|Αβασιδών]]<ref>Halm H. 1991, ''Shiism'', Edinburgh University Press, Edinburgh, κεφ. ii.</ref>▼
Για τους [[Σουνίτες]] ο ''ιμάμ'' ήταν συνώνυμος με τον ''[[χαλίφης|καλιφά]]'' και υποδείκνυε τον διάδοχο του [[Μωάμεθ]], ο οποίος αναλάμβανε τον διαχειριστικό και πολιτικό, αλλά όχι [[θρησκεία|θρησκευτικό]] έλεγχο της κοινότητας. Τον όριζαν άνθρωποι, υπέπιπτε σε σφάλματα, αλλά παρά τα προσωπικά του αμαρτήματα ήταν σύμβολο υπακοής, εφόσον ακολουθούσε τις επιταγές του Ισλάμ. Συνεπώς, στο σουνιτικό Ισλάμ ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως ως τίτλος με ελάσσονα σημασία για την [[ισλαμική θεολογία]]<ref>[http://i-cias.com/e.o/imam.htm, Imam στην LookLex Encyclopedia, ανάκτηση 09/08/2009].</ref>.
==Σιιτισμός==
▲Αντίθετα, στην ιστορία των [[Σιίτες|σιιτικών]] σεκτών του [[Ισλάμ]] ο ιμάμ είναι απόλυτος πνευματικός καθοδηγητής. Αναφέρεται ως ''αλ μαχντί'' (ο ορθά καθοδηγούμενος). Στον ιμαμιτικό σιισμό η πίστη σε έναν [[μεσσιανισμός|μεσσιανικό]] Ιμάμ, τον τελευταίο, δωδέκατο στη σειρά διαδοχής, δεν είναι μόνον βασική διακήρυξη του ισλαμικού «συμβόλου πίστεως», αλλά επίσης το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται o Ιμαμισμός ως [[θρησκεία]]<ref>Abdulaziz Sachedina (1978), «A Treatise on the Occultation of the Twelfth Imāmite Imam», ''Studia Islamica'', No. 48, 109-124.</ref>. Ο Ιμαμισμός θεωρείται πως άρχισε να προβάλλει ως ανεξάρτητη σιιτική σέκτα στην πρώιμη περίοδο των [[Χαλιφάτο Αβασιδών|Αβασιδών]]<ref>Halm H. 1991, ''Shiism'', Edinburgh University Press, Edinburgh, κεφ. ii.</ref>. Επίσης δακρίνεται από άλλες μορφές του Σιιτισμού, για παράδειγμα ''Ζαντιγιά'' και [[Καζανιγιά]] για το γεγονός ότι απορρίπτει κάθε μορφή [[ακτιβισμός|ακτιβισμού]] και μεσιανισμού και από την έμφαση στον ρόλο του ιμάμ ως ύψιστης θρησκευτικής εξουσίας<ref>Tamima Bayhom-Daou (2001), «The Imam's Knowledge and the Quran according to al-Faḍl b. Shādhān al-Nīsābūrī (d. 260
A.H./874 A.D.)», ''Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London'', Vol. 64, No. 2 188-207.</ref>.
==Σημειώσεις-παραπομπές==
| |||