Μπανάμπα Νήσος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{| id="toc" style="margin: 0 0 0.5em 1em; width:250px; float:right; border-collapse: collapse;" border="1"

|-

|-

| colspan="2" style="text-align:center;" | '''Μπανάμπα (Νήσος Ωκεανού)'''

|-

|-

| '''Θέση'''

Η '''Μπανάμπα Νήσος''' ([[IPA]]: [bəˈnɑːbə])(επίσης ''Νήσος Ωκεανού'' ή ''Όσεαν Νήσος''), είναι μια απομονωμένη ανυψωμένη κοραλλιογενής νήσος δυτικά της αλυσίδας των [[Νησιά Γκίλμπερτ|Νήσων Γκίλμπερτ]] και 300 χμ ανατολικά του [[Ναούρου]] στον [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικό Ωκεανό]]. Είναι τμήμα της Δημοκρατίας του [[Κιριμπάτι]]. Έχει έκταση 5 χμ², και το ψηλότερο σημείο του νησιού είναι επίσης και το ψηλότερο σημείο του Κιριμπάτι, στα 81 μέτρα. Μαζί με το Ναούρου και τη [[Μακατέα]], είναι ένα από τα σημαντικά ανυψωμένα νησιά φωσφάτων του Ειρηνικού.

 

 

Σύμφωνα με το "Τε Ρίι Νι Μπανάμπα - Η ραχοκοκκαλιά της Μπανάμπα" του Ραομπέια Κεν Σίγκρα, η προφορική ιστορία της Μπανάμπα υποστηρίζει την υπόθεση ότι τα άτομα της φυλής Τε Άκα, που προέρχεται από την [[Μελανησία]], ήταν οι αρχικοί κάτοικοι της Μπανάμπα (Όσεαν Νήσου), έχοντας φτάσει πριν την άφιξη των μεταγενέστερων μεταναστεύσεων από τις Ανατολικές Ινδίες ([[Ινδονησία]]) και το Κιριμπάτι. Το όνομα Μπανάμπα στις τοπικές γλώσσες σήμαινε "πετρώδης". Ο Σίγκρα κάνει τον αμφισβητήσιμο (και πολιτικά φορτισμένο) ισχυρισμό ότι οι Μπαναμπιανοί είναι εθνικά διαφορετικοί από τους υπόλοιπους Κιριμπάσιους, και επιστημονικές αποδείξεις υποστηρίζουν το γεγονός ότι οι Τε Άκα δεν ήταν Πολυνησιακής προέλευσης. Οι Μπαναμπιανοί ενσωματώθηκαν μόνο μέσω αναγκαστικών μεταναστεύσεων και ως αποτέλεσμα της ανακάλυψης των φωσφάτων το 1900. Υπήρχαν 4 χωριά στο νησί - Οόμα (Ούμα), Ταμπιάνγκ, Ταπίουα (Ταμπουέουα) και Μπουακονικάι. Η τοπική πρωτεύουσα ήταν η Ταμπιάνγκ, η τωρινή Αντερέεν.

Η εξόρυξη φωσφάτων (για λίπασμα) από το 1900 έως το 1979 ξεγύμνωσαν το 90% της επιφάνειας του νησιού. Οι Ιαπωνικές δυνάμεις κατείχαν το νησί από τις 26 Αυγούστου 1942 μέχρι το τέλος του [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] το 1945. Οι Βρετανικές αρχές μετατόπισαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στην Νήσο Ραμπί στα [[Φίτζι]] μετά το 1945, με διαδοχικές μεταναστεύσεις το 1977 και το 1981-1983. Κάποιοι στην συνέχεια επέστρεψαν, με το τέλος των εξορύξεων το 1979, περίπου 200 άτομα ζούσαν στο νησί το 2001. Παγκοσμίως, υπολογίζονται σε 6.000 άτομα αυτοί που έχουν καταγωγή από την Μπανάμπα. Στην [[Ραμπί Νήσος|Ραμπί Νήσο]] τα ονόματα των οικισμών είναι τα ίδια με αυτά των τεσσάρων αυθεντικών οικισμών της Νήσου Μπανάμπα.

 

 

Η Μπανάμπα Νήσος αποτελεί μια πολιτική ανωμαλία. Παρά το γεγονός ότι αποτελεί τμήμα του Κιριμπάτι, η δημοτική του διοίκηση γίνεται από το Συμβούλιο των Ηγετών και Γηραιών του Ραμπί, που έχει βάση στην Νήσο Ραμπί, στα Νησιά Φίτζι.

Την Πρωτοχρονιά του 2006, ο Κόρρι κάλεσε την Μπανάμπα να αποσχιστεί από το Κιριμπάτι και να ενωθεί με τα Φίτζι. Το Κιριμπάτι χρησιμοποιεί τα Μπαναμπιανά φωσφάτα για τον πλουτισμό του, δήλωσε. Από τους 5.000 Μπαναμπιανούς στα Φίτζι, λιγότεροι από 100 ήταν 70 ετών και πάνω που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν συντάξεις.

 

 

Η δηλωθείσα επιθυμία της κυβέρνησης του Κιριμπάτι να ξανανοίξει τα ορυχεία της Μπανάμπα βρίσκει σθεναρή αντίσταση από πολλούς της διασποράς της Μπανάμπα.

 

[[Κατηγορία:Κιριμπάτι]]

 

[[ar:بانابا]]

[[fi:Banaba]]

[[fr:Banaba]]

[[he:בנבה]]

[[it:Banaba]]

[[ru:Банаба]]

[[sv:Banaba]]