Ως '''θερμική αγωγιμότητα''' (συμβολίζεται συνήθως με k) ορίζεται ο ρυθμός ροής της [[Θερμότητα|θερμότητας]] στο εσωτερικό ενός υλικού. Αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικές ιδιότητες της ύλης με την οποία και προσδιορίζεται η ευκολία ή δυσκολία της διάδοσης μέσα σ΄ αυτή της θερμότητας.
Ως '''θερμική αγωγιμότητα''' (συμβολίζεται συνήθως με k) ορίζεται ο ρυθμός ροής της [[Θερμότητα|θερμότητας]] στο εσωτερικό ενός υλικού. Αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικές ιδιότητες της ύλης με την οποία και προσδιορίζεται η ευκολία ή δυσκολία της διάδοσης μέσα σ΄ αυτή της θερμότητας. Στα κεραμικά υλικά συναντάμε ένα μεγάλο εύρος των τιμών της. Ειδικότερα, σε υλικά τα οποία αποτελούνται από στοιχεία με παρόμοια ατομικά βάρη (π.χ. SiC, BeO, B4C ) η από ένα στοιχείο (διαμάντι ή γραφίτης) η θερμική αγωγιμότητα είναι υψηλή. Όμως σε υλικά όπως UO2 ή ThO2 με μεγάλες διαφορές στο μέγεθος και στα ατομικά βάρη των ανιόντων κι των κατιόντων, εμφανίζουν μικρή θερμική αγωγιμότητα, καθώς επίσης και στοιχεία τα οποία βρίσκονται σε στερεή κατάσταση. Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την αγωγιμότητα είναι οι ακαθαρσίες, το πορώδες, οι μικρορωγμές, η μη κρυσταλλικότητα, τα όρια και το μέγεθος των κόκκων.
