Βικιπαίδεια

Ιστορικό μυθιστόρημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
Το ιστορικό μυθιστόρημα, σύμφωνα με τις θεωρητικές γραμμές που χάραξαν ξένοι μελετητές, μεταξύ των οποίων και ο διάσημος Ούγγρος θεωρητικός [[Γκέοργκ Λούκατς]], είναι το λογοτεχνικό εκείνο είδος, στο οποίο γίνεται απόπειρα να δημιουργηθεί μια δραματική δομή μυθοπλασίας μέσα σε μια αυστηρά οριοθετούμενη ιστορική εποχή, την οποία σκιαγραφεί ο δημιουργός του μετά από διεξοδική μελέτη των γεγονότων, των τόπων και των χαρακτήρων, ως επίσης και των ενδυμασιών, των ηθών και συνηθειών αλλά και του τρόπου ομιλίας που χρησιμοποιούσαν τα άτομα της εποχής που ο ίδιος επέλεξε για το έργο του.
 
[[Αρχείο:Sir Walter Scott - Raeburn.jpg|150px|right|thumb|Ο Ουώλτερ Σκοτ]]
{{Πληροφορίες καλλιτέχνη
Είναι κοινώς παραδεδεγμένο ότι ο [[Σκωτία|ΣκωτσέζοςΣκοτσέζος]] σερ [[ΓουόλτερΟυώλτερ Σκοτ]] [http://en.wikipedia.org/wiki/Walter_Scott] (1771-1832) είναι ο πατέρας του ιστορικού μυθιστορήματος. Έγραψε μεταξύ άλλων μια σειρά ιστορικών μυθιστορημάτων, που πήραν την ονομασία ‘‘Waverley Novels’’ και τα οποία είναι και σήμερα αγαπητά, όπως και στην εποχή που πρωτοεκδόθηκαν.▼
|όνομα = Σερ Γουώλτερ Σκοτ
|πραγματικό όνομα =
|εικόνα = ‎ Sir Walter Scott - Raeburn.jpg
|μέγεθος εικόνας = 200px|right
|λεζάντα =
|ημερομηνία γέννησης = {{ηγη|15|8|1771}}
|ημερομηνία θανάτου = {{ηγη|21|9|1832}}
|τόπος γέννησης = [[Εδιμβούργο]], [[Σκωτία]]
|εθνικότητα = [[Σκωτία|Σκωτσέζος]]
|υπηκοότητα =
|είδος τέχνης = Συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων, ποιητής
|καλλιτεχνικό ρεύμα =
|σημαντικά έργα =
|βραβεύσεις =
}}
 
[[Αρχείο:Count Tolstoy, with hat.jpg|thumb|left|Ο Λέων Τολστόι]]
▲Είναι κοινώς παραδεδεγμένο ότι ο [[Σκωτία|Σκωτσέζος]] σερ [[Γουόλτερ Σκοτ]] [http://en.wikipedia.org/wiki/Walter_Scott] (1771-1832) είναι ο πατέρας του ιστορικού μυθιστορήματος. Έγραψε μεταξύ άλλων μια σειρά ιστορικών μυθιστορημάτων, που πήραν την ονομασία ‘‘Waverley Novels’’ και τα οποία είναι και σήμερα αγαπητά, όπως και στην εποχή που πρωτοεκδόθηκαν.
Όμως, πέραν του Σκοτ και άλλοι συγγραφείς επιδόθηκαν με μεγαλύτερη ίσως επιτυχία στο είδος του ιστορικού μυθιστορήματος. Μεταξύ αυτών είναι ο [[Λέων Τολστόι]], ο οποίος συνέγραψε ένα από τα διεθνώς αναγνωρισμένα ως κυρίαρχα ιστορικά μυθιστορήματα, το «[[Πόλεμος και Ειρήνη]]».
 
===Προϊστορία===
Γραμμή 29 ⟶ 15 :
Όμως, έπρεπε να προϋπάρξει η ιστορία ως επιστήμη – που θα έδινε το εξακριβωμένο περιεχόμενο των ορίων της – και το μυθιστόρημα ως έργο Τέχνης - που θα έδινε την ανάλογη λογοτεχνική μορφή - για να καταστεί δυνατό να αναπτυχθεί το ιστορικό μυθιστόρημα ως ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος.
Η ιστορική επιστήμη θεμελιώθηκε στην Αγγλία τον 18ο αιώνα, κυρίως με τους David Hume, William Robertson και Edward Gibbon.
 
[[File:Count Tolstoy, with hat.jpg|thumb|left|Φωτογραφία του Λέοντα Τολστόι[http://en.wikipedia.org/wiki/Leon_Tolstoy], αγνώστου χρονολογίας λήψης, με χειμερινή ενδυμασία.]] από τα διεθνώς αναγνωρισμένα ως κυρίαρχα ιστορικά μυθιστορήματα, το «Πόλεμος και Ειρήνη» [http://en.wikipedia.org/wiki/War_and_Peace].
 
Βεβαίως υπήρξαν και αρκετοί άλλοι πριν από τον Scott που έγραψαν μυθιστορήματα με θέματα ιστορικά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είχαν σχέση ούτε με την ιστορία ούτε με το μυθιστόρημα. Ήταν μακροσκελή αφηγήματα με ιστορικά πρόσωπα περιπεπλεγμένα σε απίθανες περιπέτειες, που δεν σέβονταν καθόλου ούτε την ιστορική ακρίβεια, ούτε τη μυθιστορηματική γραφή.
 
Ο [[Ουώλτερ Σκοτ]] διέπρεψε στο ιστορικό μυθιστόρημα γιατί ήταν πολυμαθής, ιστορικός και αρχαιολόγος και είχε το χάρισμα να μπορεί να αφηγείται γλαφυρά και «ζωντανά», ως πραγματικός δημιουργικός λογοτέχνης. Αυτός ο ΣκωτσέζοςΣκοτσέζος συγγραφέας διάβαζε άπληστα, είχε βαθιές ιστορικές και αρχαιολογικές γνώσεις, αγαπούσε και μελετούσε με πάθος το παρελθόν και είχε το θείο δώρο να μπορεί να διηγείται με άνεση και να αναπλάθει με την επινοητική φαντασία του, ό,τι του έκαναν γνωστό τα διαβάσματα και οι μελέτες του.
 
Τελικά, αν και ο Σκοτ δεν παύει να είναι ένας μεγάλος καινοτόμος, οι ιδέες του δεν γεννήθηκαν εκ του μηδενός. Ήταν το απαύγασμα των ρομαντικών ιδεών πάνω στις αξίες της ελεύθερης βούλησης.
 
Γραμμή 43 ⟶ 32 :
 
Η ιστορική μυθιστορία μπορεί να επικεντρώνεται σε ιστορικούς ή φανταστικούς χαρακτήρες ατόμων, αλλά κανονικά αντιπροσωπεύει μια σοβαρή και επίπονη προσπάθεια, που βασίζεται σε μια συστηματική έρευνα ή τουλάχιστον σε μια σοβαρή μελετηρή ανάγνωση ιστορικών στοιχείων, για να αναπτυχθεί ένας μύθος μέσα στο ιστορικό παρελθόν, όπως αυτό γίνεται κατανοητό από τους σύγχρονους του συγγραφέα.
 
[[File: Balzac.jpg‎|thumb|right|Honoré de Balzac[http://en.wikipedia.org/wiki/Honor%C3%A9_de_Balzac] συγγραφέας μεταξύ άλλων του ιστορικού μυθιστορήματος «Οι Σουάνοι»]]
Ένα από τα διεθνώς αναγνωρισμένα ως πρότυπα και κυρίαρχα ιστορικά μυθιστορήματα είναι το «Πόλεμος και Ειρήνη»[http://en.wikipedia.org/wiki/War_and_Peace].
 
Εκτός από την ιστορικότητα του κειμένου του, ο συγγραφέας θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά την καθημερινότητα της εποχής του. Π.χ. πώς έτρωγαν, πώς προσφωνούνταν, που περνούσαν τη μέρα τους – αν υπήρχαν δηλαδή καφενεία, χάνια και άλλοι τόποι συνάντησης και επικοινωνίας – ακόμα και πώς… βρίζονταν όταν καβγάδιζαν.
 
Τον προπερασμένο αιώνα όταν καθιερώθηκε ο όρος μυθιστόρημα, μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα, συμβιβαστήκαμε πολύ πιο εύκολα με τον χαρακτηρισμό «ιστορικό μυθιστόρημα», απ’ όσο με το καθεαυτού μυθιστόρημα, του οποίου η ονομασία είχε κατηγορηθεί ως εφάμιλλη με τους άνευ νοήματος όρους «βορειονότιος», «θερμοκατεψυγμένος», «σκοτόφως» και άλλους.
 
Δύο δυνατότητες υπάρχουν για τη συμφιλίωση της Μυθοπλασίας με την Ιστορία. Η μια είναι η αναπαραγωγή του παρελθόντος κατά το μέγιστο βαθμό ιστορικής αλήθειας και η δεύτερη ο μύθος και οι χαρακτήρες της μυθοπλασίας. Αυτοί οι δύο παράγοντες θα πρέπει να δεθούν σφιχτά μεταξύ τους, ώστε να παραχθεί το ποθητό αποτέλεσμα.
Γραμμή 52 ⟶ 44 :
 
1ον.- Ότι ο συγγραφέας ενός ιστορικού μυθιστορήματος μπορεί να κάνει την εργασία του ιστορικού καλύτερα από τον ίδιο τον ιστορικό, και αυτό γιατί μέσα στην ιστορικότητα των γεγονότων παρεμβάλλει την ανθρώπινη ψυχολογία, την καθημερινότητα των ανθρώπων της εποχής στην οποία αναφέρεται, και βέβαια τις ανθρώπινες σχέσεις, και
 
2ον.- Ότι η Ιστορία παίρνει τη θέση της μυθοπλασίας καλύτερα από όσο σε ένα καθεαυτό μυθιστόρημα, γιατί ο αναγνώστης πείθεται ευκολότερα, αφού τα γεγονότα που παρατίθενται στο ιστορικό μυθιστόρημα έλαβαν χώρα, πραγματοποιήθηκαν, δηλαδή σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή και δεν αποτελούν αποκύημα της φαντασίας του συγγραφέα.
 
Γραμμή 58 ⟶ 51 :
Για την ανάπτυξη του πεζογραφικού είδους αυτού απαιτούνται, α) η αναγκαία μίξη της δημόσιας και ιδιωτικής δραστηριότητας, β) η αναγκαία μίξη της προσωπικής ψυχολογίας και των απρόσωπων ιστορικών δυνάμεων, και γ) η αναγκαία μίξη των στεγνών ιστορικών γεγονότων με το λογοτεχνικό δράμα.
 
[[File:Victor Hugo.jpg|thumb|left|Βίκτορ Ουγκώ[http://en.wikipedia.org/wiki/Victor_Hugo] συγγραφέας μεταξύ άλλων του «Η Παναγία των Παρισίων» του «Ναπολέων ο Μικρός» και άλλων ιστορικών μυθιστορημάτων.]]
 
Οι τρεις τύποι ιστορικού μυθιστορήματος που εφαρμόζουν οι ξένοι συγγραφείς είναι:
 
Γραμμή 136 ⟶ 130 :
 
*[http://www.websters-online-dictionary.org/definition/Historical+novel|Webster Dictionary]
 
*[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/267395/historical-novel|Encyclopaedia Britannica]
 
*Georg Lukacs, ''The Historical Novel'', Merlin Press, London 1962.
 
*Απόστολος Σαχίνης, ''Το Ιστορικό Μυθιστόρημα'', Εκδόσεις Κωνσταντινίδη, Θεσσαλονίκη 1981.
 
*Σοφία Ντενίση, ''Το ελληνικό ιστορικό μυθιστόρημα και ο Sir Walter Scott'', Καστανιώτης, Αθήνα 1994.
 
*Τζίνα Πολίτη, ''Δοκίμια για το Ιστορικό Μυθιστόρημα'', εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2004.
 
[[Κατηγορία:Λογοτεχνικά είδη]]▼
[[Κατηγορία:Ιστορικά μυθιστορήματα| ]]
 
[[en:Historical novel]]
 
▲[[Κατηγορία:Λογοτεχνικά είδη]]
 
[[Κατηγορία:Μυθιστορήματα]]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Ιστορικό_μυθιστόρημα"