Συστημική θεωρία (αρχαιολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Λιούις Μπίνφορντ]] (Lewis Binford) έθεσε το ζήτημα της συστημικής θεωρίας στο ''New Perspectives in Archaeology'', (Νέες προοπτικές στην αρχαιολογία) καθορίζοντας μάλιστα ένα ''copruscorpus'' εννοιών συστηματοποιημένο σε τρεις θεωρίες: την [[Κατώτερη θεωρία (αρχαιολογία)|Κατώτερη θεωρία]], τη [[Μέση θεωρία (αρχαιολογία)|Μέση θεωρία]] και την [[Ανώτερη θεωρία (αρχαιολογία)|Ανώτερη θεωρία]]. Η Κατώτερη θεωρία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ερμηνεία μιας ιδιαίτερης όψης ενός πολιτισμού, π.χ. [[γεωργία]] κατά την [[αρχαία Ελλάδα|ελληνική]] [[Χαλκολιθική περίοδος|χαλκολιθική]] περίοδο. Η Μέση θεωρία περιγράφει οποιοδήποτε πολιτισμικό σύστημα πέρα από τα ιδιαίτερα πολιτισμικά του συμφραζόμενα, π.χ. η αρχαιολογία της γεωργίας εν γένει. Η Ανώτερη θεωρία ερμηνεύει οποιοδήποτε πολιτισμικό σύστημα, ανεξάρτητα από τη φύση των μεταβλητών του.

Ο αρχαιολόγος [[Κεντ Φλάνερι]] (Kent Flannery) πρωτόπόρησε σε αυτό το πεδίο με τη μελέτη του ''Archaeological Systems Theory and Early Mesoamerica'' (Αρχαιολογική συστημική θεωρία και πρώιμη Μεσοαμερική) (Flannery, 1968). Η συστημική θεωρία επέτρεψε στους αρχαιολόγους να διαχειρίζονται το αρχαιολογικό αρχείο με έναν εντελώς νέο τρόπο, αποδομώντας το στα βασικά πολιτισμικά του στοιχεία. Ο [[πολιτισμός]] είναι έννοια υποκειμενική, αλλά όταν τον διαχειρίζεται κανείς με τρόπο μαθηματικό, τότε τα αποτελέσματα είναι αναντίρρητα αντικειμενικά και αποτρέπουν οποιαδήποτε μορφή προκατάληψης, εκτός και αν υπάρχει πρόβλημα στην ίδια τη συστημική θεωρία.