Ιωάννης Μαυρομιχάλης (Σκυλογιάννης): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Egmontaz (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Αφαίρεση κατηγορίας "Γεννήσεις το 1726" (HotCat)
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ +
Γραμμή 1:
Η προεπαναστατική δράση των [[Μαυρομιχαλαίοι|Μαυρομιχαλαίων]] αρχίζει με τον '''Ιωάννη Μαυρομιχάλη''' ή αλλιώς '''Σκυλογιάννη''' ([[1726]]-[[1769]]).
 
Αυτός, παίρνοντας μέρος στην [[ορλωφικά|επανάσταση του Ορλώφ]], πολιόρκησε τη [[Μεθώνη]] και την [[Κορώνη]]. Όμως, από τα ελάχιστα πλοία και τον ολιγάριθμο [[ρωσία|ρωσικό]] στρατό που στάλθηκαν για ενίσχυση των επαναστατών, κατάλαβεπαρά πωςτων συμφωνημένων, διαφώνησε με τους απεσταλμένους της ηΑυτοκράτειρας [[Αικατερίνη Β' της Ρωσίας|Αικατερίνης Β΄]] έπαιζε άσχημο παιχνίδι σε βάρος των Ελλήνων. ΌτανΈτσι όταν πληροφορήθηκε ότι οθωμανικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον Αλβανό [[Χατζή Οσμάν]] εισέβαλλε στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], έλυσε την πολιορκία των δύο φρουρίων και άρχισε να παίρνει όλα τα δυνατά μέτρα συγκεντρώνοντας τους άνδρες του στη περιοχή του Αλμυρού, για την προστασία της [[Μάνη|Μάνης]].
 
Έχοντας υπό την ηγεσία του σώμα 400 Μανιατών, έδωσε γενναία αλλά άνιση μάχη, επί τριήμερο, στο Ριζόμυλο, νότια τηςτου Νησιού (=[[Μεσσήνη|Μεσσήνης]] (Νησί), προσπαθώντας να ανακόψει πολυπληθέστερο στρατό 8.000 Αλβανών, ερχόμενων από τη Μεθώνη. Μόλις 24 Μανιάτες με τον αρχηγό τους επέζησαν από τη μάχη αυτή και,όπου οχυρωμένοισυνέχισαν σε σπίτιαοχυρωμένους σε πύργους του Νησιού, συνέχισανιδιαίτερα από τον Μελίπυργο την απεγνωσμένη άμυνα επί ακόμη ένα διήμερο, επιφέροντας σοβαρές απώλειες στον εχθρό. Στην μάχη εκείνη σκοτώθηκε και ο Γεώργιος Φλέσσας, παππούς του [[Παπαφλέσσας|Παπαφλέσσα]]. ΚατάΔιαπιστώνοντας την επικρατέστερη εκδοχή, πιάστηκε ζωντανόςόμως ο Μαυρομιχάλης μεεχθρός το μικρόαδύνατο γιότης κατάληψης του, οιΜελίπυργου μόνοιπυρπόλισαν πουαυτό επέζησαν από τη μάχη αυτή, ενώ το Νησί λεηλατήθηκε και καταστράφηκε απόεξαναγκάζοντας τους Αλβανούς.<ref>''Ιστορίαυπερασπιστές του Ελληνικούνα Έθνους'',εξέλθουν Τόμοςξιφήρεις ΙΑ,εν Εκδοτικήμέσω Αθηνών,του 1972, σελ. 75</ref><ref>Για το οτι ο Σκυλογιάννης δεν πιάστηκε στο Μελίπυργο, όπως αναφέρει η εναλλακτική εκδοχή, βλ.εχθρού και Ι.να Σφηκόπουλος,πέσουν ''Ταόλοι μεσαιωνικάηρωικά κάστρα του Μορηά'', Αθήναι, 1968, 1987 (β' έκδοση), σελμαχόμενοι. 353</ref>
 
Κατά μία παράδοση, πιάστηκε ζωντανός ο ίδιος ο Σκυλογιάννης μαζί με έναν από τους γιούς του. Κατ΄ άλλη μόνο ο ένας από τους γιους του Μαυρομιχάλη που φέρεται να εξισλαμίστηκε και να διορίστηκε αργότερα Σουκιούρ-μπεης στο Αιγαίο. Στη συνέχεια το Νησί λεηλατήθηκε και καταστράφηκε από τους Αλβανούς.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Τόμος ΙΑ, Εκδοτική Αθηνών, 1972, σελ. 75</ref><ref>Για το οτι ο Σκυλογιάννης δεν πιάστηκε στο Μελίπυργο, όπως αναφέρει η εναλλακτική εκδοχή, βλ. και Ι. Σφηκόπουλος, ''Τα μεσαιωνικά κάστρα του Μορηά'', Αθήναι, 1968, 1987 (β' έκδοση), σελ. 353</ref>
 
Κατά μία παλαιότερη εκδοχή, μετά την ήττα στο Ριζόμυλο, ο Μαυρομιχάλης με τα 24 παλικάρια του και τους γιους του αποσύρθηκαν στο [[Μελίπυργο]] της Μεσσηνίας (δυτικά της [[Καλαμάτα|Καλαμάτας]]) και για δύο μερόνυχτα αντιστέκονταν στον εχθρό, προξενώντας του μεγάλες απώλειες. Τελικά, οι Τούρκοι κατόρθωσαν κι έβαλαν φωτιά στον πύργο, αναγκάζοντας τους υπερασπιστές του να κάνουν έξοδο με τα σπαθιά και να πέσουν όλοι τους από τα εχθρικά πυρά.