Βελγικό φράγκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
Η κυριαρχία της [[Γαλλία|Γαλλίας]] του [[Ναπολέων|Ναπολέοντα]] στην [[Ευρώπη]] είχε σαν συνέπεια την ευρεία κυκλοφορία του [[γαλλικό φράγκο|γαλλικού φράγκου]], το οποίο τότε κυκλοφορούσε και στο σημερινό [[Βέλγιο]].
 
Μετά την ανεξαρτησία του Βασιλείου της [[Ολλανδία|Ολλανδίας]], το νέο Βασίλειο του [[Βέλγιο|Βελγίου]] υιοθέτησε το [[1832]] το '''βελγικό φράγκο''', ισότιμο του [[γαλλικό φράγκο|γαλλικού]]. Το ίδιο έκανε αργότερα το [[Λουξεμβούργο]] ([[λουξεμβουργιανό φράγκο]], [[1848]]), η [[Ελβετία]] ([[ελβετικό Φράγκο|ελβετικό φράγκο]], [[1850]]) και η [[Ιταλία]] ([[ιταλική λιρέτα]], [[1862]]).
 
Το [[1865]], η [[Γαλλία]], το [[Βέλγιο]], η [[Ελβετία]] και η [[Ιταλία]] δημιούργησαν ένα είδος "Νομισματικής Ένωσης", στην οποία προσχώρησε και η [[Ελλάδα]] το [[1868]]. Στην ένωση αυτή, κάθε χώρα είχε το δικό της [[νόμισμα]], το οποίο αντιστοιχούσε σε 4,5 γραμμάρια αργύρου, οπότε το καθένα ήταν ανταλλάξιμο με κάποιο άλλο σε αναλογία 1:1. Η Ένωση έπαψε να υπάρχει το [[1926]], επιβίωσε όμως μέχρι την εποχή του [[ευρώ]] η νομισματική ένωση [[Βέλγιο|Βελγίου]]-[[Λουξεμβούργο|Λουξεμβούργου]], με βάση την οποία το φράγκο κάθε χώρας κυκλοφορούσε ελεύθερα και στην άλλη.