Επιστημονική επανάσταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 41:
Η πειραματική μέθοδος κατά τον Νεύτωνα, ορίζει ότι η ανάλυση πρέπει να προηγείται της σύνθεσης. Η ανάλυση συνίσταται στην πραγματοποίηση πειραμάτων και παρατηρήσεων, και στην συναγωγή γενικών συμπερασμάτων δια της [[επαγωγή]]ς.<ref>Πατηνιώτης Μανόλης (2008), «Νεύτων και Νευτωνισμός στην Ευρώπη του 18ου αιώνα», ''Κείμενα Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Επιστημών'', Πάτρα: ΕΑΠ, σ. 40.</ref> Αντί να αναλύει ένα πρόβλημα μαθηματικά σε απλές έννοιες και με την λογική να παράγει δευτερογενείς αλήθειες βασισμένες σε αξιώματα όπως ο Καρτέσιος, ο Νεύτωνας πορεύτηκε με την επαγωγική γενίκευση της εμπειρίας προς την υπαγωγή ευρύτερων φαινομένων στην εξήγηση που απορρέει από τις γενικεύσεις του. Απέρριψε λοιπόν τις μεταφυσικές υποθέσεις που στηρίζονταν σε ανεπαρκή εμπειρικά θεμέλια, και επιδόθηκε στην παραγωγή θεωρητικών προτάσεων που βγαίνουν από την συστηματική παρατήρηση, και οι οποίες είναι συνεχώς υπό αίρεση.<ref>Βαλλιάνος (2008), σσ. 112-113.</ref>
Με το κοσμοϊστορικό έργο του, ''Principia Mathematica'', ο Νεύτωνας διατύπωσε τρεις [[Νόμοι κίνησης του Νεύτωνα|νόμους της κίνησης]]. Πρώτον, ο νόμος της αδράνειας, δηλαδή κάθε σώμα παραμένει στην κατάσταση ηρεμίας ή ευθύγραμμης ομαλής κίνησης εκτός και αν ασκηθεί πάνω του μια δύναμη. Δεύτερον,
Ο Νεύτων με την θεωρία της
== Επανάσταση στην ανατομία ==
|