Δισκογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Προσθ. |
||
Γραμμή 1:
Με τον όρο '''φωνογραφία''' χαρακτηρίζεται η παράσταση κάθε φωνητικού φθόγγου με γραφικό σημείο, σε αντιδιαστολή με την ιδεογραφία.
Επίσης φωνογραφία, ή δισκογραφία, χαρακτηρίζεται και η τεχνική της αποτύπωσης και παραγωγής [[ήχος|ήχου]] ή [[φωνή]]ς σε [[φωνογραφικός δίσκος|φωνογραφικό δίσκο]].
==Ιστορία==
Η φωνογραφία ξεκίνησε με την εκπληκτική στην εποχή του εμφάνιση του φωνογράφου που όμως άρχισε στη συνέχεια να φθίνει λόγω ουσιωδών μειονεκτημάτων που παρουσίαζε η πρώιμη αυτή τεχνολογία ειδικά στη πιστότητα του ήχου, στην έντονα θορυβώδη ολίσθηση της βελόνας στην αύλακα, στους πολύ χαμηλούς τόνους (κοινώς πιανίσιμο), καθώς και στους υψηλούς τόνους (κοινώς φορτίσιμο), όπου τότε η βελόνη χοροπήδαγε. Έτσι μέχρι το 1920 το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό, οι δε προσπάθειες των τεχνικών που σαφώς στερούνταν σχετικών επιστημονικών βάσεων ήταν μέχρι ασήμαντες.
==Ανάπτυξη==
Εκείνο όμως που ανέτρεψε τη φθίνουσα φορά των πραγμάτων του χώρου αυτού η υπό της αμερκανικής εταιρείας Γκράμοφον Κόμπανυ γνωστότερη στη συνέχεια ως Χις Μάστερς Βόις (*) (HMV) η οποία ξεκίνησε την ευρύτερη παραγωγή μουσικών φωνογραφικών δίσκων με εκτελεστές μόνο διάσημους καλλιτέχνες, σολίστ και διευθυντές ορχηστρών τους λεγόμενους "σελεμπριτέ" όπως οι Πατί, Μελμπά, Μπατιστίνι, Κρέισλερ, Κεσάλ, Παντερέβσκι, Τοσκανίνι, κ.ά.<br>
Το [[1922]] η αμερικανική εταιρεία Κολούμπια Γκραφοφόν Κόμπανυ εισήγαγε τους λεγόμενους τότε "δίσκους αθόρυβης επιφάνειας", που έδωσε νέα ώθηση στη φωνογραφία. Τέλος το 1925 ξεκίνησε η ηλεκτρική φωνοληψία και ομοίως η ηλεκτρική αναπαραγωγή που αποτέλεσε θρίαμβο αποκάλυψης. Τα μειονεκτήματα που παρουσίαζε αρχικά η φωνογραφία άρχισαν να εξαλείφονται αφού πλέον η φωνοληψία μπορούσε να γίνει μέσα στις αίθουσες συναυλιών και γενικότερα από τους ίδιους χώρους ενδιαφέροντος.
Η φωνογραφία τότε άρχισε να επεκτείνεται και σ΄ άλλους χώρους όπως εκπαιδευτικούς, ιεραποστολικούς. Ειδικά η παραπάνω αναφερόμενη εταιρεία HMV δημιούργησε τότε μια πολύ μεγάλη και σπουδαία σειρά εκπαιδευτικών δίσκων, ενώ η Κολούμπια διέθεσε ομοίως δίσκους στη Διεθνή Εκπαιδευτική Εταιρεία που περιείχαν και εκμάθηση ξένων γλωσσών.
Παράλληλα όμως με τη φωνογραφία είχε αρχίσει και η εξάπλωση της [[ραδιοφωνία]]ς, η οποία και ωφέλησε σε πολύ μεγάλο βαθμό την πρώτη στην αναμετάδοση αλλά και διάδοση των δίσκων. Επίσης επωφελής στη φωνογραφία υπήρξε και η ανακάλυψη και βιομηχανία του "ομιλούντος κινηματογράφου" όπου αρχικά συνδέονταν οι ταινίες με φωνογράφο που μετέδιδαν τον ήχο. Με τη πάροδο του χρόνου πολλές φωνογραφικές εταιρείες δημιουργήθηκαν που όμως λόγω της προπολεμικής ύφεσης αναγκάσθηκαν οι περισσότερες να συμπτυχθούν και να αποτελέσουν μεγάλα συγκροτήματα.<br>
Έτσι το [[1930]] παρατηρούνται μόνο τρία σπουδαία τέτοια συγκροτήματα: η Κολούμπια, που περιλαμβάνει την Οντεόν, την Παρλοφόν, την Παθέ κ.ά., η Γκραμοφόν που περιλαμβάνει την Βίκτωρ κ.ά. και η Μπρούνσβικ που περιλαμβάνει την Πολυντόρ κ.ά..
Μόλις όμως ένα χρόνο μετά το 1931 προς περιορισμό των γενικών εξόδων και τα τρία παραπάνω φωνογραφικά συγκροτήματα ενώνονται σε ένα παγκόσμιο κολοσσό του είδους με την ονομασία "Ηλεκτρικές και Μουσικές Βιομηχανίες" γνωστότερα με το αρκτικόλεξο Ι-Εμ-Άι (ΕΜΙ) με έδρα το [[Λονδίνο]] και με εργοστάσια παραγωγής σε πλείστα μέρη του κόσμου.
{{επέκταση}}
| |||