Εμμανουήλ Ρέπουλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Προσθήκη φώτο |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Ο '''Εμμανουήλ Ρέπουλης''' ([[1863]]- 14 Μαΐου [[1924]]) ήταν δημοσιογράφος και βουλευτής. Είχε εκλεγεί τρεις φορές: [[1899]], [[1905]] (και τις δυο με το κόμμα του [[Γεώργιος Θεοτόκης|Γεωργίου Θεοτόκη]]), [[1923]] (με τους [[Κόμμα Φιλελευθέρων|Φιλελευθέρους]]) και ήταν ένας από τους βουλευτές της [[Ομάδα των Ιαπώνων|ομάδας των Ιαπώνων]] ([[1906]]-[[1908]]). Είχε γίνει υπαρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων. Είχε χρηματίσει Γενικός Γραμματέας του [[Υπουργείο Oικονομίας και Οικονομικών|Υπουργείου Οικονομικών]], Γενικός Διοικητής [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Μακεδονίας]], αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, υπουργός Εσωτερικών, υπουργός Οικονομικών ([[1915]]).
Γραμμή 12 ⟶ 11 :
Μετά από την φοίτηση του στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εγγράφεται στη [[Σχολή Νομικών Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών|Νομική Σχολή]] του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] και ασχολείται με τη δημοσιογραφία. Εργάζεται ως διορθωτής, από το [[1889]], στην εφημερίδα «Καθημερινή» του Λάμπρου. Ύστερα από ένα χρόνο γίνεται αρχισυντάκτης της άλλης γνωστής εφημερίδας«[[Ακρόπολις (εφημερίδα)|Ακρόπόλις]]» και μαζί με τον [[Βλάσης Γαβριηλίδης|Βλάση Γαβριηλίδη]] διευρύνουν τους ορίζοντές τους στα βιομηχανικά και εμπορικά ζητήματα της χώρας, εκείνη η περίοδος σημειώνεται ως η απαρχή της ακμής της καριέρας του.<br />
[[
== Η Αρχή των μεγάλων χρόνων ==
Ο Ρέπουλης ήταν ο πρώτος δημοσιογράφος που κατέκρινε μέσα από τα άρθρα του τη συναλλαγή, τις παλαιοκομματικές μεθόδους, τη βία των χωροφυλάκων, τη στρατοκρατία, τις παρεκτροπές των φιλοβασιλικών αξιωματικών και γενικά τα παραπτώματα της εποχής, τα οποία κανείς δεν τολμούσε να κρίνει, από εκεί φαινόταν ο δίκαιος χαρακτήρας του. Τη δημοσιογραφία δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Θεωρούσε ότι ήταν ένα από τα σημαντικότερα όπλα, που μπορούσε ν' αφυπνίσει το λαό, να τον προβληματίσει, να τον αναγκάσει να πάρει τις τύχες στα χέρια του. Αργότερα συνεργάστηκε και με τις εφημερίδες «[[Εστία (εφημερίδα)|Εστία]]», «Νέον Άστυ» και «Σκριπ». Επίσης αρθρογραφούσε σε πολλά περιοδικά, όπως την «Ελλάδα» του Σ. Ποταμιάνου.
Η οξεία παρατηρητικότητα που διέθετε, η ικανότητα του να αντιλαμβάνεται το ουσιώδες, η φιλομάθεια, το ήθος, η εργατικότητα και οι υψηλές αισθητικές του επιλογές, τον ανέδειξαν σε ταλαντούχο δημοσιογράφο και καλλιτέχνη και ως ένα από τους ικανότερους και πιο έντιμους πολιτικούς της γενιάς του.
Το όνομα του δεν έμεινε στην ιστορία μόνο μέσα από τις στήλες των εφημερίδων και των περιοδικών. Όταν, το [[1899]], εκλέγεται βουλευτής [[Επαρχία Ερμιονίδος|Ερμιονίδας]], αποτελούσε ένα σημαντικό στέλεχος.
▲Το όνομα του δεν έμεινε στην ιστορία μόνο μέσα από τις στήλες των εφημερίδων και των περιοδικών. Όταν, το [[1899]], εκλέγεται βουλευτής [[Επαρχία Ερμιονίδος|Ερμιονίδας]], αποτελούσε ένα σημαντικό στέλεχος.<br />
Το δημοκρατικό του πνεύμα, η ιδέα της προσφοράς χωρίς αντάλλαγμα,η διορατική του σκέψη, η έγνοια της ευθύνης και τα σπάνια διοικητικά του προσόντα τον έφεραν κοντά στο λαό, τον οποίο υπηρέτησε πιστά καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του.
Γραμμή 24 ⟶ 25 :
Το [[1905]], εκλέγεται και πάλι βουλευτής, αλλά αποκόπτεται σχεδόν αμέσως από το τότε κόμμα του Θεοτόκη και εισχωρεί στην ομάδα των «Ιαπώνων» που έχει πρόγραμμα νεωτεριστικό, όπως ακριβώς ταίριαζε στον χαρακτήρα του. Οι αναδιοργανωτές όμως δεν καταφέρνουν να επιβληθούν, παρά τις μαχητικές τους προσπάθειες και διαλύονται απογοητευμένοι. Ο Ρέπουλης μόνος, μαζί μ' έναν - δυο άλλους συντρόφους του, επιμένει, αγωνίζεται, εξακολουθεί ν' ασκεί κριτική, και δραστηριοποιείται στην κίνηση που οδηγεί στην Επανάσταση του [[1909]].
Όταν πλησίασε τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]], το [[1910]], πίστεψε ότι οι οραματισμοί και οι αγώνες του και τα όνειρά του θα γίνονταν πραγματικότητα μόνο αν στήριζε με όλες του τις δυνάμεις το μεγάλο ηγέτη. Έτσι ανακηρύχθηκε υπαρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων. Και πράγματι. Οι Φιλελεύθεροι βρήκαν στο πρόσωπο του τις βάσεις που θα στήριζαν την ιδεολογία τους, ενώ εκείνος κατόρθωσε να ντύσει με σάρκα και οστά, τα μέχρι τότε μεγαλεπήβολα σχέδιά του.
Ενώ είχε το Υπουργείο Εσωτερικών διορίστηκε Γενικός Διοικητής Μακεδονίας. Με την συμβολή του ξεσπά ο [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος]]. Πολλοί από τους λόγους του κατά τη διάρκειά του παρέμειναν στην ιστορία.
Ταραχές ξεσπούν στην Αθήνα για το θέμα του Βενιζέλου. Ο Εμμ. Ρέπουλης, αντιπρόεδρος, τότε, της Κυβέρνησης, εξέδωσε διάταγμα για την φυλάκιση των υπόπτων.
Μετά την εκλογική ήττα της [[1 Νοεμβρίου|1ης Νοεμβρίου]], αυτοεξορίζονται και οι δύο στο [[Παρίσι]].
== Το τέλος ==
Το
Ο Εμμ. Ρέπουλης είχε στην πρώτη γραμμή προτεραιότητας τα λαϊκά συμφέροντα και όχι τα προσωπικά.
Γραμμή 66 ⟶ 68 :
{{DEFAULTSORT:Ρεπουλης Εμμανουηλ}}
{{Στοιχεία προσώπου
|ΟΝΟΜΑ=Ρέπουλης Εμμανουήλ
|ΑΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ=
|ΜΙΚΡΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ=
|ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ=1863
|ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ=
|ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ=
|ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ=14 Μαΐου
|ΕΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ=1924
|ΤΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ=
}}
[[Κατηγορία:Έλληνες υπουργοί Οικονομικών]]
[[Κατηγορία:Έλληνες υπουργοί Εσωτερικών]]
Γραμμή 71 ⟶ 85 :
[[Κατηγορία:Έλληνες Γενικοί Διοικητές]]
[[Κατηγορία:Κρανιδιώτες]]
[[la:Emmanuel Repules]]
| |||