Ιερός Λόχος Θηβών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ιερός Λόχος των Θηβών''' ήταν μια από τις κορυφαίες πολεμικές μονάδες που έδρασαν στην [[Αρχαία Ελλάδα]]. Σύμφωνα με τον [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]]<ref>Πλούταρχος, [[s:el:Πελοπίδας#XVIII|''Βίοι Παράλληλοι: Πελοπίδας'']]</ref> αποτελούνταν από 150 ζευγάρια εραστών Θηβαίων [[Οπλίτης|οπλιτών]] και ιδρύθηκε από τον [[Γοργίδας|Γοργίδα]].

 

 

Αυτό που οδήγησε στην δημιουργία αυτού του στρατού είναι, όπως σχολιάζει ο [[Πλούταρχος]], το ότι μια μονάδα που βασίζεται στην αγάπη και τη φιλία του ερωμένου και του εραστή, κάνει πιο δύσκολο σε κάποιον να την εγκαταλείψει κατά τη διάρκεια της μάχης. Είναι χαρακτηριστικό πως οι αρχαίοι συγγραφείς συχνά παραθέτουν τη Θήβα ως μια από τις δυο πόλεις-κράτη της ηπειρωτικής αρχαίας Ελλάδας (η άλλη ήταν η [[Ήλις]]), όπου ενθαρρύνονταν οι σχέσεις μεταξύ ανδρών και εφήβων.<ref name=crompton>Crompton (2006), σ. 69.</ref><ref name=nussbaum145>Leitao (2002), σ. 145</ref> Επίσης, η λατρεία του [[Ηρακλής|Ηρακλή]] ήταν πολύ διαδεδομένη στη [[Βοιωτία]] ενώ ο Αριστοτέλης αναφέρει και ιερό αφιερωμένο στον [[Ιόλαος|Ιόλαο]], σύντροφο και εραστή του Ηρακλή, όπου οι Θηβαίοι εραστές έδιναν υποσχέσεις αμοιβαίας αφοσίωσης.<ref name=nussbaum145/> Κατά τον Πλούταρχο, ο Ιερός Λόχος πήρε το πρώτο συνθετικό του ονόματός του από αυτό το έθιμο που αναφέρει ο Αριστοτέλης.<ref name=crompton/> Ωστόσο, το γεγονός ότι, κατά τον Πλούταρχο, ο Θηβαίος εραστής δώριζε μια πανοπλία στον ερωμένο, με την ευκαιρία της πολιτογράφησής του, θα μπορούσε να σημειώνει το τέλος της [[παιδεραστία|παιδεραστικής]] σχέσης τους παρά την αρχή της, πρακτική που συνηθιζόταν στην αρχαία Ελλάδα.<ref name=nussbaum145/>