Νομισματικό Μουσείο Αθηνών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 21:
Το [[1893]] επί πρωθυπουργίας [[Χαρίλαος Τρικούπης|Χαρ. Τρικούπη]] η εθνική συλλογή αποκτά δια νόμου αυτοτελή οργανισμό μουσείου υπαγόμενου στη Πρυτανεία του Πανεπιστημίου υπό την εποπτεία όμως του γενικού εφόρου αρχαιοτήτων.<br>
Το [[1922]] μετά το θάνατο του Σβορώνου τη διεύθυνση ανέλαβε ο καθηγητής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γ. Οικονόμου μέχρι το [[1928]] όπου τον διαδέχτηκε ο νομισματολόγος Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος μέχρι τον θάνατό του, το 1940.<br>
Τότε για μικρό διάστημα τη θέση του ανέλαβε ο [[Ιωάννης Μηλιάδης]] που παρέδωσε στη νομισματολόγο Ειρήνη Βαρουχά η οποία με ιδιαίτερη ευαισθησία ανέλαβε τη μεταφορά και απόκρυψή του. Το [[1942]] με νομοθετικό διάταγμα της κατοχικής κυβέρνησης η «Νομισματική συλλογή» αποτελεί τμήμα του αρχαιολογικού μουσείου και μετά την απελευθέρωση μεταφέρεται στα υπόγεια του αρχαιολογικού μουσείου Η επανέκθεση των νομισμάτων ξεκίνησε το [[1956]] στον α΄ όροφο του μουσείου που είχε διαμορφωθεί ανάλογα.<br>
Το [[1964]] την διεύθυνση αναλαμβάνει η έφορος αρχαιοτήτων Μαντώ Οικονόμου ή οποία τον επόμενο χρόνο πέτυχε δια νόμου την διοικητική αυτοτέλεια με τον τίτλο «Νομισματικό Μουσείο». Το [[1994]] μετά το θάνατο της προηγουμένης τη θέση της κατέλαβε ο Ιωάννης Τουράτσογλου ο οποίος και ξεκίνησε τις προσπάθειες μεταστέγασης του Μουσείο στο Ιλίου Μέλαθρον. Πράγματι οι προσπάθειες τελεσφόρησαν και στις [[11 Δεκεμβρίου]] του [[1998]] πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Νομισματικού Μουσείου στο διώροφο ιστορικό νεοκλασικό μέγαρο που υφίσταται σήμερα.
| |||