Αναΐς Νιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γαλλίδα συγγραφέας, παθιασμένη, ταξιδεύτρια και διηγηματογράφος-δοκιμιογράφος, που ξόδεψε πάνω από 40 χρόνια, στο μεγάλο ταξίδι της αυτογνωσίας κι έγινε πασίγνωστη για τούτον ακριβώς. Πίστευε πως την ελευθερία, μας τη χαρίζει μόνο το μακρύ κι επίπονο ταξίδι προς την αυτογνωσία. "Είναι εντάξει για μια γυναίκα, να 'ναι πάνω απ' όλα άνθρωπος. Εγώ ήμουν πρωτίστως γυναίκα".

H Αναΐς Νιν γεννήθηκε στις 21 Φλεβάρη 1903 στο Νεϊγί στη Γαλλία. Πατέρας της ήταν ο συνθέτης-πιανίστας Joaquin Nin γεννημένος στη Κούβα, όπου επέστρεψεν αργότερα, μα μεγαλωμένος στην Ισπανία, και μητέρα της η Rosa Culmell y Vigaraud, γαλλο-κουβανο-δανικής καταγωγής, κλασσική αοιδός και πολύ κοινωνική. Μετά από μια κοσμοπολίτικη παιδική ζωή, η Ρόζα εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη, το 1914, μαζί με τα 3 της παιδιά, -είχεν άλλους 2 γιους, γιατί ο άντρας της την εγκατέλειψε. Η Αναΐς Νιν ήταν αυτοδίδακτη, περνώντας πολύ χρόνο κατά τη νεότητά της, σε ταξίδια και διαβάζοντας σε βιβλιοθήκες. Έγραφε από μικρή, κυρίως στα γαλλικά κι άρχισε να γράφει στ' αγγλικά, μετά τα 17 της.

Ωστόσο, ακόμα και μέχρι το 1960 παρέμενε σχετικώς άγνωστη, μέχρι που δημοσίευσε τα "Ημερολόγιά" της, έργο που λογίζεται ως πρωτόλειο, δεδομένου ότι άρχισε να το κρατά από τα 11 της. Το δημοσιευμένο κομμάτι απ' αυτά -10 ολόκληροι τόμοι-, καλύπτει τις χρονιές από το 1934 μέχρι το 1974, όπου εμφανίζεται ανάγλυφα, η πορεία της ως γυναίκα και καλλιτέχνις, με μια διαύγεια και διορατικότητα, ως προς τις αναλύσεις, αξιοθαύμαστη. Δημοσίευσε τον πρώτο τόμο όταν ήταν ήδη 63 ετών κι εκτός από βιογραφικό έργο, πρόκειται και για μιαν αναμφισβήτητα καλλιτεχνικήν εργασία. Κάθε τόμος έχει έν ενοποιημένο, ομογενές και πλήρες θέμα. Σκηνές κι άτομα, ζωηρά, πράγμα που εμφανίζεται σαφώς στους διαλόγους κι οι μακροσκελείς παρατηρήσεις, αντιπαραβάλλονται μ' αινιγματικά σχόλια. Παρόλο που χαρακτηρίστηκε ναρκισσίστρια, η φεμινιστική τάση της, μαζί με την αέναη αναζήτηση της αυτογνωσίας της, τη κάναν ελκυστικήν ομιλήτρια για διαλέξεις, στ' αμερικανικά πανεπιστήμια. Βέβαια δεν υπήρξε ποτέ ακτιβίστρια στο φεμινιστικό κίνημα και δε πίστεψε ποτέ στις αλλαγές των πολιτικών συστημάτων, επειδή: "Τα συστήματα είναι φθαρτά, έτσι νιώθω, πως οι μεγάλες αλλαγές θα προέλθουν από μεγάλη συλλογικήν αλλαγή στις ανθρώπινες συνειδήσεις".

Οι τελευταίοι τόμοι δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατο, στις αρχές της 10ετίας του '80. Είχε πεθάνει στις 14 Γενάρη του 1977, στο Λος 'Αντζελες. "Πιστεύω μόνο στη φωτιά. Φωτιά. Ζωή. Ούσα μέσα στη φωτιά, έβαλα φωτιά και σ' άλλους. Ποτέ θάνατος. Φωτιά και ζωή". Παιγνίδια".