Χένρι Τζέιμς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Χένρι Τζέιμς''' ('''Henry James''', [[15 Απριλίου]] [[1843]] - [[28 Φεβρουαρίου]] [[1915]]) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συγγραφείς του 19ού αιώνα και ένας από τους κύριους εκπροσώπους του [[Ρεαλισμός (λογοτεχνία)|ρεαλισμού]] στη λογοτεχνία. Ο Χένρι πειραματίστηκε με το αφηγηματικό ύφος του μυθιστορήματος και διείσδυσε σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη συνείδηση και την αντίληψη του ατόμου. Οι χαρακτήρες των μυθιστορημάτων του εξωτερικεύονται και παραθέτουν τη δική τους εκδοχή για τη σειρά των πραγμάτων. Ήταν επίσης ένας από τους θεμελιωτές της κριτικής των λογοτεχνικών έργων και παρότρυνε τους υπόλοιπους συγγραφείς, να παρουσιάζουν την άποψή τους για τον κόσμο μέσα από τα έργα τους. Έζησε σαράντα χρόνια στην Αγγλία και τα μυθιστορήματά του αναφέρονται συχνά σε αμερικάνους και στις σχέσεις τους με την Ευρώπη και τους ευρωπαίους. Βιογράφοι και κριτικοί έχουν εντοπίσει ότι σημαντικές επιρροές για το έργο του αποτέλεσαν οι [[Ονορέ ντε Μπαλζάκ]], [[Ερρίκος Ίψεν]], [[Ναθάνιελ Χόθορν]] και [[Ιβάν Τουργκένιεφ]]<ref>James acknowledged his debt to these writers. For instance, see the ''[[New York Edition]]'' preface to ''[[The Portrait of a Lady]]'' for a discussion of Turgenev's influence, and the ''Lesson of Balzac'' for the French novelist's. James wrote extensive critical essays on all four of these writers. Later critics such as Cornelia Sharp and Edward Wagenknecht have noted specific influences on James's works, such as Balzac's ''[[Eugénie Grandet]]'' on ''[[Washington Square (novel)|Washington Square]]'', Hawthorne's ''[[The Marble Faun]]'' on ''[[Roderick Hudson]]'', and Turgenev's ''[[Virgin Soil]]'' on ''[[The Princess Casamassima]]''. Novick (2007) pointed out the influence of Ibsen on his fiction.</ref>.

Ο Τζέιμς αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μορφές της διατλαντικής λογοτεχνίας. Στα έργα του συχνά αντιπαραβάλει χαρακτήρες από τον παλαιό Κόσμο ''(Ευρώπη)'', που είναι γοητευτικός, αλλά και διεφθαρμένος και από τον [[Νέο Κόσμο]] (Ηνωμένες Πολιτείες) που είναι μεν πιο ανέμελος, αλλά συνάμα και πιο συντηρητικός. Με αυτόν τον τρόπο εξερευνά τη διαφορά ανάμεσα σε προσωπικότητες και πολιτισμούς. Ηρωίδες του ήταν συχνά νεαρές Αμερικανός γυναίκες που είχαν πέσει θύματα καταπίεσης ή κακοποίησης.

Οι μελετητές χωρίζουν συχνά το έργο του σε τρεις περιόδους. Η πρώτη περίοδος χαρακτηρίζεται ως τα χρόνια μαθητείας του, προς το τέλος των οποίων έγραψε το αριστουργηματικό ''Πορτρέτο μιας κυρίας''. Το ύφος του είναι απλό και άμεσο καθώς πειραματίστηκε σε μεγάλο βαθμό με τις αφηγηματικές μεθόδους, εξιστορώντας τα γεγονότα με συμβατικό τρόπο. Οι υποθέσεις των έργων της πρώτης περιόδου αναφέρονται κυρίως σε ειδύλλια, με εξαίρεση τα τρία σημαντικότερα μυθιστορήματα, μέσω των οποίων ασκεί κοινωνική κριτική. Στη δεύτερη περίοδο, εγκατέλειψε το μυθιστόρημα και από το 1890 έως περίπου και το 1897, έγραψε διηγήματα και θεατρικά έργα. Τέλος, στην τρίτη και τελευταία του περίοδο, επέστρεψε στο μυθιστόρημα. Προς το τέλος της δεύτερης περιόδου, εγκατέλειψε τις άμεση εξιστόρηση των γεγονότων και άρχισε να περιγράφει με λεπτομερή τρόπο τον τόπο και το χώρο, δίνοντας έτσι στον αναγνώστη μια σειρά από εικόνες. Μεγάλες αλλαγές παρατηρούνται τόσο στη μορφή του κειμένου όσο και στη σύνταξη των προτάσεων. Εστιάζοντας με το έργο του, την προσοχή του αναγνώστη στην συνείδηση και τις σκέψεις των σημαντικότερών του χαρακτήρων, ο Τζέιμς προμηνύει την εξέλιξη της μυθοπλασίας κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.<ref>See James's prefaces, Horne's study of his revisions for ''The New York Edition,'' Edward Wagenknecht's ''The Novels of Henry James'' (1983) among many discussions of the changes in James's narrative technique and style over the course of his career.</ref> Βέβαια το ύφος των έργων του κατά την τρίτη περίοδο είναι δυσκολότερο σε σχέση με εκείνο των άλλων δυο.