Αυτόφωρο έγκλημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με τον όρο '''αυτόφωρο έγκλημα''' ή '''επ΄ αυτοφώρω έγκλημα''' σύμφωνα με την [[Ελλάδα|ελληνική]] [[νομοθεσία]] και συγκεκριμένα με το άρθρο 242 του [[Κώδικας Ποινικής Δικονομίας|Κώδικα Ποινικής Δικονομίας]] χαρακτηρίζεται το "''εν τω πράττεσθαι [[έγκλημα]]''", δηλαδή αυτό που γίνεται αντιληπτό κατά τη στιγμή που συμβαίνει, ή το έγκλημα που συνέβη μόλις πρόσφατα, όπου ο δράστης τελεί υπό καταδίωξη είτε των διωκτικών Αρχών, είτε του παθόντος, είτε υπό παρατυχόντων που με δημόσιες κραυγές υποδεικνύουν τον ένοχο.<br />

Επίσης στο ίδιο άρθρο περιλαμβάνεται και η περίπτωση να εντοπιστεί άτομο σε χώρο, ανεξάρτητα της απόστασης από το σημείο της τέλεσης του εγκλήματος, όπου φέρει αντικείμενα ή ίχνη που συνάγουν ότι αυτό διέπραξε το έγκλημα προ λίγου χρόνου.

 

Η πρακτική σημασία του χαρακτηρισμού ενός εγκλήματος ως αυτόφωρο συνίσταται στην εφαρμογή άμεσης διαδικασίας [[προανάκριση]]ς και προσαγωγής σε δικαστική αρχή χωρίς προηγούμενη [[παραγγελία εισαγγελέως]]. Στις περιπτώσεις αυτές ο [[προανακριτικός υπάλληλος]] προχωρεί στη προανάκριση και στη συνέχεια ενημερώνει σχετικά τον [[Εισαγγελέας|εισαγγελέα]] περί της έκθεσης που έχει στο μεταξύ συντάξει. Η ειδικά αυτή συνοπτική διαδικασία γίνεται μόνο σε περιπτώσεις που το έγκλημα αφορά [[πταίσμα]] ή [[πλημμέλημα]] που υπάγονται στην αρμοδιότητα των [[Μονομελές Πλημμελειοδικείο|μονομελών πλημμελειοδικείων]], όπως π.χ. περιπτώσεις που αφορούν τραυματισμούς, σωματικές βλάβες εκ δόλου, ή εξ αμελείας, [[κλοπή|κλοπές]], [[ζωοκλοπή|ζωοκλοπές]], παραβάσεις περί τυχερών παιγνίων, [[οπλοφορία|παρανόμου οπλοφορίας]] ή και οπλοχρησίας, λαθρεμπορίας, ειδικών περιπτώσεων παρανόμου [[αλιεία]]ς, κ.ά.

 

[[Κατηγορία: Ποινικό Δίκαιο]]