Καταπέλτης απονήωσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πρώτη επιτυχής [[απονήωση]] που πραγματοποιήθηκε από καταπέλτη απονήωσης , τοτον οποίο τελειοποίησε ο Αμερικανός υποπλοίαρχος μηχανικός Θ. ΈλλυσονΈλλισον ήταν στις [[12 Νοεμβρίου]] του [[1912]], ενώ τρία χρόνια μετά , το [[1915]], κατασκευάστηκε καταπέλτης απονήωσης που λειτουργούσε και επί κινούμενου πλοίου.

Με την εξέλιξη του αεροπλανοφόρου ακολούθησε και η εξέλιξη του καταπέλτη ο οποίος σήμερα φέρεται επί του λεγόμενου «καταστρώματος πτήσεων» των αεροπλανοφόρων χωρίς ιδιαίτερη εξέδρα.<br>

Ο σύγχρονος ατμοκαταπέλτης είναι ένας φορέας - άγκιστρο (γάντζος) που έλκει το αεροσκάφος, μέσα από την ειδική μόνιμη εσοχή κατά μήκος του καταστρώματος πτήσεων, προσδίδοντάς του ταχύτητα απονήωσης όμοια με εκείνη αν τροχοδρομούσε σε χερσαίο αεροδρόμιο.<br>

Η λειτουργία του βασίζεται σε μόνιμα συνδεδεμένες με αυτόν φιάλες συμπιεσμένου ατμού που μετά την ενεργοποίησή τους κινούνται με ταχύτητα εντός εσωτερικού αγωγού υπό το κατάστρωμα πτήσεων όπου καταλήγουν στο τέλος της διαδρομής σε υδραυλικό αμορτισέρ που αποτελεί και την πέδηση (φρένο) αυτών. Κατά τη στιγμή της πέδησης ο συρόμενος τροχός του αεροπλάνου λόγω κεκτημένης ήδη μεγάλης ταχύτητας απελευθερώνεται από τον φορέα άγκιστρο (γάντζο) ακολουθώντας το στάδιο της απονήωσης. Ο δε φορέας άγκιστρο – φιάλες με ειδικό μηχανισμό επανακάμπτει στην αρχική του θέση για επανα-πλήρωσηεπαναπλήρωση με ατμό και ετοιμότητα επανάληψης.

Και όμως η συνεχής εξέλιξη της σύγχρονης τεχνολογίας αρχίζει να «παραμερίζει» τον ατμοκαταπέλτη απονήωσης, κρίνοντάς τον σε ορισμένες των περιπτώσεων ακόμη και επικίνδυνο και τη θέση του να καταλαμβάνει ο λεγόμενος «ηλεκτρομαγνητικός καταπέλτης απονήωσης» που η κίνησή του παρουσιάζει δύο βασικά πλεονεκτήματα αφενός εκείνο της σταδιακής επιτάχυνσης του ρυμουλκού - φορέα και αφετέρου την απαλλαγή εγκατάστασης των σχετικών ατμολεβητώνατμολεβήτων που είναι απαραίτητοι στον ατμοκαταπέλτη.