Πάπας Ιννοκέντιος Δ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.6.3) (Ρομπότ: Προσθήκη: bg:Инокентий IV (папа) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 16:
Βρέθηκε σε δύσκολη θέση αφού ο Φρειδερίκος Β' είχε κατακτήσει σχεδόν ολόκληρη την [[Ιταλία]], αλλά η κατάσταση ανατράπηκε μετά την εξέγερση της [[Λομβαρδία|Λομβαρδικής]] [[Πάρμα|Πάρμας]] ([[Ιούνιος]] [[1247]]). Ο Φρειδερίκος, που είχε στρατοπεδεύσει έξω από αυτήν, έπαθε πανωλεθρία. Αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα με τις ιταλικές πόλεις που ο λαός τους ήταν υπο την επιρροή του Μανφρέδου, γιου του Φρειδερίκου. Προσπάθησε να προσαρμόσει το [[Βασίλειο της Νάπολης]] στο κράτος του, μετά από αποτυχημένες συνομιλίες με τον [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Κάρολο του Ανζού]], όρισε διάδοχο του θρόνου τον Εδμούνδο, 9χρονο γιο του βασιλιά της [[Αγγλία|Αγγλίας]] [[Ερρίκος Γ' της Αγγλίας|Ερρίκου του Γ']].
Το [[
Παράλληλα όμως, αυτήν την περίοδο άρχισε να κάνει ανοίγματα προς τον Ορθόδοξο κόσμο. Το 1251 τοποθέτησε λεγάτο του για την Ανατολή τον καρδινάλιο Επί-σκοπο Tusculum ''Eudes de Châteauroux'', απαλλάσσοντας έτσι τους Ορθοδόξους από την πίεση της τοπικής λατινικής ιεραρχίας και επιτρέποντάς τους, για πρώτη φορά μετά την 4η Σταυροφορία την εγκατάσταση των Πατριαρχών Αντιοχείας και Ιεροσολύμων στις έδρες τους. Επίσης με αιχμή του δώρατος του Φραγκισκανούς ξανάρχισε τις διαπραγματεύσεις με τον Βατάτζη, για την Ένωση των Εκκλησιών και με αντάλλαγμα την αποκατάσταη του Βυζαντίου και διευθετήσεις στο θέμα του Filioque. Ο ταυτόχρονος θάνατος Αυτοκράτορα και Πάπα το 1254 έθεσε τέρμα σε αυτές τις διαπραγματεύσεις<ref>Michael Angold, «Greeks and Latins after 1204: The perspective of exile», ''Latins and Greeks in the Eastern Mediterranean after 1204'', 63-86.</ref>.
<references />
{{commonscat|Innocentius IV}}
| |||