Κυρά Φροσύνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Veron (συζήτηση | συνεισφορές) μ Γρήγορη προσθήκη κατηγορίας "Θάνατοι το 1801" (HotCat) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Η '''Κυρά Φροσύνη''', (Ευφροσύνη Βασιλείου), ήταν ιστορικό πρόσωπο που τ' όνομά της συνδέθηκε με την ιστορία του [[Αλή Πασάς|Αλή Πασά]] των [[Ιωάννινα|Ιωαννίνων]]. Ήταν σύζυγος του εμπόρου και προκρίτου των Ιωαννίνων Δημητρίου Βασιλείου και ανιψιά του μητροπολίτη Γαβριήλ Γκάγκα.
Η Φροσύνη φημίζονταν για την ομορφιά της, το γένος της και τη μόρφωσή της. Επωφελούμενη της αποδημίας του συζύγου της στη [[Βενετία]], άρχισε ν' αναζητά ερωτικούς συντρόφους, μεταξύ των οποίων ήταν και ο γιος του [[Αλή πασάς|Αλή Πασά]] [[Μουχτάρ]], ο οποίος μάλιστα σ΄ ένδειξη μεγάλης ικανοποίησης από τον έρωτά της, της πρόσφερε το [[δακτυλίδι]] του, που του είχε κάνει δώρο η σύζυγός του. Κατά τον χρόνο όμως που ο Μουχτάρ στάλθηκε από τον πατέρα του, κατά διαταγή του Σουλτάνου, εναντίον κάποιου αποστάτη στην [[Αδριανούπολη]], η Φροσύνη αναγκάσθηκε λόγω οικονομικών δυσκολιών να πωλήσει το δακτυλίδι σε κάποιον χρυσοχόο της πόλης. Εκείνος με τη σειρά του προσπάθησε να το πωλήσει στη σύζυγο του Μουχτάρ. Έτσι αποκαλύφθηκε η όλη ιστορία που κατά τα οθωμανικά τότε έθιμα κρίθηκε [[μοιχεία]] με προβλεπόμενη ποινή αυτή του θανάτου.
Στη συνέχεια η σύζυγος του Μουχτάρ έσπευσε και ανήγγειλε στον πεθερό της Αλή πασά το γεγονός ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία της αντίζηλου της. Πράγματι ο Αλή Πασάς προκειμένου να μη εκθέσει άλλον στη εκδίκηση με την επάνοδο του Μουχτάρ μετέβη ο ίδιος νύκτα με συνοδεία στην οικία της Φροσύνης διατάζοντας τη μεταγωγή και τη φυλάκισή της. Την ίδια νύκτα συνελήφθησαν και 16 ακόμα γυναίκες των Ιωαννίνων για τις οποίες υπήρχαν στοιχεία για την ηθικά επιλήψιμη διαγωγή τους. Και για τις δεκαεπτά γυναίκες αποφασίσθηκε ο δια πνιγμού θάνατός τους στη [[Παμβώτιδα|λίμνη των Ιωαννίνων]], με ταυτόχρονη σφράγιση των σπιτιών τους και [[δήμευση]] των περιουσιών τους. Μάλιστα τα δύο μικρά τέκνα της Φροσύνης εγκαταλείφθηκαν κυριολεκτικά στο δρόμο χωρίς να τολμά κανείς να τα πάρει σπίτι του, από φόβο προς τον Αλή.
| |||