Ναυμαχία της Λήμνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''ναυμαχία της Λήμνου''' στις [[5 Ιανουαρίου|5 Ιανουαρίου]] [[1913]], ήταν η δεύτερη από τις δύο μεγάλες ναυμαχίες μεταξύ του [[Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό|Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού]] και του [[Οθωμανικό Ναυτικό|Οθωμανικού Στόλου]] κατά τον [[Α' Βαλκανικός Πόλεμος|Α' Βαλκανικό Πόλεμο]] καιπου πραγματοποιήθηκε στην περιοχή της νήσου [[Λήμνος|Λήμνου]], εξ ου και η ονομασία της. Η ναυμαχία έληξε με τηνπεριφανή νίκη του ελληνικού στόλου και τον εγκλεισμό του οθωμανικού εντός των στενών για[[Δαρδανέλια|Δαρδανελίων]] τιςστη δεκαετίεςδεκαετία που ακολούθησανακολούθησε.

Περί το τέλος του Δεκεμβρίου του 1912, παρατηρήθηκαν συχνές εμφανίσεις πλοίων του τουρκικούοθωμανικού στόλου στην προ των Δαρδανελίων θάλασσα.

Οι εμφανίσεις αυτές ενίσχυσαν την υπόνοια ότι ο εχθρικός στόλος θα δοκίμαζε για άλλη μια φορά τηντη τύχηχρήση των όπλων (μετά από τη [[Ναυμαχία της Έλλης]]). Πράγματι, τη νύχτα της 4ης Ιανουαρίου 1913 ο Αρχηγός του τουρκικού στόλου πλοίαρχος [[Ταχίρ Μπέης]] επιβιβάσθηκε στο ''Medjidieh'' και επιχείρησε αναγνώριση της προ των Δαρδανελίων θάλασσας. Στη συνέχεια επιβιβάσθηκε στη ναυαρχίδα «Χαϊρεδδίν Βαρβαρόσσα», από όπου επικεφαλής ολοκλήρου του τουρκικού στόλου κατευθύνεται με όλη την ταχύτητα προς το ελληνικό ορμητήριο του Μούδρου. Η έξοδος έγινε έγκαιρα αντιληπτή από το ανιχνευτικό ''Λέων'' που ειδοποίησε σχετικά το [[Παύλος Κουντουριώτης|ναύαρχο Κουντουριώτη]].