Ευαγγελισμός της Θεοτόκου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

''Ευαγγελισμός'' σημαίνει '''αναγγελία χαρμόσυνης είδησης''' και ετυμολογικά προέρχεται από το ''ευάγγελος'' (=ευ+άγγελος < αγγέλω) μια πολύ παλαιότερη ελληνική λέξη (''[[Οδύσσεια]], '''ξ''' 152-153'': '''ως νείται Οδυσσεύς ευαγγέλιον δε μοι έστω [...]''').

 

 

Ο ''Ευαγγελισμός της Θεοτόκου'', περιγράφεται στο [[Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον]] Κεφ.1: 26-38: ως ακολούθως:

Στο τέλος της Ευαγγελικής περικοπής, ένα σημαντικό, θεολογικό μήνυμα περιέχεται: ο Γαβριήλ τελείωσε μεν την ευαγγελία του προς την Παρθένο, όχι όμως και την αποστολή του. Περιμένει τη συγκατάθεση της Μαρίας. Για τον Λουκά, ούτε μια τέτοια σπουδαία ενέργεια του Θεού δεν αφαιρεί από τον άνθρωπο το χάρισμα της συνδημιουργίας: ''"Ευτυχισμένη Μαρία, ο κόσμος όλος περιμένει τη συγκατάθεσή σου"'' αναφέρει ο ιερός Αυγουστίνος. Πράγματι, η μητρότητα αυτή είναι θεληματική. Μπροστά στην απροσδόκητη κλήση που της αναγγέλλει ο Γαβριήλ, η Μαρία ενδιαφέρεται να καταλάβει το κάλεσμα του Θεού. Οταν η Μαρία διαφωτίζεται πλήρως, δέχεται, και η διακονία της, είναι προπάντων ελευθερία.

 

Αν θεωρηθεί ότι τα πιο επείγοντα ζητήματα που απασχόλησαν τους μαθητές του Χριστού ήταν η δημόσια δράση του Ιησού, από τη Βάπτιση του ως το [[Πάσχα]], καταλαβαίνουμε για πιο λόγο το [[Ευαγγελιστής Μάρκος|''Κατά Μάρκον'' Ευαγγέλιο]] αγνοεί τις διηγήσεις για την παιδική ηλικία του Ιησού και αρκείται να μνημονεύσει δύο φορές τη μητέρα του (''Μκ 3:31-35, 6:3'').<br />

Στoν [[Ευαγγελιστής Ματθαίος|Ματθαίο]], οι διηγήσεις αυτές υπάρχουν, αλλα εξιστορούνται με επίκεντρο τον [[Ιωσήφ]] ως απόγονο του Δαβίδ, που δέχεται τα ουράνια μηνύματα και δίνει το όνομα ''Ιησούς'' στο παιδί της Παρθένου (1:18-25).<br />